Ένα πρόσωπο που διατήρησε την φλόγα της αγάπης για την Ελλάδα άσβεστη ακόμη και στην ξενιτιά
«Οι πούσ…ες οι Αμερικάνοι, πιάσανε τον Λάλα» μονολογούσε το πρωί της 29ης Απριλίου του 1993 ο ταξίαρχος Αναξαγόρας Σπιτάς καθοδόν για το περίφημο κτήριο της οδού Κατεχάκη, όπου στεγαζόταν η τότε ΚΥΠ.
Στο μυαλό του από εκείνη την ημέρα μέχρι την στιγμή που απεβίωσε το 2003, χτυπημένος από την επάρατη νόσο εξακολουθούσε να τριγυρνάει το μοιραίο ερώτημα «Ποιος έδωσε τελικά τον Λάλα στους Αμερικανούς»;
Μετά από είκοσι οχτώ χρόνια το παζλ του μυστηρίου γύρω από τα πρόσωπα που «έστειλαν» τον καλύτερο πράκτορα που είχε η χώρα μας, πακέτο στους Αμερικανούς έχει εν πολλοίς λυθεί.
Περιλαμβάνει την αείμνηστη πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, τον μακαρίτη Σπιτά και δύο τουλάχιστον στελέχη της Υπηρεσίας-κύκλοι της οποίας από εκείνη την εποχή κάνουν λόγο για περισσότερους-οι οποίοι ήταν στρατιωτικοί.
Ο ένας μάλιστα υπηρετούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια στην ΕΥΠ σε πολύ καλή θέση, εξαργυρώνοντας λένε κάποιοι, τα όσα έπραξε τον Απρίλιο του ’93, τότε που η Υπηρεσία βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μετά από την σύλληψη του Στιβ Λάλα.
Η στρατολόγηση στην Σμύρνη
Ο Έλληνας πράκτορας της ΚΥΠ που πλησίασε τον Στιβ Λάλα εκείνο το βράδυ του 1977, δεν το έκανε απλά για να γνωριστεί με τον Ελληνοαμερικανό αξιωματούχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ο στόχος του ήταν να στρατολογήσει τον πρώην στρατιωτικό που εργαζόταν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη και χειριζόταν εκεί πολλές σημαντικές πληροφορίες για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αρκετές εκ των οποίων σχετίζονταν με την Τουρκία.
Ο Λάλας δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή, λέγοντας ότι θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για την Ελλάδα και αρχίζει την κατασκοπευτική του δράση.
Ο Έλληνας κατάσκοπος με την διπλωματική κάλυψη που ήταν αποσπασμένος στο προξενείο της Σμύρνης έχτισε μια καλή σχέση πριν από την στιγμή που έθεσε στον Λάλα το συγκεκριμένο ερώτημα. «Αγαπάς την πατρίδα Σταύρο; Χρειάζεται την βοήθειά σου, είδες τι έγινε με την Κύπρο», ήταν τα λόγια του.
Τα απόρρητα έγγραφα που παρέδιδε ο Λάλας ήταν μεγάλης αξίας κι έτσι όταν το 1984 μετατέθηκε στο Βελιγράδι η ροή σταμάτησε εν μια νυκτί.
Άρχισε πάλι το 1985 όταν ο Ελληνοαμερικανός μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έπιασε ξανά δουλειά, ρισκάροντας τα πάντα χωρίς να το σκέφτεται.
Πολλές φορές απλώς περνούσε τα σύνορα του Έβρου και παρέδιδε πληροφορίες, ενώ τότε ξεκίνησε να επισκέπτεται συχνά και τη Χρυσούπολη Καβάλας για να δει την οικογένειά του.
Το 1989 μετατίθεται στην Ταϊβάν, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην τότε ΚΥΠ η οποία έχασε την πιο πολύτιμη πηγή της και γι’ αυτό η υπηρεσία του ζητούσε φορτικά να μετατεθεί σε πόστο κρίσιμο για την ίδια.
Το Δεκέμβριο του 1990, ο Στιβ Λάλας τοποθετήθηκε στην Α πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και η θέση του ήταν στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων.
Ήταν υπεύθυνος για τη διαβίβαση κάθε απορρήτου και ειδικά διαβαθμισμένου σήματος που κατέφτανε είτε από τη CIA, είτε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Το «πάρτι» άρχισε ξανά αλλά δεν έμελλε να κρατήσει πολύ…
Όσοι γνώρισαν τον Αναξαγόρα Σπιτά κάνουν λόγο για έναν αξιωματικό πληροφοριών ιδιαίτερα έξυπνο που χειρίστηκε ιδανικά μέχρι ενός σημείου τον Σταύρο Λάλα.
Κάποιοι «φίλοι» του πάντως φρόντισαν γρήγορα να μαθευτεί στο κτήριο της Κατεχάκη ότι ο Σπιτάς ήταν τελευταίος στην τάξη του στην Σχολή Ευελπίδων, δείγμα κι’ αυτό του τι παιζόταν μέσα στις διάφορες φατρίες της ΚΥΠ.
Όταν το 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη-όπως μάλιστα λένε κάποιοι είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του επίτιμου-έγινε προϊστάμενος του Α΄ Κλάδου έμελλε να είναι και ο τελευταίος «χειριστής» του Λάλα.
Τον συναντούσε πολύ συχνά στο διαμέρισμα-«γραμματοκιβώτιο» που είχε νοικιάσει η υπηρεσία στου Ζωγράφου, παίρνοντας πάντα όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Εκεί πήγαινε ο έλληνας πράκτορας τα σχισμένα έγγραφα που έκλεβε από το κτίριο της Αμερικανικής πρεσβείας στην Βασιλίσσης Σοφίας, τον τελευταίο σταθμό της κατασκοπευτικής του δράσης.
Μιας δράσης η οποία χάρισε στην Ελλάδα ιδιαίτερα «ευαίσθητα» έγγραφα σε ότι έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της χώρας, τα οποία πάντως κάποιοι χρησιμοποίησαν για δικούς τους προσωπικούς σκοπούς και οφέλη.
Σιωπή μέχρι το τέλος
Τότε, στις αρχές του 1992, άρχισε να «στραβώνει» η υπόθεση, ειδικά από την στιγμή που εκτός από τον Σπιτά, άρχισαν να χειρίζονται τον Λάλα, άλλοι δύο στρατιωτικοί, αποσπασμένοι στην ΚΥΠ.
Από το1977 που ξεκίνησε την δράση του μέχρι και το 1992, οι πληροφορίες του Λάλα που έφθαναν ακατέργαστες στην Κατεχάκη, κατέληγαν συγκεκαλυμμένες στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών.
Ο Σπιτάς, όπως και οι προκάτοχοί του είχε φροντίσει να παραμείνει μυστική η ταυτότητα του ελληνοαμερικανού πράκτορα, κάποιες φορές ακόμα και από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς.
Μετά την σύλληψή του «χτύπησε σίγουρα το κεφάλι του στον τοίχο» έλεγε πριν από χρόνια επιχειρησιακό στέλεχος της τότε ΚΥΠ σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση από αυτές που δεν δημοσιοποιούνται ποτέ, ειδικά όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι από δικό του λάθος χειρισμό αποκαλύφθηκε ο Λάλας, κάτι που αρνούνται κατηγορηματικά παλιά στελέχη της Υπηρεσίας.
Οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ κλυδωνίστηκαν για τα καλά, αφού οι «φίλοι» μας απείλησαν ακόμα και με απελάσεις στελεχών της ΚΥΠ στην Αμερική.
Ο Σπιτάς την πλήρωσε με την αποκαθήλωσή του από τον Α’ κλάδο και μια δυσμενή μετάθεση σε μεραρχία της Καβάλας, κάνοντας περιπολίες στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Παρόλο που στα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι προσέγγισαν τον Σπιτά προκειμένου να δώσει την δική του εκδοχή, ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Κάτι που δεν έκαναν κάποιοι άλλοι….
Τα απόρρητα έγγραφα που παρέδιδε ο Λάλας ήταν μεγάλης αξίας κι έτσι όταν το 1984 μετατέθηκε στο Βελιγράδι η ροή σταμάτησε εν μια νυκτί.
Άρχισε πάλι το 1985 όταν ο Ελληνοαμερικανός μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έπιασε ξανά δουλειά, ρισκάροντας τα πάντα χωρίς να το σκέφτεται.
Πολλές φορές απλώς περνούσε τα σύνορα του Έβρου και παρέδιδε πληροφορίες, ενώ τότε ξεκίνησε να επισκέπτεται συχνά και τη Χρυσούπολη Καβάλας για να δει την οικογένειά του.
Το 1989 μετατίθεται στην Ταϊβάν, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην τότε ΚΥΠ η οποία έχασε την πιο πολύτιμη πηγή της και γι’ αυτό η υπηρεσία του ζητούσε φορτικά να μετατεθεί σε πόστο κρίσιμο για την ίδια.
Το Δεκέμβριο του 1990, ο Στιβ Λάλας τοποθετήθηκε στην Α πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και η θέση του ήταν στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων.
Ήταν υπεύθυνος για τη διαβίβαση κάθε απορρήτου και ειδικά διαβαθμισμένου σήματος που κατέφτανε είτε από τη CIA, είτε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Το «πάρτι» άρχισε ξανά αλλά δεν έμελλε να κρατήσει πολύ…
Όσοι γνώρισαν τον Αναξαγόρα Σπιτά κάνουν λόγο για έναν αξιωματικό πληροφοριών ιδιαίτερα έξυπνο που χειρίστηκε ιδανικά μέχρι ενός σημείου τον Σταύρο Λάλα.
Κάποιοι «φίλοι» του πάντως φρόντισαν γρήγορα να μαθευτεί στο κτήριο της Κατεχάκη ότι ο Σπιτάς ήταν τελευταίος στην τάξη του στην Σχολή Ευελπίδων, δείγμα κι’ αυτό του τι παιζόταν μέσα στις διάφορες φατρίες της ΚΥΠ.
Όταν το 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη-όπως μάλιστα λένε κάποιοι είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του επίτιμου-έγινε προϊστάμενος του Α΄ Κλάδου έμελλε να είναι και ο τελευταίος «χειριστής» του Λάλα.
Τον συναντούσε πολύ συχνά στο διαμέρισμα-«γραμματοκιβώτιο» που είχε νοικιάσει η υπηρεσία στου Ζωγράφου, παίρνοντας πάντα όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Εκεί πήγαινε ο έλληνας πράκτορας τα σχισμένα έγγραφα που έκλεβε από το κτίριο της Αμερικανικής πρεσβείας στην Βασιλίσσης Σοφίας, τον τελευταίο σταθμό της κατασκοπευτικής του δράσης.
Μιας δράσης η οποία χάρισε στην Ελλάδα ιδιαίτερα «ευαίσθητα» έγγραφα σε ότι έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της χώρας, τα οποία πάντως κάποιοι χρησιμοποίησαν για δικούς τους προσωπικούς σκοπούς και οφέλη.
Σιωπή μέχρι το τέλος
Τότε, στις αρχές του 1992, άρχισε να «στραβώνει» η υπόθεση, ειδικά από την στιγμή που εκτός από τον Σπιτά, άρχισαν να χειρίζονται τον Λάλα, άλλοι δύο στρατιωτικοί, αποσπασμένοι στην ΚΥΠ.
Από το1977 που ξεκίνησε την δράση του μέχρι και το 1992, οι πληροφορίες του Λάλα που έφθαναν ακατέργαστες στην Κατεχάκη, κατέληγαν συγκεκαλυμμένες στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών.
Ο Σπιτάς, όπως και οι προκάτοχοί του είχε φροντίσει να παραμείνει μυστική η ταυτότητα του ελληνοαμερικανού πράκτορα, κάποιες φορές ακόμα και από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς.
Μετά την σύλληψή του «χτύπησε σίγουρα το κεφάλι του στον τοίχο» έλεγε πριν από χρόνια επιχειρησιακό στέλεχος της τότε ΚΥΠ σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση από αυτές που δεν δημοσιοποιούνται ποτέ, ειδικά όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι από δικό του λάθος χειρισμό αποκαλύφθηκε ο Λάλας, κάτι που αρνούνται κατηγορηματικά παλιά στελέχη της Υπηρεσίας.
Οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ κλυδωνίστηκαν για τα καλά, αφού οι «φίλοι» μας απείλησαν ακόμα και με απελάσεις στελεχών της ΚΥΠ στην Αμερική.
Ο Σπιτάς την πλήρωσε με την αποκαθήλωσή του από τον Α’ κλάδο και μια δυσμενή μετάθεση σε μεραρχία της Καβάλας, κάνοντας περιπολίες στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Παρόλο που στα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι προσέγγισαν τον Σπιτά προκειμένου να δώσει την δική του εκδοχή, ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Κάτι που δεν έκαναν κάποιοι άλλοι….
protothema.gr
Δημοσίευση σχολίου