ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ.

 

Γράφει ο ανάξιος δούλος του Θεού ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων 

Εκ μέρους της Ρωμαίϊκης Συνείδησης Αφύπνισης Κουφαλίων και εν γένει όλου του ενιαίου Δήμου Χαλκηδόνας, ως Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων, από το ημέτερο τοπικό μας blog ονόματι tamystikatoubaltou.blogspot.com. ακολουθώντας τα βήματα της χαμένης και συνάμα ξεχασμένης Πατροπαράδοτης Ρωμιοσύνης, μέσω του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη του ελεήμον, Δούκα Γ, 1193-1254. Εν συνεχεία αναγράφουμε την εκάστοτε ημερομηνία, ελπίζοντας και προσδοκώντας εν πολλοίς, ώστε να την αποτυπώσει ανεξίτηλα, εις την διαχρονική ανόθευτη μνήμη, δια της γραφίδας του. Εν γένει και ο λεγόμενος δίκαιος και συνάμα αμερόληπτος ιστορικός του μέλλοντος, ως εκ τούτου τις απογευματινές ώρες, στις 30 Μαϊου του 2022, επιτελέσαμε το χρέος του καθήκον μας. Διότι ανορθώσαμε στο γνώριμο μας σημείο, της κεντρικής οδικής αρτηρίας, ανάμεσα στα Κουφάλια και την Χαλκηδόνας, απέναντι από το Δημοτικό Κολυμβητήριο της γενέτειρας μας, των Κουφαλίων, για πολλοστή φορά, λόγω της εύλογης φυσιολογικής φθοράς του χρόνου, καθώς παρήλθε προ πολλού, επειδή σκίστηκε θέλοντας και μη. Εν ολίγοις την Μεγαλόσωμη Επιβλητική Σημαία μας, μεγέθους των 4μ επί 2,5μ, δια των 12μέτρων, μέσω του Κονταριού του Ιστού, την Σημαία μας του Παναγίου Τάφου των Ιεροσολύμων, με σήμα εις την μέση, το Τ-φ-ύλακες Τάφου. Παράλληλα καθώς την ανορθώνουμε εν πρώτης ως κατεξοχήν Ευλογία, ώστε νοερώς καρδιακώς, πνευματικώς εσωτερικώς καλλιεργημένα, να την βλέπουμε και να θεωρούμε ατύπως συμβολικώς, έστω και εκ του απόμακρου μακρόθεν, ότι βρισκόμαστε εις τους Αγίους Θεοβάδιστούς Τόπους, των Ελληνικών Ρωμαίϊκων Προσκυνημάτων, δια μέσω του Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων. Εν τω μεταξύ για αυτό και άλλωστε ευκόλως, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία μου, διάρκειας χρόνου, δυόμιση ωρών περίπου, για το εν λόγω θέμα, συν Θεό βοηθείας πάντοτε αρωγής, στο προσωπικό μου μέσο μαζικής επικοινωνίας, το λεγόμενο πασίγνωστο ως facebook, πάντοτε γραμμένο εις τα Ελληνικά, ως Βαλκανίδης Δήμος. Εκ νέου και με φωτογραφία εις το Κεντρικό Εξώφυλλο, τον ένθεο Ήρωα, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία και Πρωτεργάτη-Εμπνευστή του Μακεδονικού Αγώνος 1870-1908, τον Κορυφαίο Μακεδονομάχο Γερμανό Καραβαγγέλη 1866-1935. Όπως επίσης και με πέριξ Κεντρικό Εξώφυλλο, την Μεγαλόσωμη Σημαία μας του Παναγίου Τάφου, του Ελληνικού Ρωμαίϊκου Πατριαρχείου μας, των Ιεροσολύμων, με σήμα εις την Μέση, το Τ-φ-ύλακες Τάφου, δια του επιβλητικού Κονταριού, μέσω του Ιστού.

 

Αφενός μεν όμως, δεν την ανορθώνουμε εν μέρει μόνο, ως κατεξοχήν εύλογη Θεοσεβούμενη, Πατροπαράδοτη Καθιερωμένη ευλογία, ώστε να ευλογεί την γενέτειρα μας, τα Κουφάλια, αλλά και την ευρύτερη, πέριξ περιοχή του Δήμου μας, της Χαλκηδόνας. Αφετέρου δε, την ανεγείρουμε και ως Ιερή αγανακτισμένη διαμαρτυρία, δια μέσω της ανθρώπινης εκτόνωσης, καθώς προκύπτει θέλοντας και μη, της αντιδράσεως εν πολλοίς, έστω και εκ της απόμακρης αποστάσεως, επιπροσθέτως συν τοις άλλης και πάρα πολύ ετεροχρονισμένα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Διότι από τον Μάιο του 2005, πέρα έως πέρα θεολογικά αστήριχτα, εντελώς θεολογικά Πραξικοπηματικά παράνομα, δια της έκνομης οδού της αυθαιρεσίας, καθαίρεσαν τα έξωθεν Σιωνιστικά Συμφέροντα, μαζί φυσικά, πλάι πλάι συμβαδίζουν, με τα υποτιθέμενα δικά μας, έσωθεν πολιτικά κομματικώς της ΝΔ. Εν τούτοις τον Επισήμως Νόμιμο Εκλεγμένο, Ρωμιό-Έλληνα Πατριάρχη μας, τον 140 εις τον Αριθμό, δια μέσω του Μακαριώτατου Κυρίου Ειρηναίου, Σεπτέμβριος του 2001 με Μάιο του 2005. Εν τω μεταξύ ικανοποιούμαστε προφανώς, ως εκ τούτου περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση, δια του στείρου και άγονου θεαθήναι, των κατεξοχήν εντυπώσεων, μέσω των δημοσίων σχέσεων τοις πάσι. Εν συνεχεία ώστε να αναφέρουμε και πάρα πολύ ορθώς ευφυώς, ότι άπαξ Εκκλησία, πάντα Εκκλησία, εννοώντας εμφανώς, την Μεγαλύτερη Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εις την Σκλαβωμένη μας εσαεί, Πρωτεύουσα της Ρωμιοσύνης και όχι του Βυζαντίου, δια μέσω της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, της Αγιά Σοφιάς, Πάντα Εκκλησία. Επομένως θα προχωρήσουμε και εμείς ένα βήμα περαιτέρω, λέγοντας ότι, Άπαξ Πατριάρχης, Πάντα Πατριάρχης. Επειδή ο εκάστοτε Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, θεωρείται τόπος και τύπου Χριστός, ισόβιος, με βάση φυσικά, τους Αγίους Ιερούς Κανόνες, δια μέσω του Πηδαλίου του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη 1749-1809, της διαχρονικής Ορθόδοξης Παραδοσιακής Πίστεως μας, των Αγίων Θεοφώτιστων Πατέρων, δια μέσω των 9 Δογματικών Οικουμενικών Συνόδων. Εν τω μεταξύ και δεν τον αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα, εν τάχει επιδερμικώς, εάν για κάποιους μεμονωμένους μικρόψυχους, πέριξ εχθρικούς αντίζηλους, καλοβολεμένους φανατικούς κύκλους, των ιδιοτελέστατων πολυποίκιλων, δια του δούνε και λαβείν, των ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν συμφερόντων. Εκ νέου λόγω του ότι ισχυρίζονται αγρίως βιαίως, κακήν κακώς συκοφαντικώς, βδελυρώς ψευδώς αστήριχτα, δια του δημαγωγικού επιδερμικού λαϊκισμού τους, μέσω της σαφής κατασκευασμένης, φαιδρής κακοήθειας, ότι υποτίθεται δεν διαχειρίστηκε όπως αυτοί επιθυμούσαν, αλλά και εξυπηρετούσε τα ατομικά τους ιδιοτελέστατα, πολυποίκιλα συμφέροντα, τα οικονομικά της καταφανέστατης επιχείρησης.

 

Καθώς έτσι εναργώς θέλοντας και μη, το μετέτρεψαν, του πάλαι ποτέ διαχρονικού Πανσεβάσμιου, Ρωμαίϊκου Ελληνικού, Ανώτερο Πνευματικά Καλλιεργημένου, Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων, εδρεύοντας εις τους Αγίους Θεοβάδιστους Τόπους, μέσω των Ιερών Προσκυνημάτων. Εν ολίγοις ο εκάστοτε Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, θεωρείται αναμφισβήτητα, ο Επικεφαλής της ολιγομελής Αγιοταφικής Αδελφότητας, που εδρεύει σε ξένη, να το τονίσουμε αυτό ιδιαιτέρως, αλλόθρησκή εχθρική ακανθώδης χώρα, με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινώς, δια της καταφανέστατης σκλαβιάς του. Εν τούτοις προκύπτει θέλοντας και μη, για τις εκάστοτε δεσμεύσεις αναγκαστικώς, ώστε να έχει λόγο ύπαρξης και παρουσίας, μέσω της πολυποίκιλης διπλωματίας, όπως το Κράτος του Ιουδαϊκού Σιωνιστικού Ισραήλ, αλλά συνάμα και το Παλαιστινιακό Αραβικό Κράτος. Εν γένει βρισκόμενο εις την μέση του Κυκεώνα, της θύελλας των συμφερόντων, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, ενώ αναγκαστικά ενεργούμενο, εναργώς ως ένας άτυπος συγκολλητικός μαγνήτης, της κατεξοχήν ενότητας και της συνεργασίας, δια της αναμφισβήτητης ένωσης, καθώς θα προκύψει, μέσω της μετριοπάθειας. Επιπροσθέτως εντελώς απόμακρο και απομονωμένο, δια της προφανής ορφανής σκλαβιάς του, από την υποτιθέμενη Μάνα Ρωμιοσύνης, της Πατρίδας μας της Ελλάδας, η οποία ανέκαθεν το χρησιμοποιούσε, ως αντιστάθμισμα των ιδιοτελέστατων, πολιτικών της σκοπιμοτήτων, ενεργούμενη ως μία κάκιστη, αγνωμονούσα κακιά μητριά. Επομένως εάν δεν ελιχθεί, οξυδερκώς διορατικώς διπλωματικά, θα το πνίξουν, μέσω των δύο αμφότερων αντίπαλων, αλλόθρησκων εχθρικών τοπικών Κρατών. Ως εκ τούτο ο εκάστοτε Ρωμιός-Έλληνας Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ως ο αδιαφιλονίκητος  Ανώτερος, Πνευματικά Καλλιεργημένος, ευλόγως Καθοδηγητής εν πρώτης, εν συνεχεία και πολύ πολύ μετέπειτα, εις την τελευταία σειρά των προτεραιοτήτων του. Εν μέρει θα πρέπει να συγκαταλέγεται, ως οικονομικώς θέλοντας και μη, δια μέσω της στείρας και άγονης καταναλωτικής κοσμικότητας, του θεαθήναι των εντυπώσεων. Εν τω μεταξύ με βάση την απλή σώφρων λογική, όταν ενθρονίζεται Πατριάρχης, εις τον Μέγιστο Ιεραρχικό βαθμό της Ιεροσύνης, θα συνεχίσει εσαεί, να βρίσκεται σε αυτήν την τόσο Ανώτερη Πνευματική, Νευραλγική και Καθοριστική, Καταλυτική εν πολλοίς, Πνευματική Θέση που κατέχει. Διότι τον εξέλεξαν δημοκρατικώς πλειοψηφικά, η Αγία Ιερά Σύνοδος, της Αγιοταφικής Αδελφότητας, μέχρι να αποβιώσει, εν μέρει εκτός και εάν, χάσει τα λογικά του, ως άνθρωπος λόγω αρρώστιας του γήρατος ή υποπέσει στην βδελυρή εγωιστική θανάσιμη, κοσμική αμαρτία, της δηλητηριώδης αίρεσης.

 

Βέβαια τίποτα από αυτά τα δύο, αμφότερα τα ενδεχόμενα, δεν συνέβη, άρα δεν υπήρχε λόγος προϋπόθεσης αντικατάστασης του, μέσω της καθαίρεσης. Εν αντιθέσει οι πολλαπλοί εχθρικοί του αντίζηλοι, δια των προβατόσχημων λύκων, κινούμενοι έκνομα και αστήριχτα, θεολογικά πραξικοπηματικά, αυθαίρετα και προφανώς αντικανονικά έωλα. Με την φαντασία τους, τροποποίησαν δικούς τους, Θεολογικούς συμφεροντολογικούς νόμους, των κανόνων, εν μέρει όπως τους βόλευε και συνάμα τους εξυπηρετούσε, επιλεκτικά μονομερώς ή αλλιώς τον εμφάνισαν από το πουθενά, τον εφεύρισκαν στην απλή καθομιλουμένη, ώστε μετέπειτα να τον καθαιρέσει τον Μάιο του 2005, εις το Φανάρι, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, ο Κύριος, Κύριος Βαρθολομαίος. Διότι αυτήν την ένθεη, γνήσια αυθεντική Πατροπαράδοτη, παράδοση της παρακαταθήκης, δια μέσω της κληρονομιάς, μας την μεταλαμπάδευσαν Θεοπνεύστως Αγιοπατερικώς, οι Άγιοι Θεοφώτιστοι Οικουμενικοί Πατέρες γραπτώς, δια των Αγίων 9 Οικουμενικών Δογματικών Συνόδων. Εν συνόλω από το 325μχ που διεξήχθη η πρώτη, εις την Νίκαια της Βιθυνίας, με Πρωτεργάτη και εμπνευστή, τον Γενάρχη της Απανταχού Οικουμενικής Ρωμιοσύνης, τον Ισαπόστολο Μέγα Κωνσταντίνο και της Μητέρας του, της Αγίας Ελένης. Καθώς το 326μχ ανακάλυψε δια μέσω της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, τα Πανάγια Θεοβάδιστα Προσκυνήματα, των Αγίων Τόπων των Ιεροσολύμων, με την Ανύψωση του Αγίου και Ζωοποιού Τίμου Σταυρού. Ως εκ τούτου του άκακου αρνίου, δια του Θεανθρώπου Σταυρωθέντα και Αναστάντα Αναλήψαντα Ιησού Χριστού, του Μεσσία και Δημιουργού, Λυτρωτή μας, δια μέσω του Δευτέρου Προσώπου, της Αγίας και Αδιαιρέτου Ομοουσίου Τριάδος. Παράλληλα έως την ένατη Οικουμενική Σύνοδος, του 1351μχ, επί του Μεγάλου μας Ομολογητή της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, που διεξήχθη στην εσαεί Πρωτεύουσα της απανταχού Ρωμιοσύνης, την Κωνσταντινούπολη και Νέα Ρώμη. Εν ολίγοις δεν καθαιρείται και δεν εκθρονίζεται, ο εκάστοτε Σεβάσμιος Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Επειδή τον συκοφάντησαν μία ολιγομελή χούφτα, διαπλεκόμενων διεφθαρμένων, υψηλόβαθμων Αρχιερέων, κινούμενοι ως μικρόψυχοι αντίζηλοί του, δια μέσω της κατασκευασμένης δολιότητας, αγρίως κακήν κακώς ψευδώς, αστήριχτα δια της κακοήθειας. Εν τω μεταξύ ώστε να του αποσπάσουν, την υψηλόβαθμη Ιεραρχική Θέση που κατείχε, επισήμως νομίμως, με το έωλο επιχείρημα, ότι θα πουλούσε δύο κεντρικά ξενοδοχεία, εις του Εβραίους και εν γένει θα ζημίωνε τα Οικονομικά ακίνητα της επιχειρήσεως, του Ελληνικού Ρωμαίϊκου Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων. Εν κατακλείδι αυτά θεωρούνται φαιδρά και γελοία πράγματα εν πολλοίς, μη σοβαρά και σαφώς αστήριχτα, εις τους πατροπαράδοτους σεβάσμιους Ορθόδοξους Θεολογικούς κύκλους. Εκ νέου για αυτό και άλλωστε τον κλείδωσαν με όλη την σημασία της λέξεως, δίχως τάσεις υπερβολής να με συνοδεύουν, εις τον μετριοπαθή ακριβοδίκαιο λόγο μου, αγρίως κακήν κακώς βιαίως, βαναύσως ασφυκτικά κινούμενοι.

 

Εν αντιθέσει στο δωμάτιο του, που του το μετέτρεψαν εναργώς, σε άτυπη απομονωμένη φυλακή, δια μέσω του περιθωρίου, του κελιού του εν πολλοίς, ώστε να μην έχει καμία απολύτως επικοινωνία και επαφή, με τον έξω κόσμο, στερώντας του την ελευθερία και εν γένει να μην ξυπνάει συνειδήσεις μπουκωμένες, εις την επιλεκτικά μονομερώς, ράθυμη καλοπέραση, των καλοβολεμένων αδιάφορων, χαμογελαστών πολλών. Εμείς από το 2017 και μετέπειτα, μέσω του απαγορευμένου τρόπον τίνα blog μας, ονόματι tamystikatoubaltou.blogspot.com. συνεχώς το προβάλλουμε και εν γένει το αναδεικνύουμε πολλαπλώς, φέρνοντας το εις το φως της δημοσιότητας επανειλημμένα. Εν τω μεταξύ εμάς μας ελέγχει κατάφορα, η Ρωμαίϊκη Συνείδηση Αφύπνιση μας, δια μέσω του Ορθόδοξου Χριστιανικού Φρονήματος μας και επομένως δεν μπορούμε να σιωπήσουμε επιδεικτικά, για αυτό και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με τις φτωχές μας πνευματικές, πενιχρές δυνάμεις των γνώσεων, που κατέχουμε και εάν κατέχουμε, ως μία μικρή ασήμαντη ασυμβίβαστη χούφτα Ρωμιών. Εν μέρει ανάβοντας μία μικρή σπίθα, αφυπνιστικής ελευθερίας, δια μέσω των άσημων κοσμικών περιθωριακών, απόμακρων επαρχιακών αμαρτωλών, όπως είμαστε όλοι εμείς, εδρεύοντας εις τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Εν αντιθέσει όμως, ασυμβίβαστοι εύτολμοι και θαρρετοί δια της παράτολμης, παρρησίας μας Ρωμιοί, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, με καταφανέστατο Φόβο Θεού εις την Καρδιά μας, ώστε να μας συνοδεύει. Διότι μας ελέγχει κατάφορα, η Ορθόδοξη Ρωμαίϊκη Συνείδηση Αφύπνιση μας, ως εκ τούτου και μη δεχόμενοι στο να δεχθούμε, το άδικο για νόμο, στο να ξεχάσουμε εν πολλοίς και αυτά τα λίγα που γνωρίζουμε, λέγοντας το γνώριμο ως είθισται, πασίγνωστο ρητό, από όλους, μηδενός εξαιρουμένου. Το δε βαριέσαι αδερφέ, εμείς θα σώσουμε τον κόσμο; Εν ολίγοις να αλλοιωθούμε λαϊκίστικα δημαγωγικώς, στην χοάνη της διεθνιστικής αδιάφορης, σιωνιστικής καπιταλιστικής, αμιγώς καταναλωτικής οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Εν τάχει επιδερμικώς, εις την εύλογη φθορά, του πολλαπλού χρόνου, καθώς παρήλθε προ πολλού, θέλοντας και μη, από το 2005 και μετέπειτα. Παράλληλα όπως έπραξαν όλοι σχεδόν, εκτός παρά πολύ ελαχίστων περιπτώσεων, των απολύτως μεμονωμένων εξαιρέσεων, που δεν υπερβαίνουν σαφώς, τα δάκτυλα των δύο μας χεριών, αντιστασιακών αξιοπρεπών, Ρωμιών Ορθοδόξων Χριστιανών, δια των ένθεων, ζωντανών κυττάρων τους, μέσω της αξιοπρεπής πάλης, της ανόθευτης και αναλλοίωτης καθάριας μνήμης.

 

Επιπροσθέτως οι πολυποίκιλοι αδρανείς και υποτονικά αδιάφοροι ανενεργοί, χαμογελαστοί καθεστωτικοί και κατεστημένοι συστημικοί πολλοί, των ταγών, της σίγουρης και ασφαλής αγέλης, δια μέσω του απόμακρου κοπαδιού, του καταναλωτικού οικονομικού Μήνας Μπαίνει και του Μήνας βγαίνει και δεν βαριέσαι αδερφέ. Εν γένει τα λεφτά μας να μην χάσουμε, των σίγουρων και ασφαλών, βέβαιων κρατικών, καθεστωτικών πόστων, αυτών που πάντοτε θα βρίσκονται εις το ασφαλές απυρόβλητο. Εκ νέου αλλά και των βαριών καθεστωτικών, κατεστημένων συστημικών σκιών, δια μέσω των ανέξοδων επιφανών και προκλητικά προβεβλημένων, Μεγάλων φανταχτερών και Αστραφτερών Χριστιανικών, Συμφεροντολογικών Σταυρών, δια του στείρου και άγονου θεαθήναι, των κατεξοχήν δημοσίων σχέσεων, των εντυπώσεων τοις πάσι. Εν μέρει μόνο που ότι λάμπει, δεν σημαίνει πως πρόκειται και περί ανόθευτου γνήσιου, καθάριου χρυσού, διότι άλλο πράγμα, θεωρείται ο χρυσός και άρδην εντελώς διαφορετικό, ο Θεάνθρωπος Σταυρωθέντας και Αναστάντας Ιησούς Χριστός. Εν ταύτα κατάφεραν, δίχως βέβαια με πολύ ιδιαίτερο κόπο, των γνώσεων, να τους συνοδεύει, το άδικο και το παράνομο, να το μετατρέψουνε σε επίσημο νόμο. Εν αντιθέσει εμείς της ένθεης Ρωμιοσύνης του Δήμου Χαλκηδόνας, αντιστεκόμαστε όσο μπορούμε φυσικά, εις τον τόπο της γενέτειρας μας τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Καθώς συνέχεια το προβάλλουμε και εν γένει το αναδεικνύουμε, σηκώνοντας το προφανώς, όσο μπορούμε περισσότερο καλοπροαίρετα μετριοπαθώς, ώστε να μην το ξεχάσουμε και εν γένει να μην το λησμονήσουμε, με την βοήθεια πάντοτε της αρωγής του Θεού, εις την εύλογη φθορά της λήθης του χρόνου, καθώς παρήλθε προ πολλού, από τον Μάιο του 2005 και θα συνεχίσει να παρέλθει. Ως εκ τούτου καθώς φοβόμαστε εις την απλή καθομιλουμένη, τρέμουμε στην κυριολεξία, την ακριβοδίκαιη αμερόληπτη, Κρίση του Θεού, όταν πράττουμε το εκάστοτε άδικο, δια μέσω της σκόπιμης σιωπής, εν γένει της αδιαφορίας. Επειδή σαφώς άδικο είναι, να αδιαφορούμε υποτονικά, αδρανώς ανενεργά, για τα πάντα πέριξ μας, κουνώντας αδιάφορα τους ώμους μας. Εν μέρει αρκεί βεβαίως, να μην στερηθούμε διόλου, τους παχυλούς μας, κρατικούς κομματικούς ιδιοτελέστατους μισθούς, των πολυποίκιλων συμφερόντων. Εν συνεχεία και να επικεντρωνόμαστε αενάως, διαμαρτυρόμενοι μόνο, επιλεκτικά μονομερώς, αμετροεπώς φανατικώς, σαφώς λες και κόλλησε η βελόνα, στα κρύα νούμερα των άψυχων δεκαδικών αριθμών, της πρόσθεσης και της αφαίρεσης, εις την καταφανέστατη προσκύνηση, στον καταναλωτικό συμφεροντολογικό, θεό χρήμα και προσκύνα.

 

Διότι η Αγία Τριάδα δεν ευλογεί το εκάστοτε άδικο, αφενός μεν, όταν αδιαφορούμε προκλητικά, για τον Γέροντα, Πνευματικό μας Πατέρα Καθοδηγητή, Ρωμιό Μακαριώτατο Πατριάρχη μας των Ιεροσολύμων, δια μέσω της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος. Αφετέρου δε, το πόσο ακαλαίσθητα, άγρια και βίαια εν πολλοίς τον συμπεριφέρθηκαν, άκομψα και απάνθρωπα, βάρβαρα και απρεπή, δια της καταφανέστατης υποχθόνιας δόλιας βίας, που του άσκησαν διαχρονικώς πολλαπλώς, πλην εμμέσως και σαφώς, από το 2005 έως το 2017. Εν τω μεταξύ καθώς έδρευε μαρτυρικώς Ομολογιακά, ως ένας σύγχρονος Οσιομάρτυρας, της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως μας, δια της καθάριας και ανόθευτης Ρωμιοσύνης, στα Θεοβάδιστα Ιεροσόλυμα των Αγίων Τόπων, μέσω των Προσκυνημάτων. Εν γένει στο εν λόγω σημείο του Παναγίου Τάφου, του μεγαλύτερου Προσκυνήματος, της απανταχού Ορθόδοξης Χριστιανικής Οικουμένης, που εκπορεύεται το Άκτιστο Άγιο Φως, την Αγία Αναστάσιμη Ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, μέσω της Επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, δια της μεταλαμπάδευσης. Επομένως δεν μας τιμάει διόλου το γεγονός, όταν σηκώνουμε προκλητικά, αδιάφορα τους ώμους μας επιδεικτικά, σαν να πρόκειται εναργώς, για κάποιο ξένο άγνωστο, απόμακρο περιθωριακό πρόσωπο. Μη ενδιαφερόμενοι διόλου, μα απολύτως διόλου, για την αξιοπρεπή ύπαρξη της παρουσίας του. Εν γένει στο εάν βρίσκεται εν ζωή ή όχι, αλλά και με ποιες συνθήκες επιβιώνει και εάν επιβιώνει, δια μέσω του Μακαριώτατου Πατριάρχη μας, των Αγίων Θεοβάδιστων Τόπων, του Ελληνικού Ρωμαίϊκου Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων, του Μακαριώτατου Κυρίου Ειρηναίου, Σεπτέμβριος του 2001, με Μάιος του 2005. Εν κατακλείδι του Μέγιστου Υψηλόβαθμου Ιεράρχη, της Ορθόδοξης Πίστεως μας, καθώς μας Μεταλαμπαδεύει το Άγιο Φως, υπενθύμιση επειδή σε αυτόν τον τόπο, μόνο η αγνωμοσύνη, αχαριστία επικρατεί κατάφορα και όχι η σεβάσμια ιστορική καθάρια, δια της ανόθευτης και αμερόληπτης, δίκαιης αληθής μνήμης. Ως εκ τούτου ότι για πρώτη φορά επισήμως και μετέπειτα καθιερώθηκε εύλογα και στις μέρες μας πλέον, ενώ έχει μετατραπεί σε θεσμό του κανόνα και πάρα πολύ ορθώς, επέτρεψαν την μεταφορά δια μέσω της Μεταλαμπάδευσης του Αγίου Φωτός, από τα Άγια Θεοβάδιστα Ιεροσόλυμα, του Ναού της Αναστάσεως, του Θεανθρώπου Σταυρωθέντα και Αναστάντα Ιησού Χριστού, δια μέσω των Προσκυνημάτων, το έτος του 1988. Επιπροσθέτως μέσω της Ολυμπιακής Αεροπορίας, όταν μεσολάβησε κατάφορα, κατόπιν πάρα πολύ έντονων πρωτοβουλιών του, δια των πιέσεων των προτροπών, ο τότε Έξαρχος του Παναγίου Τάφου εις την Αθήνα, ο Μακαριώτατος Κύριος Ειρηναίος, επειδή τότε κατείχε την Θέση εκείνη.

 

Εν αντιθέσει και το ευχαριστώ ήταν, σε αυτήν την υπέρλαμπρη προσφορά του, όταν ενθρονίστηκε επισήμως νομίμως, τον Σεπτέμβριο του 2001, ως Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, στον εν λόγω τοπικό μας Ρωμαίϊκο Ελληνικό Πατριαρχεί μας, τον Μάιο του 2005, μετέπειτα από μόλις τέσσερα συναπτά έτη, τον καθαίρεσαν θεολογικά πραξικοπηματικά παράνομα, με ότι αυτό μετέπειτα συνεπάγεται αλγεινώς. Εν τέλει όταν αδιαφορούμε για τον Ορθόδοξη Χριστιανή μας Πίστη, καθώς θεωρείται η γνήσια ταυτότητα μας, δια μέσω της κληρονομιάς της παρακαταθήκης, του προσώπου μας. Παράλληλα όπως το πόσο απάνθρωπα και βίαια, τον συμπεριφέρθηκαν τον Νόμιμο Επισήμως Εκλεγμένο Πατριάρχης μας, των Ιεροσολύμων. Μετέπειτα ως φυσικό επακόλουθό, δεν θα αδιαφορούμε υποτονικά ανενεργώς αδρανώς και για την ύπαρξη της παρουσίας, εις στον εκάστοτε άσημο πέριξ, διπλανό μας συνάνθρωπο, της παρακείμενης πόρτας, καθώς μας έχει ανάγκη; Ο εκάστοτε Πατριάρχης Ιεροσολύμων, θεωρείται Τόπος και Τύπου Χριστός. Είδα Κάποιους ανθρώπους στους Αγίους τους Τόπους, να Σταυρώνουν Πάλι τον Χριστό. Τώρα πια τους ξέρεις, τους ξέρω και εγώ και σταμάτα να λες, δεν ξέρω και δεν μπορώ. Κάθαρση επειγόντως χρειάζεται, το Ρωμαίϊκο Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο μας, των Ιεροσολύμων και ασφαλώς λευτεριά στον Νόμιμο Εκλεγμένο Επισήμως, Πατριάρχη μας των Ιεροσολύμων, στον Μακαριώτατο Κύριο Ειρηναίο, τον 140 εις τον αριθμό, Σεπτέμβριος του 2001 με Μάιος του 2005. Παράλληλα μπορείτε να εισέλθετε στο facebook μου, σε εμένα τον ανάξιο δούλο του Θεού, ως Βαλκανίδης Δήμος και θα ενημερωθείτε όσο γίνεται επιμελώς, με διάφορα ποικίλα video, όπως το, Πίσω από το Παράθυρο του Πατριάρχη, Όλη η Αλήθεια για τον φυλακισμένο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, τον Μακαριώτατο Κύριο Ειρηναίο και του το καθεξής. Εν γένει για το τι τράβηξε στην κυριολεξία, εις τα απάνθρωπα βασανιστήρια που του προκάλεσαν, οι εχθρικοί ακανθώδεις, μικρόψυχοι εμπαθείς, βίαιοι ζηλόφθονες ανταγωνιστές του, εις τον θρόνο. Καθώς εποφθαλμιούσαν, εν δυνάμει πλην εμμέσως και σαφώς, υπονομευτικά δολίως, δια μέσω της επαίσχυντης, φθονερής συκοφαντίας τους, την γλυκιά καρέκλα της κοσμικής εξουσίας, δια της αρχής, της φιλόδοξης δόξας, του Ρωμαίϊκου Ελληνικού Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων. Εν τούτοις κινούμενος ερμητικά έγκλειστος, εις την απομόνωση του περιθωρίου, δια μέσω του δωματίου του, που το μετέτρεψαν σε άτυπη φυλακή του, εν συνόλω, όλα αυτά τα πολλαπλά χρόνια ολομόναχος. Εν γένει ένας εναντίον όλων, απομονωμένος δια του απόλυτου έγκλειστου περιθωρίου, ως εκ τούτου ώστε να σιτίζεται τρόπον τινά, άκομψα και ακαλαίσθητα, δίκην απόμακρου τριτοκοσμικού και οπισθοδρομικού συντηρητικού Μεσαίωνα, από ένα επιστήθιο φίλο του, αλλόθρησκο Μουσουλμάνο.

 

Καθώς έριχνε κάτω το σκοινί, με τον κουβά, δια μέσω του γάντζου, ενώ το τραβούσε από επάνω από ψηλά, με τις λιγοστές σωματικές δυνάμεις, που του είχαν απομείνει, από ψηλά, σαν να ήταν σε κάποιο απρόσιτο κάστρο. Διότι ευλόγως, δεν είχε απολύτως καμία εμπιστοσύνη, σε δαύτους, ώστε να παραλάβει το φυσιολογικό φαγητό της σίτισης, για να μην τον δηλητηριάσουν, μην ξεχνάτε ότι από τον Μέγιστο Αρχιερατικό, Υψηλόβαθμο θεσμό που κατείχε, του Μακαριώτατου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, τον μείωσαν ώστε να τον απαξιώσουν, σε έναν άσημο Μοναχό. Εν συνεχεία μετά τα όσα βίαια και αποτρόπαια διέπραξαν, εις βάρος του, επαίσχυντα αντικανονικώς, βδελυρά συκοφαντικώς, που τον καθαίρεσαν θεολογικά, πραξικοπηματικά παράνομα. Ενώ του είχαν ερμητικά κλειδωμένη, την θύρα του δωματίου του ή αλλιώς του κελιού του, δια μέσω του άτυπου δεσμοφύλακα του, ώστε να μην εξέλθει και αναγκαστικά θέλοντας και μη, ως απέλπιδα κίνηση σωτηρίας, ξυπνήσει καλοβολεμένες, ράθυμες μπουκωμένες, κοσμικές συνειδήσεις. Επομένως για να επιζήσει θέλοντας και μη, έπρεπε να εφεύρει αυτό το κόλπο, ώστε να μας παραδώσει την Οσιακή του Μαρτυρία, της Ομολογίας, δια της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως, καθώς του έβαζε λίγα τρόφιμα αγάπης και εμπιστοσύνης, μέσα σε ένα κουβά, διότι είχε παντοπωλείο. Παράλληλα τις βραδινές ώρες, γινόντουσαν όλα αυτά, στα κρυφά όσο γινόταν, για να μην τους βλέπουν τα αναρίθμητα, περίεργα αλλόθρησκα βλέμματα, των τοπικών χαιρέκακων σιωνιστών Εβραίων, συν τοις άλλοις, των πολλαπλών Αράβων Μουσουλμάνων Παλαιστίνιων, αλλά και τα πολυποίκιλα φράγκικα, εκ δυτικής αιρετικής εσπερίας, δια μέσω της βλασφήμιας τους, του Φραγκολεβαντινισμού τους. Εν τέλει κινούμενος εναργώς μιμούμενος, ως ένας άλλος σύγχρονος Μάρτυρας, Άγιος Νεκτάριος εν Αιγίνης, Επίσκοπος Πενταπόλεως 1849-1920, της Υπομονής και της Καρτερίας, δια της επαίσχυντης βδελυρής, φθονερής συκοφαντίας τους. Υπενθύμιση ότι τον σημερινό Μοιχεπηβάτη, τον υποτιθέμενο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, καθώς κατ΄αυτήν την ονομασία μόνο, μπορούμε να τον προσδιορίσουμε, τον Φεβρουάριο του 2005, ο Νόμιμος Εκλεγμένος Επισήμως, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο Μακαριώτατος Κύριος Ειρηναίος, τον είχε χειροτονήσει Μητροπολίτη Κατάρ ή αλλιώς Θαβώρ. Εν αντιθέσει το ευχαριστώ του ήταν, αντί να τον Μνημονεύει ευγνωμονώντας τον εσαεί, σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, όπως πράττουν ανέκαθεν, όλοι οι σεβάσμιοι φυσιολογικοί Ιερωμένοι, για τους Πνευματικούς τους Πατέρες, που τους χειροτόνησαν και εν γένει τους κατέβασαν από τους απρόσιτους Ουρανούς, μέσα τους το Άγιο Πνεύμα, ώστε να κατοικεί. Εν τω μεταξύ βγάζοντας του, από την αφάνεια του απόμακρου περιθωρίου, επειδή όλα αυτά τα χρόνια κυλιόταν, ώστε να τον αναδείξει, παραδίδοντας του, ένα Ορθόδοξο Χριστιανικό Ποίμνιο, ως τοπικός Μητροπολίτης στο απόμακρο Κατάρ ή αλλιώς Θαβώρ, μόλις πριν τρείς μήνες, τον Φεβρουάριο του 2005. Διότι τον Μάιο του 2005, η κλίκα που λυμαίνεται το Ρωμαίϊκο Ελληνικό Πατριαρχείο μας, μετά την έλευση του Αγίου Φωτός, δια του Αναστάσιμου Πάσχα, βιαίως κακήν κακώς βαναύσως, θεολογικά αυθαίρετα, πραξικοπηματικά αντικανονικά παράνομα, τον κλείδωσαν στο δωμάτιο του, που του μετέτρεψαν, από μόνοι τους αυθαίρετα, σε άτυπη φυλακή του, με τις γνωστές συνέπειες αλγεινώς. Επειδή ακόμη και σήμερα, μας ταλανίζουν και φυσικά θα συνεχίσουν να μας ταλανίζουν, διότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός της αγάπης, δεν δέχεται το άδικο και δεν ξεχνάει. Παράλληλα εδώ τους Νεοφανείς Οσιομάρτυρες, τον Άγιο Ραφαήλ, τον Άγιο Νικόλαο και την Παρθενομάρτυρα την Αγία Ειρήνη, μας τους αποκάλυψε θαυματουργικά, φανερώνοντας τους, από το 1463, το 1959, σε διάστημα περίπου 500 ολόκληρων χρόνων, στην περιοχή της Θέρμης της Μυτιλήνης, όπως επίσης και τον Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης, από το 1426, το 1951, διότι ο εκάστοτε Υψηλόβαθμος Αρχιερέας, δια μέσω του Πατριαρχείου, θα πρέπει μόνο να ενώνει και όχι να διχάζει, νοών νοείτο.

 

Θεριά οι άνθρωποι το φως δεν το σηκώνουν, χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε Σταυρώνουν. Κώστας Βάρναλης.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων