«Αυτό το συνονθύλευμα που ονομαζόταν και που αυτοαποκαλείται ακόμα Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν ήταν σε καμία περίπτωση αγία, ούτε ρωμαϊκή, ούτε αυτοκρατορία».
(Τάδε έφη ο "πολύς" Φρανσουά Μαρί Αρουέ, η αλλιώς ευρύτερα γνωστός ως Βολταίρος,ο οποίος ήταν η κεντρική μορφή του Διαφωτισμού του 18ου αιώνα)
Η "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία" (ο Θεός να την κάνει), είχε από την αρχή ορισμένα πολύ σοβαρά μειονεκτήματα. Το βασικότερο όλων ήταν η ίδια της η σύσταση, καθώς αποτελούνταν από 300 περίπου μικρού και μεσαίου μεγέθους κρατικούς σχηματισμούς(όπως φαίνεται και στον χάρτη) βασίλεια, πριγκιπάτα, δουκάτα, κομητείες, επισκοπές, ελεύθερες πόλεις, ακόμα και μεμονωμένα άτομα με τις εκτάσεις που κατείχαν, όπως οι αυτοκρατορικοί ιππότες! Όλα αυτά τα κρατικά μορφώματα, μολονότι θεωρητικά ήταν υποτελή στον Αυτοκράτορα, διατηρούσαν τόσο μεγάλη αυτονομία που στην πράξη ήταν ανεξάρτητα. Πολλές φορές, μάλιστα, τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονταν, με αποτέλεσμα να συγκρούονται μεταξύ τους. Επομένως, επρόκειτο για μια χαλαρή συνομοσπονδία ανεξάρτητων κρατών και κρατιδίων, τα οποία χωρίζονταν, επανενώνονταν, συγχωνεύονταν και διασπώνταν και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτοκρατορία.Για το Αγία και ρωμαϊκή τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται οποίος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με την ιστορία γνωρίζει ότι ο μοναδικός κληρονόμος και συνεχιστής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Μεγάλου Κωνσταντίνου η για να είμαστε πιο ακριβείς ιστορικά θα δανειστώ τον ακριβή ορισμό του Γερμανού βυζαντινολόγου Heisenberg:
Δημοσίευση σχολίου