Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων δημοσιεύει μερικές σελίδες από το βιβλίο του Άγγελου Ανεστόπουλου με τίτλο «Ο Μακεδονικός Αγών 1903 – 1908 και η συμβολή των κατοίκων εις την απελευθέρωσιν της Μακεδονίας», που εκδόθηκε το 1965, στις οποίες αναφέρονται, πολλά ονοματεπώνυμα «ντόπιων» Μακεδόνων Ελλήνων της Φλώρινας, του Αμυνταίου και των γύρω χωριών, που πήραν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Σίγουρα δεν είναι το σύνολο των Μακεδονομάχων της περιοχής αλλά σίγουρα είναι ένα καλό δείγμα.
Με την
δημοσίευση αυτή θέλουμε να γίνουν γνωστοί
οι αγώνες των «ντόπιων» γηγενών Μακεδόνων Ελλήνων, κατοίκων της περιοχής
της Φλώριναςτου Αμυνταίου και των γύρω χωριών, για την διατήρηση της Ορθοδόξου
Χριστιανικής τους πίστης στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και της υπεράσπισης
της Ελληνικότητάς τους από την επιθετικότητα των Βούλγαρων κομιτατζήδων, κατά
την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.
Είναι πολύ
σημαντικό να τονίσουμε ότι η αντιπαράθεση κατά τον Μακεδονικό Αγώνα έγινε
μεταξύ Ελλήνων και Βούλγαρων όταν ακόμα κυριαρχούσε στην βαλκανική χερσόνησο η Οθωμανική
Αυτοκρατορία. (τότε δεν είχε ανακαλυφθεί ο «Μακεδονισμός» τύπου Σκοπίων).
Σχεδόν το
σύνολο των τότε Βούλγαρων κομιτατζήδων, κυρίως μετά την απελευθέρωση της
Μακεδονίας και μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ, του 1919, για την
ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας, αναχώρησεκυρίως για την
Βουλγαρία (περίπου 90.000), αλλά και για τον Καναδά, την Αυστραλία και λίγοι για το
τότε νεοσύστατο «Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας» (Στο νότιο κομμάτι του οποίου
δημιουργήθηκε το 1991 το σημερινό κράτος των Σκοπίων).
Οι ελάχιστοι απόγονοι των τότε Βούλγαρων κομιτατζήδων, που δεν μετακινήθηκαν αλλά παρέμειναν, μετά από έντονη, καλά οργανωμένη και καλά χρηματοδοτούμενη προπαγάνδα δεκαετιών, μεταλλάχθηκαν σε «Μακεδόνες τύπου Σκοπίων». Δεν μπορούν, όμως, να κρυφτούν και εξακολουθούν να αναφέρουν στα σημερινά, δήθεν «παραδοσιακά Μακεδονικά» πανηγύρια Βούλγαρους κομιτατζήδες όπως τον Γκότσε Ντέλτσεφ, τον ΓιάννεΣαντάνσκι κλπ. και να εκθειάζουν την υποκινούμενη από την Βουλγαρία «Επανάσταση του Ίλιντεν» και να την παρουσιάζουν ως δήθεν «Μακεδονική».(Στην πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας, που υπογράφηκε επίσημα με την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι Σκοπιανοί παραδέχθηκαν ότι η γλώσσα τους είναι καθαρά σλαβική, προέρχεται από τα Βουλγαρικά και ότι ο Γκότσε Ντέλτσεφ και άλλοι δήθεν ήρωες για τους Σκοπιανούς είναι Βούλγαροι. Αυτή την εξέλιξη κανένας προπαγανδιστής ή προπαγανδιστικό φυλλάδιο του «Μακεδονισμού τύπου Σκοπίων» δεν την αναφέρει.)
Το πολύ πονηρό είναι ότι οι σημερινοί προπαγανδιστές,
εκμεταλλευόμενοι το ότι οι νεότερες γενιές δεν ξέρουν τα «εντόπικα», προσπαθούν να τους ξεγελάσουν παρουσιάζοντας
τα πολιτικής φύσεως και αλυτρωτικά τραγούδια ως δήθεν παραδοσιακά τραγούδια της
περιοχής τους. Οι παλαιοί Μακεδόνες Έλληνες, γνώστες των «εντόπικων»,αντιλαμβάνονται
ότι αυτά εκθειάζουν Βούλγαρους κομιτατζήδες
ή έχουν αλυτρωτικό χαρακτήρα και δηλώνουν ότι τέτοια τραγούδια δεν
είχανε ποτέ πριν. Πολλοί όμως Μακεδόνες Έλληνες μη γνωρίζοντας την πραγματική
τοπική ιστορία, μη γνωρίζοντας επαρκώς
τα πραγματικά «εντόπικα» και θέλοντας να ακούσουν κάτι που μοιάζει με τα παλαιά
«εντόπικα» των προγόνων τους πέφτουν στην παγίδα της προπαγάνδας και θεωρούν
την κατασκευασμένη το 1945, επίσημη γλώσσα των Σκοπίων ως «εντόπικα».
Δυστυχώς οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν κατάλαβαν ποτέ
ότι τα «εντόπικα» που μιλάνε ορισμένοι Μακεδόνες Έλληνες, σε ορισμένα μέρη της
κεντροδυτικής Μακεδονίας, είναι«σλαβοφανείς
τοπικές γλωσσικές εκφράσεις», χωρίς γραπτό λόγο,και δεν είναι
η επίσημη «Σκοπιανή γλώσσα», που δημιουργήθηκε το 1945, από την επιτροπή
Κολιζέφσκι, με εντολή του Τίτο. Δεν συμπεριφέρθηκαν
σωστά στους ομιλούντες τα «εντόπικα» και άφησαν, και αφήνουν, τους «ντόπιους»
γηγενείς Μακεδόνες Έλληνες ανενημέρωτους και απροστάτευτους στην έντονη
προπαγάνδα που προσπαθεί, με ψέματα, να τους μετασχηματίσει σε «Μακεδόνεςαλλά
όχι Έλληνες», είτε μέσω των τραγουδιών, είτε με καλά μελετημένα δημοσιεύματα,
είτε με δήθεν επιστημονικές ημερίδες εντός Ελληνικών Πανεπιστημίων είτε
είτεείτε …
Υπάρχουν
όμορφα και μελωδικά τραγούδια στα «εντόπικα» χωρίς πολιτικές, ανθελληνικές και
αλυτρωτικές αναφορές τα οποία οι τοπικές κοινωνίες τα γνωρίζουν και κατά την
κρίση τους μπορούν να τα αναδείξουν, ξεχωρίζοντάς τα από τα πολιτικού,
ανθελληνικού και αλυτρωτικού χαρακτήρα τραγούδια.
Δημήτριος Γιουματζίδης Δήμητρα Αικατ.Γιαννακοπούλου
Δημοσίευση σχολίου