pellain

Νικηφόρος Β´ Φωκάς



Ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (912 - 11 Δεκεμβρίου 969) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 963 έως το 969, καταγόμενος από τον μικρασιατικό Οίκο των Φωκάδων. Τα λαμπρά στρατιωτικά κατορθώματά του συνέβαλαν στην ενδυνάμωση και ανάπτυξη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα.



Αρχική σταδιοδρομία

Ο πατρικός οίκος του Νικηφόρου Φωκά ήταν ο Οίκος των Φωκάδων από τον οποίο βγήκαν σπουδαίοι στρατηγοί όπως ο πατέρας του Βάρδας Φωκάς ο πρεσβύτερος, ο αδελφός του Λέων Φωκάς ο Νεότερος και ο παππούς του Νικηφόρος Φωκάς ο πρεσβύτερος, υπηρέτησαν όλοι ως Δομέστικοι των Σχολών.

 Η οικογένεια της μητέρας του ήταν οι Μαλείνοι μια πανίσχυρη οικογένεια της Ανατολής που εγκαταστάθηκε στην πατρίδα του Καππαδοκία.

 Ο Νικηφόρος Φωκάς παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο μια άσημη γυναίκα την Στεφανώ που πέθανε πρόωρα, τότε έδωσε όρκο αγνότητας για το υπόλοιπο της ζωής του. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ΄ τον διόρισε στρατιωτικό κυβερνήτη στο Θέμα Ανατολικών (945), προήχθη σε Δομέστικο (955) αντικαταστώντας τον πατέρα του που είχε μια μεγάλη σειρά από ήττες από τους Χαμδανίδες και το Χαλιφάτο των Αββασιδών. Οι Χαμδανίδες εισήλθαν στο Χαλέπι σε μια περίοδο παρακμής από το 955 μέχρι την τελική τους καταστροφή (1002), ο Νικηφόρος Φωκάς κυρίευσε τα Άδατα (957). Οι Βυζαντινοί από τότε περιόριζαν συνεχώς τους Άραβες εκτός από την διετία 960 - 961 που ο Νικηφόρος Φωκάς έστρεψε το ενδιαφέρον του στην ανακατάληψη της Κρήτης. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο νεαρός αυτοκράτορας Ρωμανός Β´ ο Νικηφόρος Φωκάς και ο μικρότερος αδελφός του Λέων διορίστηκαν αντίστοιχα στρατηγοί της ανατολής και της δύσης. Ο Νικηφόρος Φωκάς συγκέντρωσε 27.000 ιππείς και Πεζοναύτες (960) για να εξοπλίσει έναν στόλο 308 πλοίων με 50.000 στρατεύματα.



Ανακατάληψη της Κρήτης


Η πολιορκία του Χάνδακα από τα Βυζαντινά στρατεύματα

Ο αξιωματούχος Ιωσήφ Βρίγγας του ανέθεσε να ανακαταλάβει το Εμιράτο της Κρήτης από τους Άραβες. Ο Νικηφόρος Φωκάς ξεκίνησε την πολιορκία του Χάνδακα που κράτησε εννιά μήνες, το διάστημα αυτό ο στρατός του υπέφερε από έλλειψη τροφής.

 Μετά από μια πρώτη αποτυχημένη έφοδο ο Νικηφόρος Φωκάς κυρίευσε τον Χάνδακα (6 Μαρτίου 961), ακολούθησε η ανακατάληψη ολόκληρης της Κρήτης.

 Με την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη αρνήθηκε τον προβλεπόμενο Ρωμαϊκό θρίαμβο, αρκέστηκε μονάχα σε ένα απλό χειροκρότημα στον Ιππόδρομο.

 Ο Χάνδακας θα παραμείνει στην Βυζαντινή αυτοκρατορία για τα επόμενα 250 χρόνια. Μέρος από τα λάφυρα παραχώρησε στο φίλο του Αθανάσιο Αθωνίτη, ο οποίος τον είχε ακολουθήσει στην εκστρατεία της Κρήτης, για να ιδρύσει τη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος. Πριν από την αναχώρησή του, ο Φωκάς οργάνωσε διοικητικά, στρατιωτικά και θρησκευτικά την Κρήτη. Μερίμνησε μάλιστα για τη θρησκευτική στήριξη, την αναμόρφωση και τον επανεκχριστιανισμό του νησιού αφήνοντας εκεί τον Νίκωνα τον "Μετανοείτε". Άφησε επίσης αξιόλογη φρουρά για την προστασία του από νέες αραβικές επιδρομές. Επιχείρησε μάλιστα τη μεταφορά της πρωτεύουσας σε άλλο σημείο και για το σκοπό αυτό οχύρωσε ένα λόφο νότια του Χάνδακα, όπου έχτισε το φρούριο Τέμενος. Ωστόσο, η νέα πρωτεύουσα δεν κατάφερε να επιβληθεί, με αποτέλεσμα ο Χάνδακας να αναβιώσει και να γίνει έπειτα από λίγο το διοικητικό και εκκλησιαστικό κέντρο της Κρήτης.


Τελευταίες εκστρατείες στην Ανατολή

Μετά την κατάκτηση της Κρήτης ο Νικηφόρος Φωκάς επέστρεψε ανατολικά και βάδισε με έναν καλά εξοπλισμένο στρατό για την Κιλικία, τον Φεβρουάριο του 692 κατέλαβε την Ανάζαρβος και η Ταρσός σταμάτησε να αναγνωρίζει τον Χαμδανίδη εμίρη του Χαλεπίου Σαΐφ αλ-Ντάουλα.

 Ο Νικηφόρος Φωκάς συνέχισε να λεηλατεί την ύπαιθρο της Κιλικίας, νίκησε τον κυβερνήτη της Ταρσού και επέστρεψε στην Καισάρεια του Ισραήλ. Με την έναρξη της νέας περιόδου ο αλ-Ντάουλα ξεκίνησε επιδρομές στην Βυζαντινή αυτοκρατορία και άφησε το Χαλέπι ανυπεράσπιστο, ο Νικηφόρος Φωκάς κατέλαβε το Μανμπίτζ. Τον Δεκέμβριο ο Νικηφόρος Φωκάς και ο Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής βάδισαν προς το Χαλέπι και το κατέλαβαν στις 23/24 Δεκεμβρίου, αυτό στάθηκε μεγάλη απώλεια για τους Χαμδανίδες. Οι εκστρατείες αυτές έδωσαν στον Νικηφόρο Φωκά το προσωνύμιο "ο χλωμός θάνατος των Σαρακηνών", ο Βυζαντινός στρατός πήρε 390.000 Άργυρα Ντινάρ, 2.000 Καμήλες και 1.400 Μουλάρια.

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη