Πώς καθαρίζουμε τις αγκινάρες; (VIDEO)

Θέλω να γράψω κάπου αναλυτικά το καθάρισμα της αγκινάρας ώστε να παραπέμπω εδώ και να μην αναγκάζομαι να φωτογραφίζω όποτε καθαρίζω αγκινάρες.

Σχετικά αργά βέβαια την εμφανίζω μιας και οι αγκινάρες είναι πια στο τέλος τους, αλλά ας μείνει για του χρόνου! Θα ακολουθήσει άλλη ανάρτηση με συνταγή.


Από τα πιο νόστιμα τμήματα της αγκινάρας!




Στην Κρήτη προτιμούμε τις άγριες αγκινάρες. Τώρα γιατί τις λέμε άγριες αφού είναι καλλιεργημένες, δεν ξέρω. Ήμερες λέμε αυτές που δεν έχουν αγκάθια. Άλλη λέξη που χαρακτηρίζει τις καλές αγκινάρες είναι η λέξη «λαρδάτες». Αυτή η ποικιλία είναι η καλύτερη γι αυτό οι παραγωγοί τις διαφημίζουν . Τα πρώτα αγκιναράκια των φυτών κόβονται μικρά ακόμη ,περατζουνάκια , και το φυτό βγάζει στα πλαϊνά του πρώτου κοψίματος κι άλλα «άνθη». Όποιας ποικιλίας κι αν είναι το καθάρισμά τους γίνεται με τον ίδιο τρόπο.





Σ’ αυτό το στάδιο διατηρούνται λίγες μέρες στη συντήρηση του ψυγείου




Καθάρισμα αγκινάρας λοιπόν!


Διαλέγουμε αγκινάρες μικρές ή μέτριου μεγέθους που δεν έχουν ξεφουντώσει.
Ξεκινάμε πρώτα από το κοτσανάκι τους.





Αφαιρούμε φυλλαράκια και τα αγκάθια που υπάρχουν εκεί και μετά αρχίζουμε με τα φύλλα. Αφαιρούμε τα εξωτερικά φύλλα προσεκτικά, χωρίς να παίρνουμε τη σάρκα από την αγκινάρα. Δηλαδή τα σπάμε αρκετά κοντά στη βάση τους τα φύλλα και τα πετάμε. Όσο προχωράμε η βάση τους φεύγει από την αγκινάρα.

Έτσι κάθε φύλλο που βγάζουμε έχει ένα ανοιχτόχρωμο μηνίσκο στη βάση τουτον οποίο εμείς εδώ κάτω τον τρώμε!

Όχι, τα χείλη δεν γίνονται τόοοοσο μαύρα!

Προσωπικά τον θεωρώ από τα νοστιμότερα τμήματα της αγκινάρας και κάθε φορά που καθαρίζω αγκινάρες …αλλάζω χρώμα! Μαυρίζει τα χείλη και τη γλώσσα αλλά η μαυρίλα αυτή φεύγει πολύ εύκολα με λεμόνι κι έτσι δεν με πειράζει καθόλου. Η μάνα μου με κοροϊδεύει: «Πάλι τα αγκιναρόφυλλα έφαγες!»

Αφού λοιπόν προχωρήσουμε μέχρι να φτάσουμε σε πολύ τρυφερά φύλλα , πιάνουμε την επόμενη αγκινάρα. Στη φάση αυτή μπορούμε να διατηρήσουμε τις αγκινάρες για λίγες μέρες στη συντήρηση του ψυγείου χωρίς να καταλαμβάνουν όλο του το χώρο και χωρίς να
φοβόμαστε να τις αγγίξουμε!

Όταν τελειώσουμε με όλες , βάζουμε σε μια λεκάνη νερό, στύβουμε 1-2 λεμόνια  (δεν πετάμε τις λεμονόκουπες )  και διαλύουμε  1 κουταλιά αλεύρι (το αλεύρι  είναι προαιρετικό αλλά τις διατηρεί  ακόμη πιο άσπρες και τις γλυκαίνει).

Καθαρίζουμε  τη βάση  της βάσης είτε κυκλικά με ένα  κοφτερό μαχαίρι είτε αφαιρώντας λωρίδες.

Κόβουμε και τον κώνο με τα αγκάθια .

Με μια λεμονόκουπα τρίβουμε τα κομμάτια που άγγιξε το μαχαίρι για να μη μαυρίσουν. Κόβουμε στα δύο την αγκινάρα και αφαιρούμε αν υπάρχει το χνούδι και τα μωβ φυλλαράκια που πιθανόν να υπάρχουν. Είναι συνήθως πιο σκληρά.Οι αγκινάρες που δεν έχουν προλάβει να βγάλουν χνούδι , αυτές δηλαδή που δεν έχουν καθόλου μεστώσει, είναι πολύ τρυφερές και ιδανικές για να τις απολαύσουμε ωμές. Αυτές μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε και ολόκληρες.

Βάζουμε εν τέλει την καθαρισμένη αγκινάρα στη λεκανίτσα με το λεμόνι και το αλεύρι  και συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσουν.

Το μαύρισμα των χεριών από τις αγκινάρες φεύγει πολύ εύκολα αν τα τρίψουμε με μια λεμονόκουπα.

cretangastronomy.gr/