Παρατηρώ εδώ και δύο μέρες διάφορους συναδέλφους, αλλά και καθηγητές μου Συνταγματικού δικαίου στο ΕΚΠΑ, να διαμαρτύρονται έντονα για την συνταγματική εκτροπή που έλαβε χώρα κατά την ψηφοφορία προχθές στη Βουλή για την σύσταση ή μη προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Και πιάνω τον εαυτό μου να μειδιά για την υποκρισία. Και συγνώμη που το λέω αλλά ώρες ώρες νιώθω ότι θα εκραγώ αν δε τα πω.
Μια χούφτα συνάδελφοι αντιδράσαμε πριν ακριβώς 2 χρόνια όταν καταλύθηκε το Σύνταγμα με υπουργικές τροπολογίες, που δημιουργούσαν κωλύματα εκλογιμότητας που δεν τα προέβλεπε το Σύνταγμα και άλλη μια χούφτα όταν εκδόθηκε η ντροπιαστική για το κράτος δικαίου μας απόφαση ΑΠ8/2023 που αποκαλούσε το τεκμήριο αθωότητας «δούρειο ίππο» στα χέρια ενός πρωτόδικα καταδικασμένου. Τότε οι περισσότεροι μου έλεγαν να μην «εκτίθεμαι» γιατί ο εντολέας μου «δεν είναι συμπαθής» έτσι και αλλιώς.
ότε απαντούσα πως άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για την παραβίαση του Συντάγματος κατά το δοκούν από την εκάστοτε κυβέρνηση, γεγονός που σηματοδοτεί μαύρες μέρες για το δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν βαριέσαι. Αφορούσε τους «φασίστες» και κανείς δεν νοιάστηκε… τώρα λοιπόν γιατί διαμαρτύρονται οι δημοκράτες που κατάντησε το Σύνταγμα και ο κανονισμός της βουλής «κουρελόχαρτο»… ;
إرسال تعليق