Στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., έσβησε στη Βαβυλώνα ο Μέγας Αλέξανδρος, αφήνοντας πίσω του ένα έργο ανυπέρβλητο, μια παρακαταθήκη που ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια, τις εποχές και τους πολιτισμούς. Ο θάνατος του κορυφαίου στρατηλάτη όλων των εποχών δεν σήμανε και το τέλος της επιρροής του. Αντίθετα, σφράγισε την αθανασία του ονόματός του στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.
Ένας Βίος Μοναδικός
Γεννημένος στην Πέλλα το 356 π.Χ., γιος του βασιλιά Φιλίππου Β’ και της Ολυμπιάδας, μαθητής του Αριστοτέλη, ο Αλέξανδρος δεν ήταν απλώς ένας χαρισματικός στρατηγός. Ήταν οραματιστής. Σε διάστημα μόλις 13 ετών κατέλυσε την Περσική Αυτοκρατορία, εκστράτευσε ως τα βάθη της Ασίας και ένωσε Ανατολή και Δύση με κοινό άξονα τον ελληνικό πολιτισμό.
Ίδρυσε περισσότερες από 70 πόλεις, ανάμεσά τους την περίφημη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και προώθησε τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας, της φιλοσοφίας και της παιδείας. Δεν υπήρξε απλός κατακτητής, αλλά εκπολιτιστής.
Η Παρακαταθήκη του στον Κόσμο
Ο θάνατός του, κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες, βύθισε την οικουμένη στο πένθος. Όμως η επιρροή του παρέμεινε ανεξίτηλη: η ελληνιστική εποχή που ακολούθησε μετέφερε τον ελληνικό λόγο, τις επιστήμες, την τέχνη και τη φιλοσοφία μέχρι την Ινδία. Η ίδια η ελληνική γλώσσα έγινε κοινή γλώσσα εμπορίου και παιδείας στην Ανατολή για αιώνες.
Ο Αλέξανδρος δεν ήταν απλώς βασιλιάς της Μακεδονίας. Ήταν οικουμενικός ηγέτης. Η μορφή του ενέπνευσε Ρωμαίους αυτοκράτορες, Βυζαντινούς στρατηγούς, Ευρωπαίους στοχαστές, ακόμη και λαούς της Ανατολής που τον υμνούν ως θρυλικό πρόσωπο.
Η Σημερινή Σημασία
Σήμερα, 2.348 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είναι απλώς ένα ιστορικό πρόσωπο. Είναι σύμβολο της ενότητας, της τόλμης και της πολιτισμικής αποστολής του Ελληνισμού. Σε μια εποχή όπου η εθνική ταυτότητα βάλλεται και η ιστορική μνήμη συσκοτίζεται, η ζωή και το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελούν πηγή έμπνευσης και εθνικής υπερηφάνειας.
Ας τον θυμόμαστε όχι μόνο ως κατακτητή, αλλά ως πρότυπο ηγέτη που έφερε φως εκεί όπου επικρατούσε το σκοτάδι. Ο θάνατός του ίσως σημάδεψε το τέλος μιας εποχής, αλλά ταυτόχρονα γέννησε τη διαχρονική ιδέα της Ελλάδας ως πολιτιστικής δύναμης.
Αθάνατος. Μέγας. Έλληνας.
10 Ιουνίου 323 π.Χ. – 10 Ιουνίου 2025 μ.Χ.
Η φλόγα που άναψε στην Πέλλα και φώτισε τον κόσμο, δεν έσβησε ποτέ.
📌 Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στη διαχρονική προσφορά του Ελληνισμού στην οικουμένη.
Δημοσίευση σχολίου