Ο Αρχιμήδης, ο χαρακτηρισμένος και Λεονάρντο ντα Βίντσι της αρχαιότητας καθως ήταν μαθηματικός, αρχιτέκτονας, εφευρέτης, φυσικός και αστρονόμος, δεν ήταν και τόσο δημοφιλής στους αρχαίους λόγιους όσο ήταν στα Βυζαντινά χρόνια.
Αν για κάποιο λόγο επιβίωσαν τα γραπτά του Αρχιμήδη μέχρι σήμερα , αυτό οφείλεται κατά πολύ στο ενδιαφέρον που ανέπτυξε η Κωνσταντινούπολη για το έργο του, μεταξύ του 6ου και του 10ου αιώνα μ.Χ.
Υπήρχαν μεν κάποιες αναφορές από παλαιότερους λόγιους(Ήρων, Θέων) στα έργα του Αρχιμήδη αλλά ήταν μόνο αναφορες. Αυτός που ασχολήθηκε με ολόκληρο το έργο του Αρχιμήδη ήταν ο Ευτόκιος, ένας Βυζαντινός από την Παλαιστίνη, ο οποίος αφησε εκτενή σχολιασμό σε όλα τα έργα του Αρχιμήδη και χωρίς να το γνωρίζει τα διέσωσε από τη λήθη.
Τα έργα του Αρχιμήδη με τον σχολιασμό του Ευτόκιου μελετήθηκαν και διδάχθηκαν από τον Ισίδωρο της Μιλήτου, που ήταν δάσκαλος του Ευτόκιου, και τον Ανθέμιο από τις Τράλλεις που ήταν συμμαθητής του.
Για όποιον δεν γνωρίζει ο Ισιδώρος και ο Ανθέμιος ήταν οι αρχιτέκτονες της Αγίας Σοφίας. Ποιος ξέρει; Ίσως οι γνώσεις από τα χειρόγραφα του Αρχιμήδη να τους βοήθησαν στο σχεδιασμό του επί χίλια περίπου χρόνια μεγαλύτερου κτιρίου στην Ευρώπη.
Αργότερα, τον 9ο αιώνα μ.Χ. , όλα σχεδόν τα έργα του Αρχιμήδη μαζεύτηκαν σε μια συλλογή από άλλον έναν μεγάλο Βυζαντινό λόγιο, μαθηματικό και φιλόσοφο, τον Λέοντα τον Μαθηματικό από την Θεσσαλονίκη.
Αυτό το αντίγραφο ήταν ένα από τα δυο Βυζαντινά αντίγραφα που μεταφράστηκαν για πρώτη φορά στα Λατινικά το 1261 και σε αυτό βασίστηκαν όλες οι μεταφράσεις στην Ευρώπη.
Πρόσφατα ένα τρίτο αντίγραφο βρέθηκε που χρονολογείται και αυτό στον Βυζαντινό 10ο αιώνα. Έχει γίνει γνωστό με το όνομα Παλίμψηστο του Αρχιμήδη.
πηγη:
Δημοσίευση σχολίου