Όταν η «πρόοδος» γίνεται Δούρειος Ίππος

Η υπόθεση Πέτυς Πέρκα και η οργανωμένη εργαλειοποίηση από τη γείτονα

Οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις της βουλευτού Φλώρινας Πέτυς Πέρκα δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίζονται ως μεμονωμένες ή «ατυχείς». Όταν απομονώνονται ίσως μοιάζουν με προσωπικές πολιτικές απόψεις. Όταν όμως εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλέγμα παρεμβάσεων και αναπαραγωγών από σκοπιανά δίκτυα, τότε αποκτούν ξεκάθαρη πολιτική και γεωπολιτική διάσταση.

Το απόσπασμα που κυκλοφόρησε από σκοπιανούς λογαριασμούς, όπου η κ. Πέρκα παρουσιάζεται ως «Ελληνίδα βουλευτής που επικρίνει τον δήμαρχο Λερίν» επειδή υπερασπίστηκε τη διακοπή σλαβόφωνου συγκροτήματος, δεν είναι τυχαίο. Αντιθέτως, εντάσσεται σε μια οργανωμένη προσπάθεια της γείτονος να εμφανίσει εσωτερικές ελληνικές φωνές ως άλλοθι “καταπίεσης”, προκειμένου να στηρίξει το δικό της αναθεωρητικό αφήγημα.

Εδώ ακριβώς ανακύπτει το σοβαρό ζήτημα: δεν φαίνεται να έχουν κανένα πρόβλημα να στηρίζουν, έστω έμμεσα, τον σκοπιανό ιδεατισμό και εθνικισμό, ακόμη κι όταν αυτός εκδηλώνεται μέσα από αφηγήσεις που αμφισβητούν ευθέως την ελληνική ιστορική συνέχεια στη Μακεδονία. Η στάση αυτή δεν είναι αθώα· λειτουργεί ως πολιτική κάλυψη σε έναν λόγο που εργαλειοποιεί τον πολιτισμό για να νομιμοποιήσει διεκδικήσεις και να καλλιεργήσει σύγχυση.

Αυτό συνιστά τον ορισμό του Δούρειου Ίππου: όταν πολιτικές τοποθετήσεις εντός της χώρας, ανεξαρτήτως προθέσεων, αξιοποιούνται οργανωμένα από εξωτερικά κέντρα για την αποδόμηση της ελληνικής θέσης. Και μάλιστα σε μια περίοδο όπου η ίδια η γειτονική χώρα δεν σέβεται ούτε τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία κατά τα άλλα επικαλείται επιλεκτικά.

Δεν αναγνωρίζουν ούτε τη δική τους ιστορική συνέχεια, αναθεωρούν διαρκώς τα αφηγήματά τους και επανέρχονται μεθοδικά σε αλυτρωτικές ερμηνείες εις βάρος της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά, βρίσκουν πρόθυμους συνομιλητές εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος να «ρίχνουν νερό στον μύλο» της προπαγάνδας τους, βαφτίζοντας κάθε θεσμικό όριο «σκοτάδι» και κάθε αντίδραση της τοπικής κοινωνίας «εθνικισμό».

Η Φλώρινα όμως δεν είναι εργαστήριο ιδεολογικών πειραμάτων. Είναι τόπος με βαριά ιστορική μνήμη, που γνωρίζει πολύ καλά πώς λειτουργεί η προπαγάνδα όταν βρίσκει ρωγμές. Και η Μακεδονία συνολικά έχει πληρώσει ακριβά τη θολούρα και την αφέλεια.

Το πρόβλημα δεν είναι η μουσική ούτε η γλώσσα ως πολιτιστικό στοιχείο. Το πρόβλημα είναι η πολιτική χρήση τους, όταν αυτή αναπαράγεται από ξένα μέσα και παρουσιάζεται ως «ελληνική αυτοκριτική» για να νομιμοποιήσει έναν διαρκή αναθεωρητισμό κατά της χώρας.

Σε μια εποχή γενικευμένου γεωπολιτικού αναθεωρητισμού, οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι λέξεις τους δεν μένουν εντός συνόρων. Όταν γίνονται εργαλεία στα χέρια άλλων, τότε παύουν να είναι απλώς άποψη. Γίνονται μέρος ενός παιχνιδιού που η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να μην αποδέχεται.

Η Ιστορία έχει δείξει ότι οι Δούρειοι Ίπποι δεν εμφανίζονται πάντα με εχθρικό πρόσωπο. Συχνά μιλούν τη γλώσσα της «προόδου». Και ακριβώς γι’ αυτό είναι επικίνδυνοι.

pellain.com