Ο ιστορικός της εποχής και αυτόπτης μάρτυρας Γεώργιος Ακροπολίτης γραφει για την αυτοκρατορική είσοδο στην Πόλη:
"Ο αυτοκράτορας έφτασε στην Κωνσταντινούπολη τη 14η Αυγούστου. Δε θέλησε να μπει την ίδια μέρα στην πόλη, αλλά στρατοπέδευσε στη Μονή Κοσμιδίου, κοντά στη Μονή των Βλαχερνών. Από τα χαράματα σηκώθηκε και μεθόδευσε την είσοδό του στην Πόλη κατά τον ακόλουθο τρόπο: επειδή δεν παρευρισκόταν ο πατριάρχης Αρσένιος(ήταν απρόθυμος για τις λαμπρές εκδηλώσεις και έτρεφε εχθρικά αισθήματα προς το βασιλιά), τον αντικατέστησε ο επίσκοπος Κυζίκου Γεώργιος. Ανέβηκε σε έναν από τους πύργους της Χρυσής Πύλης, κρατώντας την ανάγλυφη εικόνα της Θεοτόκου, η οποία είχε πάρει την ονομασία της από τη μονή των Οδηγών και απάγγειλε τις ευχές έτσι που να ακουστούν από όλους. Βγάζοντας λοιπόν το στέμμα του ο βασιλιάς και γονατίζοντας έπεσε στο έδαφος και όλοι οι άνθρωποι γονάτισαν πίσω από αυτόν. Και μόλις ολοκληρώθηκε η απαγγελιά της πρώτης ευχής κι ο διάκονος είπε: Σηκωθείτε!
Αφού σηκώθηκαν όλοι ανέκραξαν το Κύριε ελέησον, επαναλαμβάνοντας το εκατό φορές. Και αφού η τελετουργία αυτή τελείωσε, ο βασιλιάς, με τρόπο που έδειχνε περισσότερο την ευσέβεια παρά τη βασιλική μεγαλοπρέπεια, διαβηκε πεζός την Χρυσή Πύλη, ενώ προπορευόταν από αυτόν η εικόνα της Θεομήτορος. Αφού βάδισε ως τη Μονή Στουδίου και άφησε εκεί την εικόνα της πάναγνης μητέρας του Θεού, ανεβαίνοντας στο άλογό του έφτασε στο ναό της Αγίας Σοφίας. Εκεί, αφού προσκύνησε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και τον ευχαρίστησε σύμφωνα με τα έθιμα, κατέλυσε στο μεγάλο παλάτι. Τότε λοιπόν το ρωμαϊκό πλήθος ευφράνθηκε και ενθουσιάστηκε πολύ και χαιρόταν υπερβολικά, γιατί δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην χοροπηδά και να μη νιώθει αγαλλίαση και σχεδόν να μην πιστεύει στα μάτια του, εξαιτίας της αναπάντεχης εξέλιξης και της υπερβολικής χαράς".
Η είσοδος του γενάρχη της δυναστείας των Παλαιολόγων,Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Αυγούστου 1261 υπήρξε όχι μόνο η αποκατάσταση της Βασιλεύουσας μετά από 57 χρόνια λατινικής κατοχής, αλλά και μια σκηνή όπου η πολιτική τέχνη συναντήθηκε με τον ιερό συμβολισμό. Όπως σημειώνει ο Γεώργιος Ακροπολίτης, ο αυτοκράτορας προτίμησε να μπει πεζός, ακολουθώντας την εικόνα της Θεοτόκου, « τρόπο που έδειχνε περισσότερο την ευσέβεια παρά τη βασιλική μεγαλοπρέπεια». Ωστόσο, η ίδια εκείνη βασιλεία που ξεκίνησε με θρίαμβο και δοξολογία σφραγίστηκε λίγους μήνες μετά από την τύφλωση του 11χρονου Ιωάννη Δ΄ Λάσκαρη — πράξη που, κατά τον Παχυμέρη, «έστρεψε πολλούς εις μίσος» . Έτσι, ο Μιχαήλ έμεινε στην ιστορία ως ο “Ελευθερωτής” και συγχρόνως ως ο δεξιοτέχνης της εξουσίας ένας ηγεμόνας ικανός να αναστήσει μια αυτοκρατορία, αλλά και να θυσιάσει έναν διάδοχο για να την κρατήσει στα χέρια του.
Στυλ. Καβάζης
إرسال تعليق