Ο Μανώλης Μπικάκης (1954 - 1994) ήταν Έλληνας στρατιώτης, ο οποίος πολέμησε στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974 ως μέλος της Α΄ Μοίρας Καταδρομών. Για τη δράση του έλαβε μεταθανάτιες τιμές από τον Ελληνικό Στρατό και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Ο Μπικάκης γεννήθηκε το 1954 στον Αμύγδαλο Ηρακλείου Κρήτης. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο χωριό Στόλοι Ηρακλείου.
Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής συμμετείχε στην Επιχείρηση Νίκη, που είχε σκοπό την ενίσχυση της άμυνας του αεροδρομίου της Λευκωσίας.
Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας εργάστηκε ως οικοδόμος.
Σκοτώθηκε τον Οκτώβριο του 1994 σε τροχαίο δυστύχημα στην Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών. Ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Δράση κατά την τουρκική εισβολή
Στον Μπικάκη αποδίδεται η καταστροφή πέντε ή έξι τουρκικών τεθωρακισμένων αρμάτων Μ48-Α2 με αντιαρματικά βλήματα ΠΑΟ κατά τη διάρκεια των μαχών στην περιοχή του Αγίου Δομετίου, στα δυτικά της Λευκωσίας, ενέργεια που συνέβαλε στην αποτροπή της κατάληψης του προαστίου που θα είχε ως άμεσες συνέπειες την περικύκλωση της Λευκωσίας και την αποκοπή του αεροδρομίου. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης αποκόπηκε από τους υπόλοιπους συμπολεμιστές του, με τους οποίους επανασυνδέθηκε μετά από τρεις μέρες.
Αναλυτικά, στην Κύπρο μαζί με έναν συμπολεμιστή του, τον Μπιχανάκη, έλαβαν θέση σε ένα ύψωμα στον Άγιο Δομέτιο. Το ύψωμα και η περιοχή δέχτηκαν βομβαρδισμούς και οι δύο άνδρες νόμιζαν ο ένας τον άλλον νεκρό, με τον Μπιχανάκη να καταφέρνει να φτάνει στην υπόλοιπη ομάδα και να ανακοινώνει την απώλεια του Μπικάκη. Ωστόσο ο Μπικάκης, ζωντανός και οπλισμένος με ένα πολυβόλο άνευ οπισθοδρομίσεως (ΠΑΟ), μένει στην θέση του στο ύψωμα και έρχεται αντιμέτωπος με μια ύλη αρμάτων μάχης υποστηριζόμενα από ένα τάγμα πεζικού του τουρκικού στρατού όπου κάναν προέλαση. Καταφέρνει και διαλύει έξι τεθωρακισμένα οχήματα με αντίστοιχες ριπές και όταν οι Τούρκοι οπισθοχωρόντας κρύβονται σε ένα παλιό κτίριο, αυτός με τα εναπομείναντα δύο βλήματα που είχε στην διάθεσή του, τους ρίχνει προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες. Για κάποιες μέρες έμεινε να περιπλανιέται δίχως πυρομαχικά και με το πολυβόλο του έως ότου συνάντησε και επανενώθηκε με την ομάδα του όπου μέχρι τότε τον θεωρούσε νεκρό. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα δεν παρασημοφορήθηκε, ούτε έλαβε τιμές και αναγνώριση, πράγμα όμως που έγινε τελικά μετά τον θάνατο του
Από αρκετά μεταναγενέστερα δημοσιεύματα, καθώς και από ένα ανυπόγραφο κείμενο που επικαλείται τις μαρτυρίες του Μπικάκη και άλλων καταδρομέων και φιλοξενείται στην ιστοσελίδα του ελληνικού ΓΕΕΘΑ, υποστηρίζεται πως το χρονικό διάστημα που θεωρούταν αγνοούμενος πολεμούσε μόνος του εντελώς τις τουρκικές δυνάμεις.
Το μέγεθος της συμβολής του Μπικάκη στην απόκρουση της επίθεσης στον Άγιο Δομέτιο, καθώς και ο ισχυρισμός περί τετραήμερου αγώνα του εναντίον των τουρκικών δυνάμεων, αμφισβητούνται κατηγορηματικά από τον Κύπριο στρατηγό ε.α. Κωνσταντίνο Αχιλλείδη, ο οποίος ως ένας από τους διοικητές των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς στη συγκεκριμένη μάχη, υποστήριξε σε ραδιοφωνική εκπομπή πως αφενός ήταν πρακτικώς αδύνατον ο Μπικάκης να πολέμησε μόνος του επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και αφετέρου ότι η απόκρουση της τουρκικής επίθεσης και η κατ' επέκταση επιτυχής υπεράσπιση της Λευκωσίας ήταν αποτέλεσμα της ομαδικής προσπάθειας όλων των δυνάμεων που μάχονταν στην περιοχή (Εθνική Φρουρά, ΕΛΔΥΚ και Α΄ Μοίρα Καταδρομών).
Δημοσίευση σχολίου