Νευρολογική ασθένεια που συνδέεται με την αφθονία τοξινών στον εγκέφαλο
Πολλοί από εσάς έχετε ακούσει για το λεμφικό σύστημα - το σύστημα απομάκρυνσης των αποβλήτων του σώματος που είναι υπεύθυνο για τον καθαρισμό των κυτταρικών υπολειμμάτων, υγρών και φλεγμονωδών υποπροϊόντων.
Το λεμφικό σύστημα βρίσκεται σε όλο το σώμα και περιλαμβάνει πολλαπλά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του σπλήνα, των αμυγδαλών, των αδενοειδών εκβλαστήσεων και του θύμου αδένα. Οι λεμφαδένες είναι μικρά όργανα σε σχήμα φασολιού που βρίσκονται κατά μήκος των λεμφικών καναλιών, τα οποία βοηθούν στην άντληση και απομάκρυνση του λεμφικού υγρού, το απόβλητο προϊόν των διαφόρων συστημάτων του σώματος.
Οι λεμφαδένες βρίσκονται βαθιά μέσα στο σώμα κατά μήκος των άκρων, αλλά και στρατηγικά τοποθετημένοι γύρω από τα εσωτερικά όργανα. Αυτό που είναι ενδιαφέρον για το λεμφικό σύστημα, ωστόσο, είναι ότι ενώ η λειτουργία του είναι καλά κατανοητή για μεγάλο μέρος του σώματος, μόλις αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πώς λειτουργεί για τον εγκέφαλο.
Το Αυτοσυντηρούμενο Σώμα
Αλλά προτού βουτήξουμε σε αυτά που μάθαμε πρόσφατα για αυτό το σύστημα, ας συζητήσουμε πώς και γιατί το σώμα πρέπει να ρυθμίζει την ενέργεια και την απομάκρυνση των αποβλήτων.
Το ανθρώπινο σώμα είναι εξαιρετικά ικανό να φροντίζει τον εαυτό του. Αποτελείται από ένα τεράστιο σύστημα εσωτερικών οργάνων, νεύρων, συνδετικών ιστών και πολλών άλλων δομών. Αυτές οι δομές και οι ιστοί έχουν το καθένα συγκεκριμένες λειτουργίες, από υποστήριξη έως παραγωγή ενέργειας, μετάδοση σήματος, έκκριση, αποβολή και πολλά άλλα.
Ενώ το σώμα είναι σχεδόν απείρως αυτοσυντηρούμενο όταν του δίνονται τα κατάλληλα εργαλεία για την υποστήριξη ενός βέλτιστου εσωτερικού περιβάλλοντος, η διατήρηση αυτής της αυτάρκειας απαιτεί αρκετές διαδικασίες. Μία από αυτές τις διαδικασίες περιλαμβάνει την απομάκρυνση των επιβλαβών υποπροϊόντων του κυτταρικού μεταβολισμού στο σώμα.
Το σώμα είναι ένα πλήθος πολύπλοκων δομών και συστημάτων που λειτουργούν με συνέπεια για να δημιουργήσουν ζωή. Για να εκφραστεί αυτή η ζωή, πρέπει να παράγει ενέργεια. Προκειμένου να παράγουμε ενέργεια, πρέπει να καταναλώνουμε αρκετή τροφή, να κοιμόμαστε αρκετές ώρες τη νύχτα και να πίνουμε αρκετό νερό – τα βασικά συστατικά της ευεξίας
ATP: Κυτταρική ενέργεια
Η ενέργεια, στην πιο διασπασμένη μορφή της, βρίσκεται μέσα σε ένα μόριο γνωστό ως τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP). Αυτό το μόριο είναι η πηγή ενέργειας για τα κύτταρα. Το ATP αποτελείται από ένα μόνο μόριο αδενοσίνης με συνδεδεμένες τρεις ξεχωριστές φωσφορικές ομάδες. Η ενέργεια από το ATP βρίσκεται μέσα στους δεσμούς του μορίου—αποθηκευμένη μέχρι να αποκοπεί μια ομάδα φωσφορικών, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση ενέργειας.
Ενώ ένα μέρος του μεταβολισμού δημιουργεί και χρησιμοποιεί ATP, το σώμα πρέπει επίσης να μπορεί να καθαρίσει τα απόβλητα μετά τη χρήση του ATP. Αυτό μοιάζει με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από οχήματα που καίνε βενζίνη—πρέπει να είμαστε σε θέση να «κάψουμε» τις εκπομπές μας που δημιουργούνται από τα κύτταρα που παράγουν ενέργεια στο σώμα.
Πώς μοιάζει λοιπόν αυτή η διαδικασία συσσώρευσης απορριμμάτων; Παραδείγματα αυτού μπορούν να βρεθούν καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας σε πολλές από τις διαφορετικές ενέργειες που εκτελούμε, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την άσκηση — ακόμα και την απλή αναπνοή.
Μπορούν να περιλαμβάνουν τη σύσπαση ενός μυός για ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια μιας μπούκλας του δικεφάλου, ακόμη και όταν καταπολεμούμε παθογόνους παράγοντες.
Όταν ασκούμαστε, χρησιμοποιούμε φωσφοκρεατίνη για να δημιουργήσουμε επαρκή επίπεδα ATP στις μυϊκές ίνες, αφήνοντας πίσω την κρεατινίνη και τα διασπασμένα μυοϊνίδια - και τα δύο πρέπει να αφαιρεθούν για να επέλθει η σωστή επούλωση του μυϊκού ιστού.
Όταν καταπολεμούμε έναν ιό, το ανοσοποιητικό μας σύστημα ανιχνεύει ένα ξένο παθογόνο και ξεκινά μια απόκριση που περιλαμβάνει αύξηση του μεταβολισμού μας. Αυτός ο αυξημένος μεταβολισμός απαιτεί υψηλότερη ενεργειακή απαίτηση από το ATP για να τροφοδοτήσει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού για να καταπολεμήσουν τον ιό - μέρος του λόγου για τον οποίο αναπτύσσουμε συνήθως πυρετό.
Μετά από αυτή τη διαδικασία του ανοσοποιητικού, τα νεκρά κυτταρικά υπολείμματα και τα εξουδετερωμένα ιικά κύτταρα πρέπει να εξαλειφθούν προκειμένου να αποφευχθεί η χρόνια φλεγμονή και η συσσώρευση περιττών υλικών.
Η αποβολή των αποβλήτων παίρνει πολλές μορφές στο σώμα και σε κάθε περιοχή. Είναι υψίστης σημασίας για τη γενική υγεία. Αυτό που είναι συναρπαστικό είναι ότι μόλις πρόσφατα άρχισε η έρευνα να επικεντρώνεται σε αυτό το συστατικό του ανθρώπινου σώματος - εμβαθύνοντας περαιτέρω την κατανόησή μας για το πώς το σώμα εξουδετερώνει τις ουσίες και τι πρέπει να κάνει το σώμα για να αποβάλει τα υποπροϊόντα προτού προκαλέσουν βλάβη.
Τι είναι το Γλυμφικό Σύστημα;
Τώρα που έχουμε μια βαθύτερη κατανόηση της παραγωγής ενέργειας μέσω του ATP, του λεμφικού συστήματος και των περιλαμβανόμενων δομών του, και μια βασική κατανόηση της απομάκρυνσης των αποβλήτων, ας δούμε το γλυμφικό σύστημα, γνωστό και ως λεμφικό σύστημα του εγκεφάλου.
Ο λόγος που το γλυμφατικό σύστημα αναφέρεται ως τέτοιο οφείλεται στη σύνδεσή του με το επίσημο λεμφικό σύστημα του σώματος, ενώ ρυθμίζεται στενά από μια μεγάλη ομάδα κυττάρων του κεντρικού νευρικού συστήματος που ονομάζονται νευρογλοιακά κύτταρα.
Η κύρια μορφή γλοιακών κυττάρων περιλαμβάνει αστροκύτταρα, μικρογλοιακά κύτταρα και ολιγοδενδροκύτταρα.
Αυτοί οι τύποι κυττάρων έχουν πολλαπλούς σκοπούς και είναι απίστευτα σημαντικοί για τη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος στην πιο ομοιοστατική και αποτελεσματική του κατάσταση.
Επειδή τα νευρογλοιακά κύτταρα εκτελούν πολλαπλές δράσεις και παρουσιάζουν διαρκώς αυξομειώσεις στη δραστηριότητα, ο ρυθμός κατανάλωσης ενέργειας τους είναι υψηλός. Επομένως, η υψηλότερη κατανάλωση ενέργειας οδηγεί σε σημαντικά και άφθονα απόβλητα.
Το γλυμφικό σύστημα λαμβάνει το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και τα απόβλητα του ενδιάμεσου υγρού από τον εγκέφαλο και παροχετεύεται στο περιφερικό λεμφικό σύστημα του σώματος.
Όχι μόνο το γλυμφικό σύστημα εξαλείφει τα απόβλητα που δημιουργούνται από τον εγκέφαλο, αλλά αφαιρεί επίσης τυχόν περίσσεια απόβλητα που είναι σε θέση να περάσουν μέσα από τις δομές που προστατεύουν τον εγκέφαλο στην πρώτη θέση.
Υπάρχει ένα στενά ρυθμισμένο φράγμα μεταξύ του εγκεφάλου και του συστήματος αιμοφόρων αγγείων που τον περιβάλλει, που ονομάζεται αιματοεγκεφαλικός φραγμός (BBB). Αυτό το φράγμα είναι υπεύθυνο για τον αυστηρό έλεγχο νευροδιαβιβαστών, διαλυμένων ουσιών, μορίων, ιόντων και διαφόρων άλλων υλικών από την είσοδο στον εγκέφαλο, είτε είναι ωφέλιμα είτε επιβλαβή.
Υπό κανονικές συνθήκες, το BBB είναι ικανό να αποτρέψει τη διέλευση επιβλαβών υλικών. Ωστόσο, οι μεταβολικές ασθένειες, η νευρολογική δυσλειτουργία, το τραύμα, ο υποσιτισμός και διάφορες άλλες καταστάσεις μπορούν να αποδυναμώσουν το BBB και να επιτρέψουν να περάσουν περιττά απόβλητα και βλαβερά μόρια.
Είναι αυτονόητο ότι το να επιτραπεί σε αυτούς τους τύπους επιβλαβών ουσιών να διασχίσουν το BBB θα ενισχύσει μόνο μια νοσηρή κατάσταση.
Η κανονική μεταφορά μέσω του BBB λειτουργεί μέσω διαύλων ιόντων, στενών συνδέσεων, υδατοπορινών και άλλων κλειστών υποστρωμάτων, και μόλις περάσει το BBB, οι ουσίες διανέμονται περαιτέρω μέσω ενός διεισδυτικού αγγειακού συστήματος και του κοιλιακού συστήματος.
Σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, υπάρχουν κοιλίες που φιλοξενούν το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, ένα υγρό που είναι κρίσιμο για τον καθαρισμό του εγκεφάλου από τοξίνες, κυτταρικά υπολείμματα, διαλυτές πρωτεΐνες και μεταβολικά προϊόντα.
Αυτό το υγρό στη συνέχεια ενώνεται με το διάμεσο υγρό για να αποστραγγιστεί από κανάλια γνωστά ως κανάλια aquaporin-4 στον χώρο Virchow-Robin, μια περιοχή που περιβάλλει το σύστημα αιμοφόρων αγγείων κάτω από τον υπαραχνοειδή χώρο, που είναι ένα από τα στρώματα που περιβάλλουν τον εγκέφαλο ακριβώς κάτω από το κρανίο. Είναι ο χώρος μεταξύ του λεπτού στρώματος που βρίσκεται πιο κοντά στον εγκέφαλο, γνωστό ως pia mater και του παχύτερου αραχνοειδούς υλικού του εγκεφάλου που βρίσκεται ένα στρώμα πιο κοντά στο κρανίο.
Από αυτόν τον χώρο, ο συνδυασμός εγκεφαλονωτιαίου υγρού και διάμεσου υγρού τελικά παροχετεύεται στο περιφερικό λεμφικό σύστημα μέσω της σφαγίτιδας φλέβας και ενώνεται με το υπόλοιπο απόβλητο υλικό του σώματος.
Νευρολογικά Νοσήματα
Ο λόγος για τον οποίο το γλυμφικό σύστημα αξίζει περισσότερης προσοχής οφείλεται στον αυξανόμενο όγκο ερευνών που καταδεικνύουν τη σημαντική υπερφόρτωση άχρηστων υλικών που βρέθηκαν σε ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με μερικές από τις πιο κοινές νευρολογικές ασθένειες.
Ασθενείς που πάσχουν από παθήσεις όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, η νόσος του Πάρκινσον, η άνοια (τύπου Αλτσχάιμερ και όχι), η νευρο-αυτοανοσία, το παιδιατρικό νευροψυχιατρικό σύνδρομο οξείας έναρξης (γνωστό ως PANS), οι αυτοάνοσες νευροψυχιατρικές διαταραχές των παιδιών (γνωστές ως στρεπτόκοκκοι) ), διάσειση και πολλά άλλα έχουν αποδειχθεί ότι έχουν σημαντικά αυξημένο επίπεδο άχρηστων προϊόντων στον εγκέφαλο, και επιπλέον ένα απορυθμισμένο σύστημα απομάκρυνσης αυτών των προϊόντων.
Σε αρκετές από αυτές τις ασθένειες, υπάρχει μια αλλοιωμένη νευροχημεία του εγκεφάλου λόγω μιας υπερβολικής φλεγμονώδους απόκρισης. Όταν δεν ελέγχεται, αυτή η φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω βλάβη και δυσλειτουργία.
Το να επιτραπεί σε μια προφλεγμονώδη κατάσταση να παραμείνει χωρίς θεραπεία έχει ως αποτέλεσμα μόνο την εξέλιξη της νόσου και την επιδείνωση των συμπτωμάτων. Έτσι, ενώ η αντιμετώπιση βασικών συστατικών αυτών των ασθενειών εκτός του εγκεφάλου είναι σημαντική, είναι επίσης ζωτικής σημασίας να διασφαλίσουμε ότι παρέχουμε το βέλτιστο περιβάλλον για τον εγκέφαλο για να απαλλαγεί από τις τοξίνες και τα παθογόνα.
Λόγω της σχέσης του γλυφικού συστήματος με την απομάκρυνση των αποβλήτων από τον εγκέφαλο, η παροχή θεραπείας σε αυτό το σύστημα θα μπορούσε να προσφέρει θεραπευτικό όφελος.
Ο Richard Schoonmaker είναι κατάλληλος για χειροπρακτική νευρολόγος που ασκεί το επάγγελμά του στο Restorative Wellness Center στο Exton, Pa. Αυτή τη στιγμή κερδίζει το μεταδιδακτορικό του στην κλινική νευρολογία και ενδιαφέρεται για τη νευροφυσιολογία και τη σχέση της με το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
πηγη: theepochtimes.com
إرسال تعليق