Η Ισπανία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα κύμα μαζικών, οργανωμένων και ανεξέλεγκτων εισόδων αλλοδαπών ατόμων, κυρίως από την υποσαχάρια Αφρική και το Μαρόκο, οι οποίοι παραβιάζουν συστηματικά τα σύνορα χωρίς νόμιμη διαδικασία ή προσφυγικό καθεστώς. Οι ενέργειες αυτές δεν συνάδουν με τη μεταναστευτική ιδιότητα, καθώς δεν συνοδεύονται από έλεγχο, αιτήσεις ασύλου ή σεβασμό στους θεσμούς του κράτους υποδοχής.
Από την ανθρωπιστική ανάγκη στην οργανωμένη εισβολή
Οι ενδείξεις πληθαίνουν πως σε πολλές περιπτώσεις, οι μετακινήσεις αυτές δεν είναι ατομικές πράξεις φυγής από διωγμούς ή πολέμους, αλλά οργανωμένες κινήσεις πληθυσμών, υποβοηθούμενες από κυκλώματα διακίνησης, με τελικό στόχο την αποσταθεροποίηση της κοινωνικής ισορροπίας και της εθνικής κυριαρχίας.
Τοπικές κοινωνίες στο όριο
-
Στα Κανάρια Νησιά, οι αφίξεις έχουν αυξηθεί πάνω από 200% σε σχέση με πέρυσι. Οι τοπικές κοινωνίες κάνουν λόγο για κοινωνική διάλυση και φόβο στους δρόμους.
-
Στην Ανδαλουσία και στην περιοχή της Αλμερίας, έχουν καταγραφεί επεισόδια βίας, ληστειών, παρενοχλήσεων και ομαδικών συγκρούσεων, που αποδίδονται σε άτομα χωρίς χαρτιά ή γνωστή ταυτότητα.
Νομική και πολιτική υποκρισία
Οι ισπανικές αρχές επιμένουν να χρησιμοποιούν τον όρο «μετανάστες» και να εντάσσουν όλους ανεξαιρέτως σε διαδικασίες φιλοξενίας ή μεταφοράς, χωρίς να διαχωρίζουν αυτούς που παραβιάζουν συνειδητά και μαζικά τη νομιμότητα. Αυτό οδηγεί σε νομική ασυλία, ατιμωρησία και απόλυτη υπονόμευση του κράτους δικαίου.
Παράλληλα, οι πολιτικές δυνάμεις που ζητούν επαναφορά του ελέγχου στα σύνορα δαιμονοποιούνται, ενώ η κυβέρνηση καλύπτεται πίσω από την έννοια της “ευρωπαϊκής ευθύνης”.
Τι πραγματικά συμβαίνει
Δεν πρόκειται για μεταναστευτική κρίση με την έννοια που ορίζεται από τις διεθνείς συμβάσεις. Αντιθέτως, η Ισπανία — και κατ’ επέκταση η Ευρώπη — βρίσκεται αντιμέτωπη με μεθοδευμένες και συντονισμένες πληθυσμιακές κινήσεις, με προφανή γεωπολιτικό χαρακτήρα, που θέτουν σε αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία, την εσωτερική ασφάλεια και τον πολιτισμικό ιστό.
Συμπέρασμα
Όταν κάποιοι εισέρχονται μαζικά, παράνομα, χωρίς έλεγχο, χωρίς πρόθεση ένταξης και επιδεικνύοντας παραβατικές συμπεριφορές, δεν μπορούν να ονομάζονται μετανάστες. Η χρήση του όρου «μετανάστευση» για τέτοιες ενέργειες νομιμοποιεί την αποδόμηση των ευρωπαϊκών εθνών.
Η Ισπανία είναι μόνο η αρχή. Η Ελλάδα, η Ιταλία και η Γαλλία ακολουθούν.
Το Pellain.com παραμένει στην πρώτη γραμμή ενημέρωσης, χωρίς φίλτρα και χωρίς υποχωρήσεις στην αλήθεια.
Δημοσίευση σχολίου