Ο Δόκιμος Μοναχός Γιάννης Τσολάκης (+2014),(Μια διδακτική ιστορία ζωής στο Άγιο Όρος)

ΤΟΥ ΚΑΘ. ΔΡ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ

Ο κατά κόσμο Ιωάννης Τσολάκης κατάγεται απ’ τα χωριά της Χαλκιδικής. Ο ίδιος όπως και αρκετοί άλλοι απ’ τις γύρω περιοχές ως και συνηθίζεται απ’ τα παλιά χρόνια έως σήμερα, θα πήγαιναν στο κοντινό Άγιο Όρος, όπου θα έβρισκαν απασχόληση, δουλειά και εργασία. Έτσι και ο Γιάννης Τσολάκης πήγε στο Άγιο Όρος για να εργαστεί σε οικοδομικές εργασίες των μοναστηριών. Αργότερα άρχισε να αναλαμβάνει ο ίδιος μικρές εργολαβίες για κατασκευή δρόμων, τοιχίων και αυλακιών. Ήταν ένας γεροδεμένος άνθρωπος με κοσμικό φρόνημα, αλλά και με το απλό φρόνημα του χωριού. Είχε ένα παράπονο να αποκτήσει τέκνο, καθότι η σύζυγός δεν μπορούσε να κρατήσει τη κυοφορία της. Είχε ακούσει από αρκετούς για το γνωστό αγιορείτη γέροντα Παϊσιο και αποφάσισε να πάει να τον συμβουλευτεί.

Στη μεταξύ τους συνομιλία ο γέροντας Παϊσιος τον συμβούλεψε το τι θα έπρεπε να κάνει προκειμένου να αποκτήσει τέκνο, αλλά του έθεσε έναν αυστηρό όρο να πάψει να βωμολοχεί και να βλασφημεί! Ο κυρ-Γιάννης το αποδέχθηκε, κι αφού νήστεψε και προσευχήθηκε με τη σύζυγό του, απέκτησαν τέκνο. Σήμερα όπως μας πληροφόρησαν ο γιός του εργάζεται κι αυτός στο Άγιο Όρος όπως και ο μακαριστός πατέρας του πριν πολλά χρόνια.

Σύμφωνα με τις προφορικές διηγήσεις του κυρ-Γιάννη στον γράφοντα αυτό το κείμενο, ο ίδιος επί σειρά ετών στον Άθωνα γνώρισε και άκουσε πολλές διηγήσεις αγνώστων οσίων και αγίων γερόντων του Αγίου Όρους. Μάλιστα με περίμενε να πάω, σε μία άλλη επόμενη επίσκεψή μου και να καταγράψω τα ακούσματά του.

Ο κυρ-Γιάννης θα πήγαινε πάντα να προσκυνήσει στις μεγάλες πανηγύρεις των μεγάλων μοναστηριών, όπου οι περισσότεροι μοναχοί τον γνώριζαν, έχοντας ήδη τόσα χρόνια μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας. Μία φορά ο γράφων αυτά, μαζί με δύο συνοδοιπόρους του, τον επισκέφθηκε στη καλύβη του, στο κελάκι του, όπου τα τελευταία χρόνια διέμενε, στη περιοχή μεταξύ των Καρυών και στο δρόμο για το πατέρα Ευθύμιο. Τότε, μας συνέστησε ως ομάδα, να επισκεφθούμε και τον π. Ευθύμιο, ήταν το έτος 2007, πράγματι τον επισκεφθήκαμε αν και περιμέναμε αρκετές ώρες για να τον δούμε. Τον π. Ευθύμιο προσωπικά τον είχα δει μερικές φορές απ’ το 1981 και εντεύθεν στη Παναγούδα, στο πατέρα Παϊσιο, καθώς και το γέροντα Ευφρόσυνο.

Σε αυτή την επίσκεψή μας στο κυρ-Γιάννη, τον είδαμε να έχει πάρει αρκετά κιλά και να έχει παχύνει τόσο υπερβολικά, που αυτό τον καθιστούσε δυσκίνητο, όμως πάραυτα ήταν αρκετά φιλόξενος. Μας ετοίμασε κάτι για φαγητό και σε λίγο έφτασε κι ένας ρουμάνος ερημίτης φίλος του, που είδε στη καλύβη του κυρ-Γιάννη να υπάρχει καπνός. Όμως, ο ερημίτης δεν έτρωγε κρέας δηλ. το αγριογούρουνο και ο Γιάννης ευγενικά τον ρώτησε άραγε τι να του φτιάξει, και του λέγει, α ξέρω, έχω αυγά, θέλεις να σου φτιάξω, αυτός είπε, ναι θέλω. Είδαμε το Γιάννη να τηγανίζει τριάντα αυγά, κι εμείς τότε του είπαμε, ότι εμείς δεν θα φάμε αυγά, γιατί ήδη χορτάσαμε, μας απάντησε, δεν είναι για εσάς, είναι γι’ αυτόν τον πατέρα το ρουμάνο ερημίτη. Αυτός, μας είπε, τρώει ότι βρίσκει, αλλιώς μένει εντελώς νηστικός, για πάρα πολλές ημέρες, ας του φτιάξω, για να αντέξει για ημέρες!

Έξω απ’ τη καλύβη του, είχε πέντε έξι αγριογούρουνα κλεισμένα σε περίφραξη και τον ρώτησα, τι είναι αυτά, και μου είπε, έχω ευλογία απ’ τους ηγουμένους, να τα πιάνω και να τα τρώω, γιατί κάνουν μεγάλες ζημιές στους κήπους και στα περιβόλια των μοναστηριών. Πράγματι, τα ζώα αυτά μέσα στο Άγιο Όρος κάνουν τεράστιες ζημιές στους κήπους και όλοι προσπαθούν να τα περιορίσουν όσο μπορούν.

Θυμάμαι αρκετές φορές που βρέθηκα επισκέπτης στο Όρος από το 1981 έως σήμερα, κάθε χρόνο ανελλιπώς, αλλά και κατά το μικρό διάστημα, όπου ήμουν Διευθυντής στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία Αγίου Όρους, κάποιοι, κελιώτες μοναχοί μου έλεγαν ότι είχαν ευλογία να κτυπούν τα αγριογούρουνα και να τα τρώγουν. Όπως, μου είχε πει, κοντά στη Κερασιά στην έρημο, ένας πτωχός κελλώτης μοναχός, που τον συνάντησα με το όπλο του, για να κτυπήσει αγριογούρουνο, για να το κάνει παστό, για νάχει κάτι για το χειμώνα!

Την επομένη το απόγευμα προς βράδυ ο κυρ-Γιάννης μας πήγε με το αγροτικό αυτοκίνητό του να προσκυνήσουμε στη Θαυματουργό Παναγία μας τη Γοργοεπήκοο στη Μονή του Δοχειαρίου, όπου είχε ιερή αγρυπνία. Όπως διαπίστωσαν και οι συνοδοιπόροι μου, στο Περιβόλι της Παναγίας μας, υπάρχουν αρκετές μορφές μοναχικού βίου, όπως ερημίτες, ασκητές, κοινοβιάτες, κελιώτες, καυσοκαλυβίτες κτλ.

Ο κυρ-Γιάννης τα τελευταία χρόνια με την ευλογία του πνευματικού του στο Άγιο Όρος θα φορούσε ράσο, ήθελε να ζήσει ως δόκιμος μοναχός και εάν θα τον αξίωνε η Παναγία μας, προς το τέλος της ζωής του, να λάβει το μοναχικό σχήμα. Πράγματι, ο Ιωάννης, τα έσχατα χρόνια ήθελε να φορά το τίμιο ράσο και να θεωρεί τον εαυτό του δόκιμο μοναχό του Αγίου Όρους, αφού είχε πάρει και ευλογία απ’ το πνευματικό. Τελευταία ταλαιπωρήθηκε αρκετά με την υγεία του και με τους ιατρούς, καθότι είχε φορτωθεί και με τα πολλά κιλά. Όμως, αξιώθηκε να λάβει το μοναχικό σχήμα σύμφωνα με την επιθυμία του, όπως πληροφορηθήκαμε, ότι λίγο διάστημα πριν την κοίμησή του (+2014), λαμβάνοντας το όνομα που πολύ ευλαβείτο, Παϊσιος. Η εξόδιος ακολουθία έγινε όπως ακούσαμε, σε πλησίον χωρίο, στη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής. 

Αιωνία αυτού η μνήμη.