pellain

Απόλυτο φιάσκο η διαδικασία υποβολής αιτήσεων δανείων προς το Μ.Τ.Π.Υ.: Απαξίωση και προχειρότητα


Η πρόσφατη διαδικασία υποβολής αιτήσεων δανείων προς το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων (Μ.Τ.Π.Υ.) εξελίχθηκε σε απόλυτο φιάσκο, προκαλώντας αγανάκτηση σε χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους. Οι δανειολήπτες, που είχαν δει τα δάνεια να “παγώνουν” από το 2010 λόγω της οικονομικής κρίσης, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια δυσλειτουργική πλατφόρμα. Η προθεσμία άνοιξε στις 9 Σεπτεμβρίου, αλλά από την πρώτη στιγμή η πλατφόρμα ήταν εκτός λειτουργίας και αποκαταστάθηκε ως “δια μαγείας” με τη λήξη της προθεσμίας.

Το φιάσκο δεν περιορίζεται μόνο στις τεχνικές δυσκολίες. Δεν υπήρξε καμία δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας, καθώς οι ενδιαφερόμενοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον “τηλεφωνητή-λαβύρινθο”, χωρίς καμία ουσιαστική ενημέρωση. Το γεγονός αυτό αποτελεί απόλυτη απαξίωση για τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι πληρώνουν τακτικά υπέρογκες υποχρεωτικές κρατήσεις στο Μ.Τ.Π.Υ., με την ελπίδα να λάβουν κάποια υποστήριξη όταν τη χρειαστούν.

Η παραδοχή του προβλήματος από τους αρμόδιους φορείς ήταν υποτονική. Παρά τις καταγγελίες, δεν υπήρξε άμεση αντίδραση ούτε από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, που υποστηρίζει την πλατφόρμα, ούτε από το Υπουργείο Εργασίας. Η αδιαφορία που επιδείχθηκε ενισχύει την εικόνα προχειρότητας και ανευθυνότητας στη διαχείριση του συγκεκριμένου θέματος.

Το πιο απίστευτο είναι ότι, σύμφωνα με το πρόγραμμα του Μ.Τ.Π.Υ., οι Δευτέρες είναι κλειστές για το κοινό, ενώ οι μοναδικές διαθέσιμες επιλογές είναι η ψηφιακή ή τηλεφωνική εξυπηρέτηση. Αν και θα περίμενε κανείς ότι, δεδομένης της κατάστασης, η ψηφιακή εξυπηρέτηση θα ήταν άψογη, οι εμπειρίες των ενδιαφερομένων δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Οδηγούν σε ένα σαφές συμπέρασμα: η προχειρότητα με την οποία οργανώθηκε αυτή η διαδικασία δανειοδότησης αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της έλλειψης σεβασμού προς τους πολίτες και τους δημόσιους υπαλλήλους.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν θα υπάρξει επιτέλους κάποια σοβαρή αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους εργαζόμενους σε αυτό το ευαίσθητο κομμάτι του δημόσιου τομέα. Ή μήπως θα παραμείνουμε μάρτυρες της ίδιας αδιαφορίας και σε μελλοντικές προσπάθειες;

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη