Ακόμη και όταν εκτέθηκαν στον ιό SARS-CoV-2 ενδορινικά, τα άτομα με ταχύτερες ή πιο λεπτές ανοσολογικές αποκρίσεις δεν μολύνθηκαν.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν γιατί μερικοί άνθρωποι παραμένουν μη μολυσμένοι από τον ιό COVID-19 —ακόμα και μετά την έκθεση της ρινικής τους κοιλότητας σε αυτόν.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ταχύτερες και πιο λεπτές ανοσολογικές αποκρίσεις από εκείνους που αναπτύσσουν συμπτωματικό COVID-19.
«Αυτά τα ευρήματα ρίχνουν νέο φως στα κρίσιμα πρώιμα γεγονότα που είτε επιτρέπουν στον ιό να επικρατήσει είτε να τον εξαφανίσει γρήγορα πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα», ο Δρ Μάρκο Νίκολιτς, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και επίτιμος σύμβουλος αναπνευστικής ιατρικής στο University College του Λονδίνου. είπε στο δελτίο τύπου.
Οι ερευνητές στρατολόγησαν 16 νεαρούς, υγιείς συμμετέχοντες κάτω των 30 ετών για τη μελέτη. Κανένας δεν είχε συννοσηρότητες και κανένας δεν είχε ποτέ στο παρελθόν μολυνθεί με COVID-19 ή δεν είχε εμβολιαστεί.
3 Διαφορετικές Ανοσολογικές Αποκρίσεις
Τα 16 άτομα ανταποκρίθηκαν στην έκθεση στον ιό διαφορετικά και ομαδοποιήθηκαν ανάλογα.Τα άτομα της δεύτερης ομάδας ήταν ασυμπτωματικά αλλά παρόλα αυτά βρέθηκαν θετικά στον COVID-19 με τεστ PCR. Αυτοί οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν ως με παροδικές λοιμώξεις.
Ο τρίτος τύπος ατόμων ήταν ασυμπτωματικοί και λάμβαναν συνεχώς αρνητικά αποτελέσματα τεστ PCR για COVID-19. Οι συγγραφείς επιβεβαίωσαν ότι αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν μολυνθεί, αλλά εκκαθάρισαν τις λοιμώξεις τους τόσο γρήγορα που οι λοιμώξεις ονομάστηκαν «αποτυχημένες».
Η δεύτερη και η τρίτη ομάδα, που είχαν ασυμπτωματικό COVID-19, είχαν ταχύτερες ή πιο λεπτές ανοσολογικές αποκρίσεις, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
Την 1η Ημέρα, οι συγγραφείς εντόπισαν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που μετανάστευσαν στη μύτη - το σημείο της μόλυνσης - στις ασυμπτωματικές ομάδες.
Ωστόσο, τα άτομα που βρέθηκαν αρνητικά στον COVID-19 προσέλαβαν λιγότερους τύπους ανοσοκυττάρων, ενώ η ομάδα που ήταν θετική για COVID-19 στρατολόγησε όλους τους τύπους κυττάρων του ανοσοποιητικού.
Γενετικοί Παράγοντες
Τα άτομα με υψηλή έκφραση συγκεκριμένων γονιδίων, όπως το HLA-DQA2, «είναι καλύτερα στην πρόληψη της εμφάνισης μιας παρατεταμένης ιογενούς λοίμωξης», έγραψαν οι συγγραφείς.Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η αυξημένη δραστηριότητα του HLA-DQA2 στο αίμα σχετίζεται με ηπιότερη εξέλιξη του COVID-19.
Το HLA-DQA2 είναι ένα από τα πολλά γονίδια αντιγόνου ανθρώπινων λευκοκυττάρων (HLA). Τα γονίδια HLA παράγουν πρωτεΐνες που εμφανίζονται στην κυτταρική επιφάνεια. Όταν τα παθογόνα μολύνουν τα κύτταρα, οι πρωτεΐνες HLA σηματοδοτούν στα κύτταρα του ανοσοποιητικού ότι έχουν μολυνθεί.
Οι συγγραφείς είπαν ότι τα δεδομένα τους επιβεβαιώνουν ότι η δραστηριότητα του HLA-DQA2 προστατεύει από την περαιτέρω παραγωγή του ιού SARS-CoV-2 σε μολυσμένα κύτταρα.
Τα συμπτωματικά άτομα είχαν συστηματικές απαντήσειςΜόνο τα άτομα με συμπτωματικό COVID-19 εμφάνισαν συστηματικές αποκρίσεις ιντερφερόνης. Οι ιντερφερόνες είναι αγγελιοφόροι του ανοσοποιητικού συστήματος που βοηθούν στη μείωση ή στην επιδείνωση των ανοσολογικών και φλεγμονωδών δραστηριοτήτων.
Οι συγγραφείς έμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν ότι οι ιντερφερόνες στο αίμα ενεργοποιήθηκαν πριν από αυτές στο σημείο της μόλυνσης. Η δραστηριότητα της ιντερφερόνης στο αίμα κορυφώθηκε την Ημέρα 3 της μόλυνσης. Ωστόσο, η δραστηριότητα της ιντερφερόνης στο σημείο της μόλυνσης - τη μύτη - δεν ανιχνεύτηκε μέχρι την Ημέρα 5.
Στο δελτίο τύπου, οι συγγραφείς είπαν ότι οι αργές ανοσολογικές αποκρίσεις στη μύτη θα μπορούσαν να έχουν επιτρέψει στη μόλυνση να εγκατασταθεί γρήγορα.
Τα ασυμπτωματικά άτομα δεν είχαν συστηματικές αντιδράσεις ιντερφερόνης και σπάνια είχαν μολυσμένα κύτταρα.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι «μολυσμένα κύτταρα βρέθηκαν σχεδόν αποκλειστικά» στις ρινικές κοιλότητες των συμπτωματικών ατόμων, έγραψαν οι συγγραφείς. Τα κύτταρα που καλύπτουν τις ρινικές κοιλότητες των συμμετεχόντων αρχίζουν να παράγουν τον ιό SARS-CoV-2, συμβάλλοντας σε αυξημένο ιικό φορτίο.
«Έχουμε τώρα μια πολύ μεγαλύτερη κατανόηση του πλήρους φάσματος των ανοσολογικών αποκρίσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για την ανάπτυξη πιθανών θεραπειών και εμβολίων που μιμούνται αυτές τις φυσικές προστατευτικές αποκρίσεις», είπε ο Δρ Nikolić.
Δημοσίευση σχολίου