Μια νέα πρωτοβουλία με τον τίτλο «Κίνηση των 91» παρουσιάστηκε στην ΕΣΗΕΑ στις 10 Ιουλίου, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις και ερμηνείες. Στόχος της, όπως δηλώνεται, δεν είναι η ίδρυση κόμματος, αλλά η καταγραφή προβληματισμών για την πορεία της χώρας και η «αφύπνιση» πολιτών και πολιτικών προσώπων που θα μπορούσαν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο μέλλον. Ανάμεσα στους εμπνευστές, ξεχωρίζουν τα ονόματα του Γιάννη Μάζη και του Μελέτη Μελετόπουλου.
Ωστόσο, η παρουσίαση δεν συνοδεύτηκε από τη σαφήνεια που θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο εγχείρημα.
Η αποχώρηση Άγη Βερούτη
Λίγες μόλις ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της λίστας των 91 υπογραφόντων, ο Άγης Βερούτης, γνωστός αρθρογράφος και επιχειρηματίας στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης, αρνήθηκε δημόσια τη συμμετοχή του, δηλώνοντας:
«Δεν συμμετέχω στην πολιτική κίνηση και δεν έχω συνυπογράψει την ιδρυτική της διακήρυξη».
Η δήλωση αυτή εγείρει ερωτήματα τόσο ως προς τη διαδικασία συγκρότησης της λίστας των 91, όσο και ως προς την αξιοπιστία της ίδιας της πρωτοβουλίας. Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζεται το όνομα κάποιου χωρίς τη ρητή συναίνεσή του; Και αν συνέβη αυτό σε έναν τόσο προβεβλημένο συμμετέχοντα, πόσα ακόμη παρόμοια περιστατικά κρύβονται πίσω από την «προσεκτικά επιλεγμένη» εικόνα της διακήρυξης;
Η φιλοδοξία πίσω από τον «προβληματισμό»
Επισήμως, η Κίνηση δηλώνει ότι δεν αποτελεί κόμμα και ότι δεν προσβλέπει στην ίδρυση ενός. Ωστόσο, το πολιτικό στίγμα της – δεξιόστροφο, πατριωτικό, με κριτική στη σημερινή ηγεσία της ΝΔ – αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου εθνικού πολιτικού σχηματισμού, ιδίως με επίκεντρο πρόσωπα όπως ο Αντώνης Σαμαράς ή, λιγότερο έντονα, ο Κώστας Καραμανλής.
Η αναφορά σε «έμπειρα πολιτικά στελέχη με κυβερνητικό παρελθόν», «ανάγκη για όραμα» και «επανεκκίνηση της χώρας», σε συνδυασμό με την απογοήτευση που δηλώνουν οι υπογράφοντες για το σημερινό πολιτικό τοπίο, δεν κρύβει τον πραγματικό στόχο: την πίεση για επανεμφάνιση πολιτικών ηγετών του παρελθόντος ή τη δημιουργία ενός νέου εναλλακτικού φορέα στον χώρο της Δεξιάς.
Κριτική αποτίμηση: Ρομαντισμός ή οργανωμένη προσπάθεια χειραγώγησης;
Η «Κίνηση των 91» φαίνεται να επενδύει στη νοσταλγία, προσπαθώντας να αξιοποιήσει την απαξίωση της σημερινής πολιτικής κατάστασης. Όμως:
-
Ποια δημοκρατική νομιμοποίηση έχουν οι υπογράφοντες να καθορίζουν ή να υποδεικνύουν ηγεσίες;
-
Γιατί να πιστέψουμε ότι η λύση στα σημερινά αδιέξοδα έρχεται από το παρελθόν, κι όχι από μια νέα γενιά προσώπων ή από μια ριζική αναθεώρηση των πολιτικών πρακτικών;
-
Πώς διασφαλίζεται ότι η κίνηση αυτή δεν λειτουργεί ως δούρειος ίππος για παλιές κομματικές μηχανές που αναζητούν στέγη ή ρόλο στο πολιτικό σκηνικό;
Τέλος, η απόσυρση του Άγη Βερούτη πλήττει καίρια την αξιοπιστία της πρωτοβουλίας. Σε μια εποχή όπου η διαφάνεια και η αλήθεια είναι προϋποθέσεις κάθε πολιτικού εγχειρήματος, η αρχική αμηχανία και οι «παρατυπίες» δημιουργούν υποψίες για τον αληθινό χαρακτήρα της πρωτοβουλίας.
Η «Κίνηση των 91» μπορεί να έχει θεμιτούς προβληματισμούς και στόχους. Όμως, όταν ξεκινά με θολά κριτήρια, ανακριβή ονόματα και αδιευκρίνιστες επιδιώξεις, το εγχείρημα απειλεί να εκφυλιστεί σε μία ακόμα φούσκα πολιτικού εντυπωσιασμού. Η κοινωνία χρειάζεται λύσεις – όχι απλώς συνθήματα.
Το pellain.com παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και θα σας ενημερώνει με τεκμηριωμένα και ισορροπημένα ρεπορτάζ.
Δημοσίευση σχολίου