Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο στρατός του ξεκίνησαν μια μαζική στρατιωτική εκστρατεία το 334 π.Χ., η οποία είχε ως αποτέλεσμα οι Μακεδόνες να ιδρύσουν πολλές ελληνικές πόλεις σε μια μεγάλη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η βασιλεία του, και αυτή των διαδόχων του, τελικά θα έφτανε μέχρι την Ινδική υποήπειρο.
Ο Αλέξανδρος και ο στρατός του κατέκτησαν τεράστιες περιοχές μεταξύ Ελλάδας και Ινδίας. Ωστόσο, η ελληνική παρουσία έγινε πολύ πιο κυρίαρχη στη μακρινή αρχαία Βακτρια από ότι σε περιοχές που ήταν πολύ πιο κοντά στην πατρίδα του Αλέξανδρου, την Ελλάδα.
Το Βασίλειο της Βακτρίας βρισκόταν βόρεια της οροσειράς Hindu Kush και νότια του ποταμού Amu Darya, στο οροπέδιο όπου βρίσκονται το σύγχρονο Αφγανιστάν, Τατζικιστάν και Ουζμπεκιστάν.
Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, η αυτοκρατορία του μοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του. Η Βακτρια έγινε μέρος της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, που πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της, στρατηγό Σέλευκο.
Ο Σέλευκος Α ́ και ο γιος του Αντίοχος Α ́ ίδρυσαν πολλές ελληνικές πόλεις. Η ελληνική επιρροή ήταν τόσο συντριπτική, που τα ελληνικά ήταν η κυρίαρχη γλώσσα της περιοχής για αρκετό καιρό.
Ωστόσο, ένας από τους λιγότερο γνωστούς λόγους της τεράστιας ελληνικής πολιτιστικής επιρροής στην περιοχή ήταν οι μαζικές απελάσεις Ελλήνων στη Βακτρια. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δαρείου Α ́, κάθε ένας από τους πολίτες της ελληνικής πόλης Μπάρτσα, στην Κυρηναϊκή, απελάθηκαν στη Βακτρια επειδή αρνήθηκαν να παραδώσουν υπόπτους δολοφόνους στις αρχές.
Ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης έστειλε επίσης κρατούμενους στην περιοχή. Οι «Βρανχίδες» ήταν οι απόγονοι Ελλήνων ιερέων που κάποτε είχαν κατοικήσει κοντά στο Διδύμα και οι οποίοι είχαν παραδώσει τον ναό του Απόλλωνα. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος καταγράφει και Πέρση διοικητή που απειλεί να υποδουλώσει κόρες των επαναστατημένων Ιωνίων και να τις στείλει στη Βακτρια.
Ο Διόδοτος Α ́, ο σατράπης ή κυβερνήτης της Βακτριας κήρυξε την ανεξαρτησία του από τους Σελευκίδες βασιλιάδες το 245 π.Χ., κατακτώντας τη Σογδία και έγινε ο ιδρυτής του μεγάλου Ελληνοβακτριανού Βασιλείου. Ο Διόδοτος και οι διάδοχοί του αντιστάθηκαν στις συνεχείς επιθέσεις των Σελευκιδών, ιδιαίτερα από τον Αντίοχο Γ ́ τον Μέγα.
Οι Ελληνοβακτριανοί δημιούργησαν έναν πολύ ισχυρό στρατό και κατάφεραν να επεκτείνουν την επικράτειά τους μέχρι τη σημερινή Ινδία.
Οι Έλληνες που είχαν υποκινήσει τη Βακτριανή εξέγερση είχαν γίνει εξαιρετικά πλούσιοι, εν μέρει λόγω της μεγάλης γονιμότητας της χώρας τους. Ο πλούτος τους τους επέτρεψε να γίνουν κυρίαρχοι όχι μόνο της Βακτρίας, αλλά και της Ινδίας.
Οι Ελληνοβακτριανοί χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα για διοικητικούς σκοπούς· αναπόφευκτα, οι τοπικές γλώσσες επηρεάστηκαν και από τα ελληνικά, όπως προτείνεται από την υιοθέτηση του ελληνικού αλφαβήτου και μερικές ελληνικές λέξεις.
Ο Βακτριανός βασιλιάς Ευθύδημος Α ́ και ο γιος του Δημήτριος Α ́ διέσχισαν τα βουνά Hindu Kush και ξεκίνησαν την κατάκτηση της κοιλάδας του Ινδού. Σύντομα, έγιναν τόσο ισχυροί που μια ελληνική αυτοκρατορία φαινόταν να αυξάνεται στην Ανατολή.
Ωστόσο, η διαφθορά και οι εσωτερικές συγκρούσεις διέλυσαν την ανερχόμενη αυτοκρατορία. Όταν ο Δημήτριος προχώρησε ανατολικά του Ινδού ποταμού, ένας από τους στρατηγούς του, ο Ευκρατίδης, αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Βακτριας.
Σφετεριστές ξαφνικά εμφανίστηκαν σε κάθε επαρχία. Όλοι τους επιθυμούσαν να γίνουν βασιλιάδες, και οι μάχες ανάμεσά τους ήταν μακρές και άγριες.
Πολλοί από αυτούς έγιναν βασιλιάδες, όπως μπορούμε να δούμε από τα πολλά χρυσά νομίσματα που βρέθηκαν αιώνες αργότερα στο Αφγανιστάν, αλλά ήταν βασιλιάδες μόνο στις δικές τους επαρχίες. Οι αδιάκοποι πόλεμοι μεταξύ τους είχαν προκαλέσει μεγάλες ζημιές, καταστρέφοντας πολλά στοιχεία που είχαν οδηγήσει τις κοινωνίες τους στην πρόοδο και τελικά μειώνοντας το Ελληνικό στοιχείο.
Μετά τον Δημήτριο και τον Ευκρατίδη, οι βασιλιάδες εγκατέλειψαν το αττικό νόμισμα και εισήγαγαν ένα ιθαγενές, για να προσελκύσουν υποστήριξη από μη Έλληνες.
إرسال تعليق