Η Πέλλα δεν αντέχει άλλο

Η Πέλλα δεν διαμαρτύρεται από συνήθεια.

Της Βάσως Τσάμη

Αντέδρασε γιατί έφτασε στα όριά της.

Μιλάμε για έναν νομό που στήριξε την αγροτική παραγωγή της χώρας για δεκαετίες.
Ροδάκινα, νεκταρίνια, κεράσια, μήλα.
Προϊόντα που κράτησαν ζωντανά χωριά, οικογένειες, τοπικές επιχειρήσεις.

Σήμερα, για χιλιάδες παραγωγούς, η εξίσωση δεν βγαίνει.

Το κόστος παραγωγής έχει ξεφύγει.
Πετρέλαιο σε τιμές που ακυρώνουν τη μηχανική καλλιέργεια.
Ρεύμα που κάνει την άρδευση πολυτέλεια.
Λιπάσματα και φυτοφάρμακα με αυξήσεις που δεν απορροφώνται.

Ο παραγωγός πληρώνει από την αρχή της χρονιάς.
Και όταν φτάνει η ώρα της συγκομιδής, έρχεται αντιμέτωπος με τιμές που δεν καλύπτουν ούτε τον κόπο.

Στην Πέλλα, το φαινόμενο είναι επαναλαμβανόμενο:
χαμηλές τιμές στο χωράφι,
πολλαπλάσιες στο ράφι.

Η διαφορά δεν είναι τυχαία.
Είναι αποτέλεσμα στρεβλής αγοράς, με μεσάζοντες και καρτέλ που λειτουργούν με ανοχή.

Όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει.
Οι παραγωγοί το ζουν.
Οι τοπικές κοινωνίες το βλέπουν.
Το κράτος, όμως, δεν συγκρούεται.

Οι έλεγχοι είναι λίγοι.
Οι ποινές αδύναμες.
Και οι υποσχέσεις επαναλαμβάνονται χωρίς αποτέλεσμα.

Το αποτέλεσμα φαίνεται παντού στην Πέλλα:
οπωρώνες εγκαταλείπονται,
νεότεροι αγρότες αποχωρούν,
χωριά γερνούν.

Αυτό δεν είναι φυσική εξέλιξη.
Είναι πολιτική αποτυχία.

Η Πέλλα δεν ζητά προνόμια.
Δεν ζητά ελεημοσύνη.
Ζητά κανόνες.
Ζητά να μπορεί ο αγρότης να ζήσει από τη δουλειά του.

Και αυτό απαιτεί αποφάσεις.
Μείωση κόστους παραγωγής.
Έλεγχο της αγοράς.
Σύγκρουση με τα καρτέλ.

Όσο αυτά αποφεύγονται, η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Και το αγροτικό κίνημα δεν θα κοπάσει.

Γιατί η Πέλλα δεν αντέχει άλλο.
Και όποιος δεν το καταλαβαίνει σήμερα,
θα το βρει μπροστά του αύριο.

pellain.com