Ο φετινός Ιούλιος δεν έφερε μαζί του την προσδοκία του θερισμού. Αντί για τον ήχο των γεμάτων τελάρων, οι κάμποι της Πέλλας και των γειτονικών νομών σιγούν από απόγνωση. Η παραγωγή ροδακίνων, δαμάσκηνων, κερασιών και βερίκοκων έχει δεχτεί το πιο σκληρό πλήγμα των τελευταίων δεκαετιών. Οι ζημιές αγγίζουν σε πολλές περιοχές το 100%, ενώ σε άλλες ποικιλίες οι απώλειες ξεπερνούν το 60–70%, σύμφωνα με τις αναφορές παραγωγών και γεωτεχνικών υπηρεσιών.
Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς ένα γεωργικό πρόβλημα. Είναι οικονομικό, κοινωνικό και δημογραφικό ζήτημα. Δεκάδες χιλιάδες οικογένειες στην Κεντρική Μακεδονία ζουν αποκλειστικά ή συμπληρωματικά από την αγροτική παραγωγή. Η φετινή καταστροφή δεν απειλεί μόνο τα χωράφια τους, αλλά και την επιβίωσή τους.
Οι τιμές παραγωγού στα ελάχιστα διαθέσιμα φορτία ροδάκινων κινούνται προκλητικά χαμηλά (οι βιομηχανίες δεν ανακοινώνουν τιμές, παρά μόνο φήμες και παραφιλολογία για 0,40 που είναι και πάλι λίγο)– στα 0,31 έως 0,36 ευρώ το κιλό, όταν το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευθεί λόγω ανατιμήσεων στα αγροεφόδια, τα καύσιμα και τα ημερομίσθια. Την ίδια στιγμή, οι βιομηχανίες παραλαμβάνουν ήδη προϊόν, σιωπηλά και χωρίς να ανακοινώνουν τιμές, διατηρώντας τεχνητή αβεβαιότητα στην αγορά και εντείνοντας την αγωνία των παραγωγών.
Η τοπική οικονομία είναι ήδη σε ασφυξία. Οι εμπορικές επιχειρήσεις που στηρίζονταν στη ρευστότητα των αγροτών, οι εργάτες γης, οι μεταφορικές και οι τοπικές μεταποιητικές μονάδες, όλοι πλήττονται. Η αγροτική παραγωγή δεν είναι μια κλειστή υπόθεση για τους αγρούς. Είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής στην επαρχία.
Το αίτημα είναι σαφές και αδιαπραγμάτευτο: άμεση και γενναία ενίσχυση των παραγωγών, τόσο μέσω αποζημιώσεων όσο και ειδικών ενισχύσεων (de minimis). Ταυτόχρονα, απαιτείται ένας ειλικρινής διάλογος για τη στήριξη της τιμής παραγωγού, μέσα από συμβολαιακές καλλιέργειες, προκαταβολές και έλεγχο των πρακτικών των μεταποιητών.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για καθυστερήσεις. Η Πέλλα και ολόκληρη η παραγωγική Μακεδονία δεν μπορούν να αφεθούν μόνες τους μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων χρόνων. Η στήριξη του αγροτικού εισοδήματος είναι ταυτόχρονα στήριξη του τοπικού εμπορίου, της κοινωνικής συνοχής, της ελπίδας να μείνει ζωντανή η ελληνική ύπαιθρος.
Η αγωνία των παραγωγών ακούγεται κάθε μέρα. Θα την ακούσει και η Πολιτεία;
Δημοσίευση σχολίου