Ο Νικόλαος Κατούντας γεννήθηκε το 1943 στην Πάτρα και υπηρέτησε ως αξιωματικός των Καταδρομών κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Ήταν άντρας με σθένος, ιδανικά και όραμα για την πατρίδα του, πάντα έτοιμος να θυσιαστεί για την υπεράσπισή της. Το παράδειγμα της αυτοθυσίας και της ανδρείας του, σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, τον ανέδειξε σε ήρωα, εμβληματική μορφή της ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας.
Μετά την αποφοίτησή του από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ο Νικόλαος Κατούντας έλαβε διάφορες εξειδικεύσεις, όπως αλεξιπτωτιστής, βατραχάνθρωπος και χιονοδρόμος, και τοποθετήθηκε στις Δυνάμεις Καταδρομών. Η εκπαίδευσή του και η αφοσίωσή του στην αποστολή του τον καθιέρωσαν ως πρότυπο ηγεσίας και θάρρους.
Το 1973, ο Κατούντας και η σύζυγός του Σταυρούλα εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο, και ο ίδιος ανέλαβε τη διοίκηση του 31ου Λόχου Καταδρομών (31ου ΛΚ) της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας (ΜΚ), στην Κερύνεια. Από εκείνη τη στιγμή, ο χαρακτήρας του και οι ηγετικές του ικανότητες δοκιμάστηκαν σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για την Κύπρο.
Με την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974, η Κύπρος βυθίστηκε στον πόλεμο. Ο Κατούντας, με τη φράση «Θα ιδρώσετε τώρα, για να μην χύσετε αίμα αύριο», ενέπνευσε τους άνδρες του να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την υπεράσπιση της πατρίδας. Στο πλαίσιο της επιχείρησης για την κατάληψη του υψώματος «Πετρομούθια», οι καταδρομείς, υπό την ηγεσία του Κατούντα, πέτυχαν μεγάλη επιτυχία, παρά τις δύσκολες συνθήκες.
Το πρωί της 21ης Ιουλίου, όμως, η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Η 33η ΜΚ έμεινε χωρίς διοικητή, καθώς ο Κατούντας, ενώ είχε παραλάβει εντολές για να σταματήσει την προέλαση των τουρκικών αρμάτων, βρέθηκε αντιμέτωπος με χιλιάδες τουρκικά στρατεύματα. Παρά την αδυναμία παροχής βοήθειας, ο Κατούντας και οι άνδρες του συνέχισαν να αγωνίζονται με αξιοσημείωτη αντίσταση, παρά την εξάντληση και την ανεπάρκεια εξοπλισμού.
Όταν ο Κατούντας συνάντησε σκόρπιους άνδρες του 251ου Τάγματος Πεζικού Ζηναρά (ΤΠΖ), που του ανέφεραν ότι οι Τούρκοι ήταν υπερβολικά πολλοί, απάντησε με επιμονή: «Δεν σας ρώτησα πόσοι είναι οι Τούρκοι, αλλά πού είναι. Εσείς αν θέλετε, φύγετε. Εγώ και οι άνδρες μου συνεχίζουμε τον αγώνα μας».
Αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυνάμεις, οι καταδρομείς συνέχισαν να πολεμούν σφοδρά, δίνοντας μάχες σώμα με σώμα. Παρά την υπεροχή του εχθρού, η αντίστασή τους υπήρξε σημαντική και οι απώλειες των Τούρκων ήταν μεγάλες. Ωστόσο, ο Κατούντας και οι άνδρες του ήταν περικυκλωμένοι και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Στη συνέχεια, ο Κατούντας, αντιλαμβανόμενος την τραγικότητα της κατάστασης, διέταξε τους άνδρες του να αποχωρήσουν, λέγοντας: «Φύγετε. Οι μανάδες της Κύπρου θα μαυροφορεθούν σήμερα, και δεν θέλω να είναι οι δικές σας». Αξιοσημείωτο είναι ότι, παρά την διαταγή για την αποχώρηση του λόχου, οι άνδρες του δεν εγκατέλειψαν τον ηγέτη τους, και συνέχισαν τον αγώνα μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η ηρωική στάση του Νικόλαου Κατούντα κατά την τουρκική εισβολή αποτελεί παράδειγμα θυσίας και ανδρείας. Η αυτοθυσία του και η αφοσίωσή του στην υπεράσπιση της Κύπρου έγραψαν χρυσές σελίδες στην ιστορία του τόπου, κάνοντάς τον σύμβολο του πατριωτισμού και της ανδρείας. Ακόμα και όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, το παράδειγμα του Κατούντα ενέπνευσε και συνεχίζει να εμπνέει τις επόμενες γενιές. Με την προσφορά του, ο Νικόλαος Κατούντας πέρασε στο Πάνθεο των Αθανάτων και αποτελεί σύμβολο ανδρείας για την Κύπρο και την Ελλάδα.
Δημοσίευση σχολίου