«Ένας τρόπος υπάρχει για να είναι η θεολογία μας καθολική, δηλαδή όντως Ορθόδοξη, να είναι Ελληνική. Ας γίνουμε περισσότερο Έλληνες, ώστε να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί
Δεν μπορούμε να γίνουμε χριστιανοί, αν δεν γίνουμε πρώτα Έλληνες». Οι Έλληνες ως φιλόσοφοι αναζητούν με πάθος την αλήθεια... άλλωστε, είναι δε λόγος Του Χριστού, ότι «ο ζητών ευρίσκει». (Ματθ. 7,8)».
(π. Γεώργιος Φλωρόφσκι) Ένας από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους Θεολόγους του 20ου αιώνα
Ο Ελληνισμός στις θεόνομες και λυτρωτικές αναζητήσεις του δεν απορρίφθηκε. Αυτό που αποκρούεται από τους Έλληνες Πατέρες (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης, Ίω. Χρυσόστομος κ.λπ.) είναι η εκφιλοσόφηση της πίστεως (μεταφυσική θεολόγηση) ή η εκνομίκευσή της. Αντίθετα, εξελληνισμό του Χριστιανισμού συνιστά η αίρεση και η αιρετίζουσα διανόηση (εμμονή στο μη ανακαινισμένο ανθρώπινο). Ο Χριστιανικός Ελληνισμός εκφράζεται με τον όρο (από τον 4ο αί.) Ορθοδοξία και γι’ αυτό ιστορικά όχι νομικά ο Έλληνας μόνο ως ορθόδοξος χριστιανός μπορεί να νοηθεί. Ο αείμνηστος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, ρώσος κληρικός της διασποράς, που εντάχθηκε όμως εκούσια στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου , καθηγητής του Χάρβαρντ και του Πρίνστον, ο μεγαλύτερος ορθόδοξος θεολόγος του 20ου αιώνα, άφησε στην εποχή μας δύο υπέροχες για μας τους κατά σάρκα Έλληνες ομολογίες: α) Ο Ελληνισμός ολοκληρώθηκε μέσα στην Εκκλησία, ως αιωνία κατηγορία της χριστιανικής υπάρξεως· και β) δεν μπορεί κανείς να γίνει χριστιανός (ορθόδοξος), αν δεν γίνει πρώτα Ελληνας. Αν δεν κυριαρχείται δηλαδή από τη «ζήτηση της αλήθειας», που είναι το κύριο στοιχείο της Ελληνικότητας (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς). Σε τελευταία ανάλυση, για τον Ορθόδοξο Έλληνα όλων των αιώνων αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή· η καταξίωσή του από τη Θεία Χάρη, στην υμνογραφία των Χριστουγέννων, γραμμένη στην Ελληνική γλώσσα, να διατρανώνει σ’ όλη την κτίση: «Εύρομεν την Αλήθειαν»! Εν Χριστώ το ζητούμενο από την ελληνική ψυχή έχει τελεσίδικα βρεθεί. Γι’ αυτό ο μεγάλος γερμανός Θεολόγος Αlfred Jeremias έλεγε ότι, αν ο Πλάτων συναντούσε το Χριστό, θα γονάτιζε ενώπιόν του, λέγοντας: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»! Ο σημερινός παγανιστικός «Ελληνισμός» (Julianus Redivivus) —όπου υπάρχει— δεν είναι συνέχεια του αρχαίου, αλλά άρνησή του. Διότι αρνείται αυτό, που ο Ελληνισμός βρήκε στο πρόσωπο του Χριστού, τη σωτηρία.
Τέλος κλείνω όπως ξεκίνησα με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του μεγάλου Ρώσου Θεολόγου απο το βιβλίο του Andrew Blane, Π. Γεώργιος Φλωρόφσκι – Η Ζωή Και Το Έργο Ενός Μεγάλου Θεολόγου, Εκδόσεις «Εν Πλω»
".... Η σωτηρία «εκ των εβραίων έστιν» και κηρύχτηκε στον κόσμο στην ελληνική γλώσσα. Πράγματι, το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι Έλληνας, εφόσον η βασική μας αυθεντία θα είναι για πάντα ένα ελληνικό βιβλίο, η Καινή Διαθήκη. Το χριστιανικό μήνυμα έχει διά παντός διατυπωθεί σε ελληνικές κατηγορίες. Αυτό με καμιά έννοια δεν σήμανε συνολική πρόσληψη του Ελληνισμού καθαυτού, αλλά ανατομία του ελληνισμού. Το παλιό έπρεπε να πεθάνει, το νέο όμως παρέμενε ελληνικό: ο χριστιανικός Ελληνισμός της δογματικής μας, από την Καινή Διαθήκη μέχρι τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ή μάλλον μέχρι σήμερα. Προσωπικά είμαι αποφασισμένος να υπερασπιστώ αυτή τη θέση, και μάλιστα σε δύο διαφορετικά μέτωπα: και κατά της όψιμης αναβίωσης του εβραϊσμού, και κατά όλων των προσπαθειών επαναδιατύπωσης δογμάτων σε κατηγορίες σύγχρονων φιλοσοφιών, είτε γερμανικών, είτε δανέζικων, είτε γαλλικών (Χέγκελ, Χάϊντεγκερ, Κίρκεργκωρ, Μπέργκσον, Teilhard de Chardin), και σε κατηγορίες του υποτιθέμενου Σλαβικού πνεύματος. Η θέση μου, ομολογουμένως, χρειάζεται ακριβολογία και ανάλυση, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.."
πηγη: Στυλιανός Καβάζης
إرسال تعليق