Ένας ελληνοαμερικανός ιδιοκτήτης ταβέρνας μπορεί κάλλιστα να ήταν η ιδιοφυΐα του μάρκετινγκ για να τα ξεπεράσει όλα.
Ο William “Billy Goat” Sianis από έναν άπεντη βοσκό στους λόφους γύρω από την Τρίπολη έγινε ιδιοκτήτης μιας θρυλικής ταβέρνας και μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες του μάρκετινγκ όλων των εποχών, μετατρέποντας τη “μάρκα” του σε κομμάτι της λαογραφίας του Σικάγο.
Όλα ξεκίνησαν το 1895 στην Ελλάδα , όταν γεννήθηκε ο William, γνωστός αργότερα ως «Billy Goat», Sianis. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1912 όπου δίδαξε ο ίδιος αγγλικά διαβάζοντας εφημερίδες. Έγινε αφοσιωμένος οπαδός του μπέιζμπολ των Chicago Cubs και αγόρασε την ταβέρνα Lincoln απέναντι από το Στάδιο του Σικάγο, όπου έπαιζε η ομάδα χόκεϊ των Chicago Blackhawks.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Σιάνης ξεπλήρωσε το χρέος της ταβέρνας μετά από πτώση κατσικάκι από φορτηγό λίγο έξω από το κτίριο. Αποφάσισε να υιοθετήσει την κατσίκα ως κατοικίδιο και τον ονόμασε «Μέρφι». Ο Σιανής έγινε ο νούμερο ένα θαυμαστής του Μέρφι και κάπως λάτρης των κατσίκων, κάτι που τον οδήγησε να μετονομάσει το μπαρ του σε « The Billy Goat Inn». ”
Ιδιοφυείς κινήσεις μάρκετινγκ κατά τη διάρκεια της πολιτικής συνέλευσης του 1944
Ο Σιάνης δεν άργησε να κερδίσει τη φήμη του οξυδερκούς ιδιοκτήτη επιχείρησης και του ειδικού στα διαφημιστικά ακροβατικά. Η πρώτη του εξαιρετικά επιτυχημένη προαγωγή, χρησιμοποιώντας λίγη αντίστροφη ψυχολογία, ήταν το 1944 κατά τη διάρκεια του Εθνικού Συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών στο Σικάγο που πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο του Σικάγο.
Ο Σιάνης δημοσίευσε μια πινακίδα έξω από την ταβέρνα του που έγραφε «Δεν υπηρετούσαν Ρεπουμπλικάνοι εδώ». Οργισμένοι Ρεπουμπλικάνοι, όπως ήταν φυσικό, εισέβαλαν μέσα για να ρωτήσουν τον λόγο που τους απαγόρευσαν από το κατεστημένο. Αντίθετα, τους σέρβιραν και τους υποδέχτηκαν με χαμόγελο.
Μπορεί κάλλιστα να αναρωτηθείτε ποιος κάνει τέτοια πράγματα και πώς αυτό το είδος ιδιοφυΐας μάρκετινγκ θα μπορούσε να εμφανιστεί από το πουθενά έξω από τα χωράφια της Ελλάδας.
«The Cubs δεν θα κερδίσουν άλλο»
Αλλά ήταν η μοιραία στιγμή μόλις ένα χρόνο αργότερα, το 1945, όταν ο Sianis αποφάσισε να φέρει το αγαπημένο του κατοικίδιο στον αγώνα World Series στο Wrigley Field όπου έπαιζαν οι Cubs, που του έφερε αιώνια φήμη.
Ντυμένος με μια φανταχτερή φανέλα των Cubs, ποιος δεν θα άφηνε την αξιολάτρευτη κατσίκα με το όνομα Murphy να συμμετάσχει στη σημαντική μέρα στον αγιασμένο χορό;
Ασφάλεια Ballpark, αυτός είναι που. Με εντολή να πάρει τη «μυρωδάτη» κατσίκα του πίσω στο σπίτι, ο Σιανής δήλωσε θυμωμένος ενώπιον όλων όσοι βρίσκονταν σε απόσταση ακοής ότι «Οι Κουμπ δεν θα κερδίσουν άλλο! Οι Cubs δεν θα κερδίσουν ποτέ μια World Series, εφόσον δεν επιτρέπεται η κατσίκα στο Wrigley Field."
Φυσικά, οι Cubs έχασαν αυτό το παιχνίδι, το οποίο τους έχασε ολόκληρο το World Series, και δεν επέστρεψαν ποτέ σε άλλη σειρά παρά μόνο 71 χρόνια αργότερα, το 2016. Τα λόγια του Sianis αντηχούσαν σε όλη την Αμερική και αυτό που έγινε γνωστό απλά ως «The Curse έχει μείνει στην ιστορία του αθλητισμού, αποτελώντας μια λυδία λίθο στην πολιτιστική ζωή του έθνους.
Παρά το (ή ίσως λόγω) The Curse, μέχρι σήμερα, η ταβέρνα Billy Goat έχει αποδειχθεί μεγάλη επιτυχία με το συγκρότημα να καυχιέται για ένα μπέργκερ με μεγάλη στοίβα, γνωστό, φυσικά, ως «Cheezborger». Φτιαγμένο με γνώμονα το μπέιζμπολ και τα Cubs, έχει γίνει ένα σπίτι για όλους όσους το γλεντούν.
Σήμερα, υπάρχουν αρκετές ταβέρνες Billy Goat στην ευρύτερη περιοχή του Σικάγο, στο αεροδρόμιο O'Hare, ακόμη και στην Ουάσιγκτον DC
Η προέλευση της ιδιοφυΐας του William Sianis
Ποιος κάνει τέτοια πράγματα – αναπτύσσοντας μια αυτοκρατορία στις ΗΠΑ μετά τη μετανάστευση ως 17χρονος που δεν ήξερε καθόλου αγγλικά; William Sianis, ο marketing manager από τα γήπεδα της Ελλάδας! Αυτός είναι ποιος!
Ο ανιψιός του, Γουίλιαμ Σιανής, μίλησε πρόσφατα στο Greek Reporter για «την ιδιαίτερη ιδιοφυΐα του Μπίλι Γκόατ και πώς τον διαμόρφωσε η πρώιμη ζωή του στην Ελλάδα και τους δημοσιογράφους, τους ηθοποιούς και άλλα δημόσια πρόσωπα που γνώρισαν τον «Μπίλι Γκόατ» όσο ζούσε. .
Ανέφερε ότι ο «Billy Goat» γεννήθηκε το 1894 σε ένα μικρό χωριό που λεγόταν Παλαιόπυργος. Ως νέος, άκουσε τον μπαμπά του, Τζορτζ, και τον αδερφό του Φρανκ να μιλούν για τις εμπειρίες τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Είχαν ταξιδέψει στο Σαν Φρανσίσκο το 1903 και επέστρεψαν στην Ελλάδα το 1906 μετά τον μεγάλο σεισμό», θυμάται ο Σιανής.
Μόλις έξι χρόνια μετά από αυτό το γεγονός, ο Μπίλι Γκόατ και ο Φρανκ αποφάσισαν να συμμετάσχουν στο ποντάρισμα και να ρίξουν την τύχη τους ξανά με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Σιάνης λέει ότι το μόνο που γνωρίζει με βεβαιότητα για αυτή την απόφαση είναι ότι ο πατέρας του, ο Σαμ, τους είχε πει ότι υπήρχε σημαντικός ελληνικός πληθυσμός στο Σικάγο εκείνη την εποχή και ότι η πόλη μεγάλωνε και αναζητούσε εργάτες.
«Μετά από ένα ταξίδι 40 έως 50 ημερών με πλοίο πέρα από τον Ατλαντικό, κατέληξαν στη Νέα Υόρκη, όπου πήραν ένα τρένο για το Σικάγο», λέει ο Sianis.
Γυαλίζοντας παπούτσια και παράδοση εφημερίδων
Όταν έφτασαν στην πόλη των ανέμων, ο Sianis και ο Frank άρχισαν να δουλεύουν κάνοντας ό,τι μπορούσαν για να τα πάνε καλά, όπως γυαλιστερό παπούτσια, παράδοση εφημερίδων, πουλώντας μικροαντικείμενα όπως τσιγάρα, καραμέλες, περιοδικά και οποιαδήποτε άλλη τέτοια δουλειά μπορούσαν να βρουν. .
Το 1916, ο William έγινε Αμερικανός πολίτης και άρχισε να εργάζεται ως αντιγραφέας για την Chicago Tribune . «Εδώ κέρδισε την αγάπη των εφημερίδων και των ρεπόρτερ που γράφουν για αυτές», λέει ο Σιάνης. «Έμαθε να μιλά αγγλικά διαβάζοντας την εφημερίδα και δουλεύοντας για την εφημερίδα», εξηγεί.
«Μετά από χρόνια εξοικονόμησης χρημάτων και με την απαγόρευση να είχε μόλις τελειώσει, ο Billy Goat είχε αποφασίσει ότι ήθελε να αποκτήσει ένα μπαρ. Στις αρχές του 1934, είδε ένα μέρος στην οδό W. Madison 1855, που ονομάζεται Lincoln Tavern», θυμάται.
Και αυτή ήταν η μοιραία στιγμή που τελικά έκανε τον William Sianis στο «Billy Goat» και τον εκτόξευσε στον θρύλο που συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Απέναντι από το Στάδιο του Σικάγο, το μπαρ ήταν σε ιδανική τοποθεσία για να προσελκύει τα πλήθη που συνέρρεαν σε αγώνες χόκεϊ, καθώς και τους αθλητικογράφους που τους κάλυψαν.
Η κατσίκα γίνεται εθνικό σύμβολο
Ήταν επίσης προάγγελος της εγγενούς επιχειρηματικής του ικανότητας, επειδή οι δύο επιταγές (για 205 $) που πλήρωνε για το ακίνητο κατέληξαν να αναπηδούν. Κάπως – κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς – ο Σιάνης έπεισε τον ιδιοκτήτη ότι θα μπορούσε να βρει τα χρήματα σε μια μόνο εβδομάδα.
Όπως λέει ο σημερινός ιδιοκτήτης, «Πρέπει να έγιναν εκδηλώσεις εκείνο το Σαββατοκύριακο επειδή [ο Σιάνης] μπόρεσε να τον πληρώσει μετά το πρώτο Σαββατοκύριακο».
Δεν άργησε να εμφανιστεί και η φημισμένη κατσίκα που έκανε τον μύθο δυνατό, κυριολεκτικά στην πόρτα της ταβέρνας. Μετά από λίγους μήνες που ήταν ανοιχτό, «άκουσε έναν θόρυβο στην εξώπορτα. Άνοιξε την πόρτα και είδε μια κατσίκα έξω», θυμάται ο Σιάνης. Τότε βέβαια το Σικάγο ήταν γνωστό για τους μεγάλους μάντρες του όπου πήγαιναν τα ζώα για σφαγή.
Ένα φορτηγό που προοριζόταν για τα ναυπηγεία είχε περάσει νωρίτερα και η κατσίκα είχε πέσει από το φορτηγό, εξηγεί, και απλώς είχε καταλήξει στην εξώπορτα της εγκατάστασης. «Ο Μπίλι Γκάατ πήρε την κατσίκα μέσα», λέει ο Σιάνης και την έβγαλε στο πίσω μέρος του κτιρίου στη μικρή αυλή.
«Εκείνο το βράδυ έγινε μια εκδήλωση στο γήπεδο και ο χώρος ήταν απασχολημένος με πελάτες, έτσι αποφάσισε να φέρει την κατσίκα και να την κάνει παρέλαση στο μπαρ», λέει ο Σιάνης στο Greek Reporter και προσθέτει ότι «Ο κόσμος αγάπησε την κατσίκα. είδε την αντίδραση του κόσμου αφού είχε την κατσίκα για λίγες νύχτες και αποφάσισε να κρατήσει την κατσίκα και να την ονομάσει «Billy» και στη συνέχεια αποφάσισε να ονομάσει το μπαρ Billy Goat Inn».
The Place to Be στο Σικάγο
Ο ίδιος ο Γουίλιαμ υιοθέτησε το παρατσούκλι Billy Goat για τον εαυτό του, και μεγάλωσε ακόμη και κατσίκα.
Ο Sianis ανέφερε ότι ο Billy Goat είχε απλώς μια «διασκεδαστική προσωπικότητα» την οποία απολάμβανε ο κόσμος, λέγοντας αστεία και ιστορίες για τις περιπέτειές του στο Σικάγο.
Το Billy Goat Inn έγινε σύντομα το μέρος που πρέπει να βρίσκεται λόγω της προσωπικότητας του Billy Goat. «Ήθελε να προσφέρει στους πελάτες του μια παράσταση με ένα καστ χαρακτήρων όπως μερικές κατσίκες, μια πάπια με το όνομα Susie Q και μια μονόδοντη γάτα που ονομάζεται Ruby», λέει ο Sianis.
«Όταν γίνονταν αθλητικές εκδηλώσεις, το μπαρ προσέλκυε δημοσιογράφους με τους οποίους ο Billy Goat απολάμβανε να μιλάει λόγω των ημερών που δούλευε ως αντιγραφέας. Έλεγε ιστορίες στους δημοσιογράφους και ένιωθαν άνετα εκεί. Έστησε ακόμη και έναν τοίχο από τηλεφωνικούς θαλάμους όπου μπορούσαν να τηλεφωνούν στις ιστορίες τους μετά την εκδήλωση και μετά να μείνουν στο μπαρ», σημείωσε. Αυτό ήταν ένα ακόμη σημάδι της μοναδικής ιδιοφυΐας του Billy Goat στο μάρκετινγκ.
«Για να συνεχίσουν τα πρακτικά αστεία, είχε διαμορφώσει έναν θάλαμο με ένα τηλέφωνο, όπου αν έσφιγγε ένα εξάρτημα από καουτσούκ που είχε πίσω από τη μπάρα, θα έτρεχε νερό στο τηλέφωνο ενώ το άτομο το κρατούσε», λέει ο Σιανής. «Όταν το τσίρκο ήταν στην πόλη, οι διασκεδαστές έρχονταν και μερικές φορές έφερναν ένα ζώο μαζί τους στο μπαρ, από έναν γάιδαρο μέχρι και έναν ελέφαντα. Ο Billy Goat είχε δημιουργήσει αυτή την ατμόσφαιρα», εξηγεί στο Greek Reporter.
Ωστόσο, την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών του 1944, που πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο του Σικάγο, το Billy Goat Inn είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μόνο $20 σε πωλήσεις. Ο Billy Goat, θυμωμένος που τα επιπλέον μέσα που ήταν εκεί για να καλύψουν το συνέδριο είχαν μπλοκάρει το μπαρ με φορτηγά, ήξερε ότι έπρεπε να βρει κάποιο τρόπο για να προσελκύσει συνέδρους και δημοσιογράφους στο μπαρ.
Από τα βάθη της εγγενούς ιδιοφυΐας του, σκέφτηκε να τοποθετήσει μια πινακίδα που θα έγραφε «Δεν υπηρετούσαν οι Ρεπουμπλικάνοι εδώ». Δεν ήταν καθόλου ώρα πριν διαδοθεί η είδηση για αυτό το σημάδι και ο χώρος ήταν γεμάτος από Ρεπουμπλικάνους για τις υπόλοιπες ημέρες του συνεδρίου. «Ήταν έξυπνος και προώθησε τον τόπο όσο μπορούσε», προσθέτει ο Σιάνης.
The Curse of the Billy Goat
«Το 1945 οι Chicago Cubs είχαν φτάσει στο World Series εναντίον των Detroit Tigers και ο Billy Goat είχε αποφασίσει να αγοράσει δύο εισιτήρια θέσεων, ένα για τον εαυτό του και ένα για την κατσίκα του με το όνομα Murphy», αφηγείται.
Κανονικά, «οι ιδιοκτήτες και οι κλητήρες είχαν συνηθίσει να εμφανίζουν τον Μπίλι Γκάατ με μια κατσίκα σε μια αθλητική ή πολιτική εκδήλωση και τον άφηναν να μπει», εξηγεί ο Σιανής. Αλλά ήταν μια διαφορετική ιστορία εκείνη την ημέρα, και αυτό έκανε τη διαφορά.
«Όταν εμφανίστηκε στο Wrigley Field με τον Murphy, οι κλητήρες τον άφησαν να μπει στο στάδιο μέχρι να πάρουν επιβεβαίωση από την ιδιοκτησία ότι ήταν εντάξει να μείνει. Εκείνη την ημέρα έβρεχε και ένας βρεγμένος Murphy είχε έντονη μυρωδιά κατσίκας, οπότε ο ιδιοκτήτης του Cubs, William Wrigley, είπε στους κλητήρες να επιτρέψουν στον «Billy Goat» Sianis να μείνει αλλά όχι στον Murphy τον τράγο γιατί μύριζε και δεν τον ήθελε ανάμεσα στους θαυμαστές», λέει ο Σιάνης.
Και τότε γράφτηκε η ιστορία. «Ο Μπίλι Γκάατ εξοργίστηκε γιατί είχε φέρει τον Μέρφι εκεί μαζί του για να βοηθήσει στην καλή τύχη των Καμπ, καθώς οι διαφορετικές κατσίκες που είχε πάντα τον έφερναν.
«Όπως όλοι γνωρίζουν, οι Cubs έχασαν το παιχνίδι και τη σειρά, με αποτέλεσμα ο Billy Goat να στείλει ένα τηλεγράφημα στον κύριο Wrigley λέγοντας, "Who Smells Now?" θυμάται ο Σιάνης.
Η κατάρα διαρκεί 71 χρόνια
«Οι Cubs δεν είχαν κερδίσει World Series από το 1908, αλλά ήταν μια καλή ομάδα που κέρδιζε συχνά τίτλους κατηγορίας και πήγαινε στη σειρά μέχρι το 1945. Μετά το 1945 άρχισαν να χάνουν και λίγα χρόνια αργότερα οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Billy Goat αν έβαλε κατάρα στα Cubs. Τους είπε ότι όσο δεν θα άφηναν την κατσίκα στο γήπεδο, δεν θα κερδίσουν ποτέ World Series», δηλώνει ο Σιάνης.
Αυτό που έγινε γνωστό ως «The Billy Goat Curse» διήρκεσε συνολικά 71 χρόνια.
Ο William "Billy Goat" Sianis, μια από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες του μάρκετινγκ όλων των εποχών, πέθανε το 1970 και όπως προσθέτει ο εγγονός του, "δεν του επετράπη ποτέ να φέρει την κατσίκα στο γήπεδο" όσο ζούσε.
Ωστόσο, η διοίκηση του Cubs προσπάθησε να κατευνάσει αυτό το χαστούκι ενάντια στην αξιοπρέπεια της οικογένειας το 1984 ή, πιθανότατα, προσπάθησε να αντιστρέψει την κατάρα. «Ο πατέρας μου ο Σαμ προσκλήθηκε από τους νέους ιδιοκτήτες των Cubs, την Chicago Tribune, το 1984 να περπατήσει την κατσίκα στο χωράφι στο Wrigley Field για να αφαιρέσει την κατάρα», θυμάται ο Sianis.
«Έτσι ο Σαμ και η κατσίκα «Σωκράτης» περπάτησαν στο γήπεδο την ημέρα έναρξης, και εκείνη τη χρονιά, οι Κάμπς κέρδισαν τον τίτλο της κατηγορίας και μπήκαν στα πλέι οφ για πρώτη φορά από το 1945», δηλώνει.
Η ιδιοφυΐα του μάρκετινγκ του William Sianis δεν γνώριζε γήινα όρια
Οι ατελείωτες προωθήσεις του Billy Goat για την ταβέρνα του παρείχαν ενδιαφέρουσες ιστορίες για τις οποίες οι δημοσιογράφοι ήταν πολύ χαρούμενοι να γράψουν στις εφημερίδες. Τον Μάρτιο του 1970, ωστόσο, έδειξε την ικανότητά του με έναν ακόμη τρόπο όταν έγραψε μια επιστολή στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουίλιαμ Ρότζερς για να υποβάλει αίτηση για την «πρώτη άδεια για φαγητό και ποτό στο φεγγάρι».
Έγραψε, «Οι Έλληνες χαρτογράφησαν τους ουρανούς, και είναι σωστό ένας Έλληνας να ανοίξει ένα εστιατόριο στο φεγγάρι για να εξυπηρετήσει τους αστροναύτες μας όταν φτάσουν, ώστε να μην χρειάζεται να φάνε το συνθετικό φαγητό που τους σερβίρει η διαστημική υπηρεσία».
Το 1964, το The Billy Goat Inn έπρεπε να μετακομίσει από την αρχική του θέση και να μετακομίσει στη λεωφόρο 430 N. Michigan. Ήταν γνωστό ως Billy Goat Tavern and Grill από εκείνο το σημείο και μετά. Ο Σιανής λέει ότι ο θείος του κράτησε τη γη στην οδό Μάντισον για στάθμευση κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων στο γήπεδο, αλλά η πόλη ήθελε να γκρεμίσει τα κτίρια γύρω από το γήπεδο για να εξασφαλίσει ακόμη περισσότερο χώρο στάθμευσης.
Στην τοποθεσία της Michigan Avenue, η οποία είναι ακόμα εκεί, αποφάσισε να βάλει μια ψησταριά, η οποία αργότερα θα αποτελέσει έμπνευση για ένα διάσημο skit Saturday Night Live, και σε αληθινή μορφή Sianis, αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν ένας άλλος εκπληκτικός τρόπος για την προώθηση του ταβέρνα σε εθνικό επίπεδο.
Ο Mike Royko αφηγείται τις περιπέτειες του William Sianis, επαινεί την εργασιακή ηθική
Αυτή η τοποθεσία βρισκόταν σε κεντρική τοποθεσία σε τέσσερις εφημερίδες, τις The Chicago Tribune , American , Daily News και The Sun-Times , καθιστώντας τη νέα τοποθεσία της Michigan Avenue σε κόμβο για δημοσιογράφους όλων των μέσων όπως ποτέ άλλοτε, λέει ο Sianis. Ήταν ένα μέρος όπου μπορούσαν να συγκεντρωθούν και να συζητήσουν θέματα ή απλώς να χαλαρώσουν με ένα γρήγορο burger και μια μπύρα.
Ένας από τους πιο διάσημους δημοσιογράφους ήταν ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Mike Royko, ο οποίος έγινε στενός φίλος με τον Billy Goat και είχε σχεδόν αδερφικό δεσμό με τον Sam, γράφοντας συχνά για το δίδυμο στα άρθρα του.
Ο Σιανής αφηγείται ότι ο Ρόικο λάτρευε την εργασιακή ηθική και την ιστορία του « αμερικανικού ονείρου » που είχε ζήσει ο Μπίλι Γκόατ, ερχόμενος εδώ χωρίς τίποτα και αναπτύσσοντας την κληρονομιά που είχε. Όταν ο Billy Goat πέθανε, ο δημοσιογράφος έγραψε ένα άρθρο γι 'αυτόν στο οποίο είπε: «Ήταν τυπικό ο Billy Goat ότι θα πέθαινε μόνο τις πέντε ώρες της ημέρας όταν το σπίτι του δεν ήταν ανοιχτό για δουλειές. Τόσο καλός επιχειρηματίας ήταν».
Όπως τόσοι πολλοί Ελληνοαμερικανοί που ήρθαν στην Αμερική, ο Billy Goat δεν ξέχασε ποτέ από πού καταγόταν και στήριξε την οικογένεια πίσω στην Ελλάδα όχι μόνο στέλνοντάς τους χρήματα αλλά και χορηγώντας τους έναν προς έναν για να έρθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και να δουλέψουν. ή να μορφωθείς, λέει ο ανιψιός του.
Είχε τρία αδέρφια και δύο αδερφές που ήρθαν όλες στις ΗΠΑ για μερικά χρόνια για να βοηθήσουν στο εστιατόριο, και αργότερα επέστρεψαν στο σπίτι με τα χρήματα που δεν μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή.
«Άρχισε να φέρνει και τους ανιψιούς του στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων ήταν ο πατέρας και οι θείοι μου», λέει ο Σιάνης στο Greek Reporter . «Ο πατέρας μου, ο Σαμ, ήρθε στις ΗΠΑ το 1955 και δούλεψε στο πλευρό του Μπίλι Γκόατ μέχρι που πέθανε το 1970.
«Στη συνέχεια ο Σαμ κληρονόμησε την επιχείρηση επειδή ο Μπίλι Γκάατ δεν είχε παιδιά. Ενώ δούλευε στο εστιατόριο με τον Billy Goat, ο πατέρας μου έμαθε τι είδους εργασιακή ηθική χρειαζόταν για να διευθύνει το μέρος και να προωθήσει το όνομα του θείου του, το οποίο έχει μεταλαμπαδεύσει σε εμάς – τώρα τρίτη γενιά», λέει ο Σιάνης.
Αφού ο Billy Goat Sianis πέθανε, προσθέτει, ο Sam κράτησε το όνομα και την κληρονομιά του ζωντανά. Διατήρησε ζωντανές και ευημερούσες τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχε δημιουργήσει ο Billy Goat με τις εφημερίδες. Επιπλέον, λέει, θα συνέχιζε επίσης να πηγαίνει την κατσίκα σε διάφορες εκδηλώσεις, «συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας να πάει την κατσίκα στο Wrigley Field», θυμάται.
The Cheezborger — μόνο με πατατάκια και Pepsi!
Στη συνέχεια, το 1978, η ταβέρνα Billy Goat εκτοξεύτηκε στην εθνική σκηνή για άλλη μια φορά μετά από ένα τηλεοπτικό σκηνικό του Saturday Night Live με το όνομα «Olympia Diner» που προβλήθηκε στην τηλεόραση. Από εκείνο το σημείο και μετά, η περίφημη φράση «Cheezborger! Cheezborger! Χωρίς πατάτες – πατατάκια! Χωρίς κόκα κόλα – Pepsi!” έχει παραμείνει στο αμερικανικό λεξικό.
Ο Don Novello, ο συγγραφέας του σκετς, ήταν τακτικός στο Billy Goat Tavern and Grill στη λεωφόρο Michigan όταν εργαζόταν για τη διαφημιστική εταιρεία Leo Burnet. «Έμπαινε για ένα μπέργκερ και έπινε μετά τη δουλειά και έβλεπε πώς λειτουργούσε η επιχείρηση», λέει ο Σιάνης.
«Έβλεπε τον Μπίλι Γκάατ να τριγυρνά με το μπαστούνι του και να χτυπάει αστειευόμενος με αυτό τους ανθρώπους για να τους κρατήσει σε εγρήγορση», αποκαλύπτει ο Σιάνης, και «είπε ότι μερικές φορές χτύπησε τον Ντον στο κεφάλι με ένα σφυρί παιχνιδιού που έκανε ένα τρίξιμο θόρυβο και του είπε να πάει να κουρευτεί».
«Ο Μπίλι Γκάατ περπατούσε στο πάτωμα για να διασκεδάσει τον κόσμο και να παρακολουθεί το μπαρ», εξηγεί. «Ο Σαμ θα βρισκόταν πίσω από τον πάγκο με μερικούς άλλους θείους που φώναζαν τις παραγγελίες καθώς τις έπαιρναν από πελάτες που ήταν παραταγμένοι γύρω από τον πάγκο», θυμάται ο Σιανής.
«Φώναζε «Cheezborger! Cheezborger! Στη συνέχεια, οι άνθρωποι ζητούσαν τηγανητές πατάτες και έπαιρναν την απάντηση "Όχι τηγανητές πατάτες!" Και μετά παραγγείλετε μια Pepsi και πάρτε «No Pepsi – Coke!» Αυτό ήταν κάτι που ο Don Novello δεν το ξέχασε ποτέ, ακόμη και αφού πήγε στη Νέα Υόρκη για να δουλέψει για το Saturday Night Live», θυμάται ο Sianis, και θα εξευμενίσει τον John Belushi και τον Bill Murray με ιστορίες για τον Billy Goat, επίσης.
Αυτή η πιο πρόσφατη συνεισφορά του πρώην Έλληνα ποιμενικού στην αμερικανική κοινωνία αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι δεν θα ξεχαστεί ποτέ, για την ιδιοφυΐα του μάρκετινγκ, την εργασιακή του ηθική και την αξιοσημείωτη προσωπικότητά του.
إرسال تعليق