Ο Βαλεντίνος (ή Ουαλεντίνος) ήταν Αιγύπτιος γνωστικός του 2ου μ.Χ. αιώνα και ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του χριστιανίζοντος Γνωστικισμού, ιδρυτής του συστήματος του Βαλεντινιανισμού.
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο περίπου το 100 μ.Χ. και μορφώθηκε επί Αδριανού (117-138) στην Αλεξάνδρεια, όπου δίδαξε το σύστημα του, και ταξίδεψε στη Ρώμη (135), στην Εκκλησία της οποίας προσπάθησε να σταδιοδρομήσει χωρίς επιτυχία. Εκεί τελικά δημιούργησε δική του εκκλησία και σχολή, στην οποία δίδαξε μέχρι την εποχή του Ανίκητου (154-165) και κατόπιν επισκέφθηκε την Κύπρο όπου αφού συνέστησε ισχυρή ομάδα μαθητών, πέθανε.
Χάρη στα διανοητικά του χαρίσματα, και στη γνώση της ελληνικής φιλοσοφίας, από την οποία επηρεάσθηκε, χρησιμοποίησε την Καινή Διαθήκη και δίδαξε με τρόπο τέτοιο, ώστε να δημιουργήσει στους κόλπους της Εκκλησίας μία σημαντική κρίση, στην έξοδο από την οποία βοήθησε πολύ ο Ειρηναίος, στον οποίο οφείλεται η πρώτη περιγραφή και προσπάθεια αναίρεσης του συστήματος του Βαλεντίνου.
Οι γνώσεις που υπάρχουν σήμερα για τον ίδιο και τη γνωστική του σχολή, αντλούνται κυρίως από δύο εκκλησιαστικούς συγγραφείς:
Τον Ειρηναίο που αποτελεί και την πιο αρχαία πηγή (περίπου το 180 μ.Χ.) και παρουσιάζει μια σχετικά λεπτομερή περιγραφή του θεολογικού συστήματος του Βαλεντινιανισμού διανθισμένη βέβαια από έντονο απολογητικό λόγο.
Τον Κλήμη Αλεξανδρείας που γράφει περίπου το 200 μ.Χ. και παραθέτει αποσπάσματα από το έργο του Βαλεντίνου που προέρχονται από φιλοσοφικές πραγματείες, κηρύγματα με θέμα την κατάλυση του θανάτου ("απ' αρχής αθάνατοι έστε και τέκνα ζωής έστε αιωνίας και τον θάνατον ηθέλετε μερίσασθαι εις εαυτούς, ίνα δαπανήσητε αυτόν και αναλώσητε, και αποθάνη ο θάνατος εν ύμίν") και την παρουσία της αλήθειας στα παγανιστικά κείμενα, καθώς και μια ομιλία με θέμα τον Αδάμ.
Δημοσίευση σχολίου