ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ-ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΙΚΕΙΕ ΚΟΤΣΩΝΗ.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων 

Εν μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, νιώθω την περισσή ανάγκη, να ζητήσω σε κάποιον Άνθρωπο ένα διαχρονικό Μεγάλο Συγγνώμη, εγκάρδια ολοψύχως, και αυτός δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος. Εν προκειμένω από τον Σεβάσμιο Γέροντα Αρχιμανδρίτη, Πατήρ Ιωαννείκιο Κοτσώνη, τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που εδρεύει εις την περιοχή του Σοχού Λαγκαδά, αλλά και του πάλαι ποτέ πολλαπλώς, Κτήτορα και Πνευματικού Καθοδηγητή, της Γυναικείας Ιεράς Μονής, του Ησυχαστηρίου του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά των Κουφαλίων. Καθώς δεν θα πρέπει μόνο επιλεκτικώς μονομερώς, να εγκρατευόμαστε απομακρυνόμενοι, από τα σαρκικά μας πάθη, των πολλαπλών επιθυμιών, όπως επίσης και να καταναλώνουμε νηστίσιμα εδέσματα ως είθισται. Άρα θέλοντας και μη, καλλιεργείται και το εγωιστικό, πνεύμα της κοσμικής δίαιτας εν πολλοίς, όταν δεν είμαστε υπάκουοι σε Πνευματικό Καθοδηγητή. Εν ολίγοις θεωρώ ότι το μεγαλύτερο αγαθό της νηστείας, δηλαδή της έμπρακτης Σταυρικής Μετάνοιας, είναι να μπορούμε να διακρίνουμε τα επιμέρους αναρίθμητα σφάλματα μας, των κατεξοχήν παραλείψεων και λαθών που διαπράξαμε, προς τον πέριξ πονεμένο και πληγωμένο συνάνθρωπο μας. Εν γένει ώστε να επέλθει η συντριβή, της ταπεινωτικής σωτήριας Μετάνοιας, δια μέσω της Ιεράς Εξομολογήσεως, ώστε να κατέλθει το Πνεύμα το Άγιο και να μας Αγιάσει. Επομένως εγώ ο ανάξιος δούλος του Θεού, ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων, θεωρώ εσωτερικώς πνευματικώς, πως έχω Ιερά Υποχρέωση, να ζητήσω ένα Μεγάλο εγκάρδιο διαχρονικό Συγγνώμη, από τον Σεβάσμιο Γέροντα την σήμερον, Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Πατήρ Ιωαννείκιο Κοτσώνη. Εν τω μεταξύ ο Σεβάσμιος Γέροντας Πατήρ Ιωαννείκιος Κοτσώνης, πάντοτε αμνησίκακος και ανεξίκακος, δια της καλοπροαίρεσης του, διαχρονικώς πέρασε από τον τόπο της γενέτειρας μου, τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, για περισσότερα από 30 συναπτά έτη, από το 1980 έως το 2010 σίγουρα. Παράλληλα και άφησε ανεξίτηλα χαραγμένα εσαεί, τα Ανώτερα Υψηλά Θεολογικά, Πνευματικά δόγματα, τα σημάδια του εν πολλοίς, εις τον τόσο δυστυχώς για δαύτον αφιλόξενο και ακανθώδη τόπο μας. Εν αντιθέσει όμως, όλα, μα απολύτως όλα, μας τον υπενθυμίζουν περίτρανα και αγέρωχα, την διαχρονική έμπρακτη Προσφορά Θυσίας, και αγάπης εν πολλοίς, που επέδειξε και άφησε στον τόπο της γενέτειρα μου, τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Εν μέρει όταν βεβαίως, επιτρέπουμε να ομιλεί η καθάρια ανόθευτη, εσωτερική Ορθόδοξη Χριστιανική μας Συνείδηση, δια του φόβου του Θεού, της απολογίας που θα δώσουμε, την ώρα την επί του Φοβερού βήματος του Κυρίου, Θεανθρώπου Σταυρωθέντα και Αναστάντα Ιησού Χριστού. Απεναντίας όμως, δεν ανταμείφθηκε διόλου, όπως κανονικώς θα έπρεπε, και εμφανώς του άξιζε, όφειλε εν πολλοίς, δια τις πολυποίκιλες πολλαπλές του ευεργεσίες, των προσφορών, δια των Πνευματικών Νουθεσιών, της έμπρακτης Σταυρικής Θυσίας. Εν γένει της χειροπιαστής αγάπης, καθώς κατασυκοφαντήθηκε δημαγωγικώς, αγρίως κακείν κακώς αλγεινώς, ως τον σύγχρονο Άγιο Νεκτάριο εν Αιγίνης 1849-1920 Επίσκοπο Πενταπόλεως.

 

Ως εκ τούτου νιώθω την αμέριστη περισσή ανάγκη, ατύπως φυσικά, καθώς εκπροσωπώ μόνο τον αμαρτωλό κοσμικό εαυτό μου, μακάρι βεβαίως εάν γινόταν, να εκπροσωπούσα υποτίθεται, τρόπος του λέγειν ασφαλώς, καλοπροαίρετα, και ολόκληρη την ευρύτερη, τοπική κοινωνία των Κουφαλίων. Επιπροσθέτως ώστε να του ζητήσω, μέσω της θλιβερής άξεστης και πλήρως αμετανόητης και εν γένει απνευμάτιστης, δια της μη Πατερικής κατηχήσεως, ακοινώνητης εν πολλοίς γενέτειρας μου, των Κουφαλίων, ένα Μεγάλο ταπεινό καρδιακό Συγγνώμη, εκ μέρους όλων μας. Παράλληλα καθώς όλα αυτά τα πολλαπλά χρόνια, που καρτερικώς και αγογγύστως, αδιαμαρτύρητα εν πολλοίς, διακονούσε τον Πραγματικό Τριαδικό και Τρισυπόστατο Αδιαίρετο και Ομοούσιο Θεό, της Στρατευομένης Εκκλησίας του Θυσιαστηρίου, της αγάπης του Θεανθρώπου Χριστού. Ως εκ τούτου στην κυριολεξία, με όλη την σημασία των λέξεων, του κάναμε την ζωή αβίωτη, δια των πολλαπλών μας ανερμήνευτων, ακανθωδών κοσμικών παθογενειών, δια των σαρκικών επιθυμιών μας, που μας περικλείουν, των κατεξοχήν δυσκολιών. Διότι του ανορθώναμε συνεχώς, ως στείρα και άγονη άρνηση, δια των πολυποίκιλων συμφεροντολογικών μας, πολιτικών ιδιοτελών σκοπιμοτήτων. Εν γένει μη δεχόμενοι να αποδεχθούμε, καμία απολύτως νουθεσία, παραίνεσης προτροπής του, Ορθόδοξης Θεολογικής τοπικής υπέρβασης, δια μέσω του ανορθωτικού ανασχετικού και πλήρως συντηρητικού, δια της καταφανέστατης θεολογικής μας αγνοίας, των ελλιπέστατων γνώσεων μας. Καθώς ανορθώναμε ένα αποτρεπτικού τείχους, άρνησης των πάντων, αέναης θλιβερής λαϊκίστικης τοπικιστικής, καχύποπτης συνωμοτικής, κακοπροαίρετης διαμαρτυρίας, που του προβάλαμε. Συν τοις άλλοις, η αυτογνωσία της επιμέρους αυτοκριτικής, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν συμπολίτη μας κατηχούμενο, εις το Ορθόδοξο Ποίμνιο, ως εκ τούτου, προφανώς απευθύνομαι, σε αυτούς τους καλοπροαίρετους ελαχίστους λιγοστούς συμπολίτες μου. Εν τω μεταξύ που διαθέτουν το ιδιαίτερο χάρισμα, της διακρίσεως, με έστω κάποιους, αμυδρούς μηδαμινούς, ελαχίστους ταπεινούς οφθαλμούς, πνευματικής νοημοσύνης, δια της διοράσεως και προοράσεως εν πολλοίς, μέσω της νοεράς καρδιακής προσευχής, απορρέοντας από την κάθαρση, μετέπειτα τον Φωτισμό, και εν τέλει της Θεώσεως του ανθρώπου, κατά Χάριν των άκτιστων ενεργειών, της Επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος.

 

Εκ του ιστορικού διαχρονικού γίγνεσθαι, υπήρξε ο τοπικός Αρχιερέας, παρόλο που δεν ήταν γέννημα θρέμμα της περιοχής, εν ολίγοις ο Άνθρωπος του Θεού, δια μέσω της Αγιορείτικης Πατερικής Θεολογικής Παραδόσεως, καθώς μας απέστειλε ο επουράνιος Θεός-Πατέρας, διακονώντας μας, ώστε να μας απαλλάξει, από την πολύπλευρη αμαρτία της διαφθοράς, του βούρκου που κυλιόμασταν. Εν συνεχεία ώστε μας μεταλαμπαδεύσει και εμφυσήσει εν πολλοίς, την ανόθευτη Πατροπαράδοτη, Ορθόδοξη Πατερική Κατήχηση, κινούμενος ως ο διακριτικός Ποιμένας, σεμνός ταπεινός, ηπίως μετριοπαθώς, καλλιεργημένος Εκκλησιαστικός ηγέτης, που δέχθηκε επάνω του, πάντοτε αδιαμαρτύρητα και συνάμα αγόγγυστα, όλα τα δηλητηριώδη αιρετικώς, κοσμικά και πλήρως ιδιοτελώς κομματικοποιημένα βέλη, της αθεϊας εν πολλοίς. Ως εκ τούτου με τις δικές του Πνευματικές νουθεσίες, των προτροπών και παραινέσεων, κατάφερε και ανόρθωσε, ως Κτήτορας και εν γένει ως Πνευματικός Καθοδηγητής, αρχές τις δεκαετίας του 1980, επί του πάρα πολύ εχθρικού επιθετικού, σοσιαλιστικού μπολσεβίκικου Πασόκ, του Ανδρέα Παπανδρέου, το Γυναικείο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά των Κουφαλίων. Καθώς θεωρούνταν όπως επίσης και συνεχίζει να θεωρείται, μία Μέγιστη Υψίστου είδους, Τοπική Θεολογική Υπέρβαση Μεγατόνων, εν μέρει απευθύνομαι προφανώς, σε όσους γνωρίζουν διαχρονικώς την εν λόγω περιοχή. Εν συνεχεία στα τέλη του 1980, πάλι με αμιγώς δικές του παραινέσεις, δια των εύλογων θεολογικών Ορθοδόξων προτροπών των πρωτοβουλιών, κατάφερε και Ανόρθωσε, εις την Κεντρική Βιτρίνα της Πόλεως των Κουφαλίων, το στολίδι της σήμερον εν πολλοίς, την Εκκλησία του Αγίου Τρύφωνος. Παράλληλα ως είθισται, τα ακαλλιέργητα αδιακρίτως, αμετροεπώς κοσμικά, συμφεροντολογικά κομματικώς στόματα, της κατεξοχήν δηλητηριώδης συκοφαντίας, δια της κακοπροαίρετης καχυποψίας, των πολυποίκιλων ζηλόφθονων ανταγωνιστών του. Εν γένει τα ανεξέλεγκτα στόματα, δημαγωγούσαν προς άγραν ψήφων και στείρων εγωκεντρικών εντυπώσεων, του κατεξοχήν θεαθήναι τοις πάσι. Εν ολίγοις την σήμερον εν έτη Απριλίου 2021, εις το Κέντρο των Κουφαλίων, δεσπόζει αγέρωχα και Μεγαλοπρεπώς, το Επιβλητικό στολίδι μας, η Κεντρική Βιτρίνα της Εκκλησίας του Αγίου Τρύφωνος, καθώς το Όνομα της, προς τιμήν του εν λόγω Αγίου, μας το Παρέδωσε εν δυνάμει, ως Πυξίδα Φωτοδότη, Παρακαταθήκης κληρονομιάς, ο Σεβάσμιος Αρχιμανδρίτης Πατήρ Ιωαννείκιος Κοτσώνης. Θεωρώ ανεπιφύλακτα, ότι ο Σεβάσμιος χαρισματικός Γέροντας, Αρχιμανδρίτης Πατήρ Ιωαννίκειος Κοτσώνης, ότι είναι, ο Σπουδαιότερος και Σημαντικότερος-Μεγαλύτερος Άνθρωπος, και με τεράστια διαφορά, από όλους τους υπόλοιπους υποτίθεται συνυποψήφιους τους. Καθώς δεν γίνεται καν σοβαρή σύγκριση αναμεταξύ τους, που πέρασε θεόπνευστα Πατερικά, από τον ένα αιώνα Περίπου ζωής στα Κουφάλια. Εν ολίγοις που κατέφθασαν εμφανώς ξεριζωμένοι και ξεσπιτωμένοι, εναργώς σαν τα αποδημητικά πουλιά, η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων των Κουφαλίων. Διότι οι πρόγονοι τους, ως κατεξοχήν Έλληνες Προσφύγες, έλκοντας την επιμέρους καταγωγή τους, από το αλησμόνητο Καβακλή, της Ανατολικής Ρωμυλίας 1924-έως τα σήμερα Απριλίου του 2021, αλλά δυστυχώς όπως λέει και η σοφή πατροπαράδοτη παροιμία μας, μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται.

 

Εν αντιθέσει και ας μάτωσε στην Κυριολεξία, με όλη την σημασία της λέξεως, για να κατορθώσει να μεταπείσει, περί της άμεσης και απαραίτητης επιβαλλόμενης, αναγκαιότητας εν πολλοίς, της καινούργιας Εκκλησίας, που θα έπρεπε οπωσδήποτε να ανορθωθεί, ώστε εν δυνάμει να εξυπηρετεί ικανοποιώντας, τις Ορθόδοξες Πνευματικές Θεολογικές ανάγκες, των τοπικών κατοίκων των Κουφαλίων. Ως εκ τούτου απευθυνόμενος προς τους τοπικούς Πολιτικούς της εποχής εκείνης, ώστε να του επιτρέψουν, να τελέσει τα Θεόπνευστα θυρανοίξια, και ολίγοις θεωρείται ο Πνευματικός Καθοδηγητής, εν γένει ο Κτήτορας, της εν λόγω Εκκλησίας του Αγίου Τρύφωνος. Όπως επίσης υπήρξε στις αρχές του 2000, ο πνευματικός εμπνευστής και οραματιστής, εις το παρακείμενο χωριουδάκι της Λειβαδίτσας του Νομού Πέλλης, της ανεγέρσεως του Πανελλαδικώς Επιβλητικού Μεγαλοπρεπούς Ιδρύματος, των απανταχού Ανατολικορωμυλιωτών-Βορειοθρακών, με την εν λόγω Εκκλησία, προς τιμήν αφιερωμένη εις την Αγία Τριάδα. Συν τοις άλλοις, ο Σεβάσμιος Γέροντας Αρχιμανδρίτης Πατήρ Ιωαννείκιος Κοτσώνης, ενήργησε πρωτοποριακά οξυδερκώς, δια των πρωτοβουλιών του, θεολογικά εμπειρικώς, ώστε οι σχισματικοί Βούλγαροι Κομιτατζήδες, να μας παραδώσουν τιμής ένεκεν, καθώς μας άξιζε δια της πολλαπλής μας διαχρονικής παρουσίας, των προγόνων, στα αλύτρωτα εδάφη, την Αγία Εικόνα της Αγίας Τριάδος, από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας, ενθυμούμενοι την καταγωγή των Προσφύγων προγόνων μας. Εν κατακλείδι προσπάθησε αενάως, Πατροπαράδοτα Αξιοπρεπώς εμπειρικώς ασυμβίβαστα, να ανορθώσει τοπικά θεολογικά, δια της εμφανής του Υπερβάσεως, και μη υποτονικής κοσμικής ράθυμης, ιδιοτελώς κομματικής αδιαφορίας, όπως άλλωστε εναργώς θλιβερώς συμβαίνει, την τελευταία δεκαετία εις τον τόπο της γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Καθώς αποχώρησε κακήν κακώς, αγρίως κατασυκοφαντήμενος, αγνώμων δια μέσω της αχαριστίας, από όλους και όλα, από τον αφιλόξενο ακανθώδη και εντελώς άνυδρο, από Πατερική πνευματικότητα τόπο μας, δια της εμφανής μας αχαριστίας και αγνωμοσύνης, που επιδείξαμε προς το Άγιο Πρόσωπο του. Διότι την σήμερον εις τον τόπο μου, Τυφλοί οδηγούν τυφλούς, με όλη την σημασία των λέξεων, δίχως μα απολύτως δίχως, να υπερβάλω καθόλου, και αυτό εισπράττουμε αλγεινώς, ως πνευματικό αντίκτυπο, πάρα πολύ μειωμένης πνευματικής συμπεριφοράς, των οπισθοδρομικών συμφεροντολογικών, αμιγώς θλιβερών βηματισμών μας.

 

Εν συνεχεία προσπάθησε τα απόμακρα και άξεστα Κουφάλια, δια της καταφανέστατης μη Πατερικής πνευματικότητας τους, να τα ανορθώσει Θεολογικώς, εις την Μέγιστη Υπέρβαση που θα μπορούσαν να προβούν, σε καινούργια νεοσύστατη Μητρόπολη Αξιού, στις αρχές του 2000, και μάλιστα κατάφερε με τις δικές του πνευματικές νουθεσίες, και βρήκε και τον εν λόγω τοπικό Μητροπολίτη, που θα τα επάνδρωνε. Εν αντιθέσει βέβαια, όλοι μα απολύτως όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, ως πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, συνασπίστηκαν εναντίον του, για τους δικούς τους, ο καθείς προφανώς εν μέρει, είτε θεολογικούς, τοπικούς, πολιτικούς ιδιοτελώς κομματικούς, των πολιτικών τους σκοπιμοτήτων λόγους. Εν προκειμένω και έτσι, δεν τελεσφόρησε δυστυχώς, αυτό το Μεγαλοπρεπές οξυδερκώς, Επιβλητικό Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα του, που στην κυριολεξία θα μας έβγαζε εκτοξεύοντας μας, από τη στενότατη απόμακρη, επαρχιακή αφάνεια, της κατεξοχήν αδράνειας, του περιθωρίου, δια του συντηρητισμού του βούρκου που κυλιόμαστε. Εν τέλει προεκλογικώς, στις δημοτικές εκλογές του 1998, ο τότε σεβαστός και εκλεκτός, και πολύ δραστήριος κατά τα άλλα τοπικός Δήμαρχος, ορμώμενος εκ του Σοσιαλιστικού Πασόκ, Κύριος Χρήστος Χατζηδημητρίου, συμπαθέστατος κατά τα άλλα και πολυμήχανος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Απεναντίας όμως, πολύ κατώτερος των Ανώτερων θεολογικών πνευματικών, διακριτικά ισορροπημένων εννοιών του όρου. Καθώς επιθυμούσε πέριξ-παρακείμενα του λόφου, που βρίσκεται το Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά των Κουφαλίων, να μεταφερθούνε τα απρόσιτα, απόβλητα των σκουπιδιών, με την ως είθισται, δηλητηριώδη δυσοσμία των αποκρουστικών αναθυμιάσεων, να οργιάζει προ πολλού, καλπάζει εν πολλοίς, ιδίως όταν φυσούσε ο άνεμος του αέρα, εις την ευρύτερη περιοχή. Άρα τοποθετούσε την ταφόπλακα, με την εν λόγω εμφανώς λανθασμένη πολιτική του απόφαση αυτή της προσεγγίσεως, εάν εκλέγονταν φυσικά, και ευτυχώς που δεν εκλέχθηκε, πλην εμμέσως και σαφώς, υπονομεύοντας πλαγίως δολίως, την εν δυνάμει μελλοντική χρήση της υπάρξεως της παρουσίας, δια των ανυπέρβλητων αντίξοων δυσκολιών, που θα εισέπνεαν θέλοντας και μη. Εν γένει υποτιμώντας κατάφορα της θεόπνευστη παρουσία, της έμπρακτης προσφοράς, του εν λόγω τοπικού Ιερού Ησυχαστηρίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Κτήτορα και Πνευματικού Καθοδηγητή Αρχιμανδρίτη Πατήρ Ιωαννεικίου Κοτσώνη.

 

Προσωπικώς δεν έχω πνευματικό τον Σεβάσμιο Γέροντα Αρχιμανδρίτη Πατήρ Ιωαννείκιο Κοτσώνη, εκ των προτέρων και εκ προοιμίου σας το λέγω, ώστε να μην νομίζετε κακοπροαίρετα, ότι με έβαλε Αυτός, ο Άγιος Άνθρωπος του Θεού, να εκφράσω αυτά τα ολίγα ταπεινά και σεμνά λόγια, εγκάρδιας αγάπης και εσαεί ευγνωμοσύνης, που νιώθω περίλαμπρα να με περιλούζουν, για το θεοσεβούμενο πρόσωπο του. Θεωρώ ανεπιφύλακτα, ότι όλοι μαζί,  εάν ενωθούμε οι τοπικοί Κουφαλιώτες, που πραγματοποιείται μόνο, όταν είναι να εκδιώξουμε και να συκοφαντήσουμε, αγρίως δημαγωγικώς κακήν κακώς αμετροεπώς έξαλλα, τους ανθρώπους που μας αποστέλλει ο Πανάγαθος Θεός, για την σωτήρια Μετάνοια μας, όπως συνέβη εναργώς αλγεινώς, με τον Σεβάσμιο Γέροντα Αρχιμανδρίτη Πατήρ Ιωαννείκιο Κοτσώνη. Εν ολίγοις όλα τα Κουφάλια να μαζευτούνε μαζί, συν τοις άλλοις, και τα πέριξ τοπικά Περίχωρα, μισό Σεβάσμιο Γέροντα, Πανοσιολογιότατο Πατήρ Αρχιμανδρίτη Ιωαννείκιο Κοτσώνη δεν μπορούμε να βγάλουμε, όχι Ολόκληρο, ούτε κατά διάνοια, αλλά ούτε Μισό, καθώς δεν μπορούμε και δεν είμαστε άξιοι να τον μιμηθούμε, ούτε στο μικρό του δακτυλάκι. Ως εκ τούτου χρειάζεται επειγόντως, να γεμίσουμε αναρίθμητα Κουφαλιώτικα λεωφορεία, έμπρακτης ταπεινωτικής σωτήριας Μετάνοιας, και να προστρέξουμε  άμεσα στο Μοναστήρι του, εκεί που Μονάζει, στον Σοχό του Νομού Λαγκαδά, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρους, που άλλωστε διακονεί με τον μέγιστο βαθμό του Καθηγουμένου. Εν δυνάμει και κάτω από Άγιο διαχρονικό του, ταπεινό και σεμνό Πετραχήλι, να του εναποθέσουμε τα πολλαπλά μας αμαρτήματα, των βαρών μας, όπως επίσης και να ζητήσουμε ταπεινά καρδιακά, να μας συγχωρήσει εν πολλοίς, για τα αναρίθμητα αμαρτήματα μας, που διαπράξαμε επιτελώντας, εις βάρος του Αγίου του άμεμπτου Προσώπου. Εν κατακλείδι όσο ακόμη ο Πανάγαθος και Πολυέλαιος Οικτίρμον Θεός, τον έχει Υγιή και ακμαίο, εις το πόδι της Πατροπαράδοτης Θεολογικής σκοπιάς του, ώστε να μας καθοδηγεί νουθετώντας Πνευματικώς, δια μέσω της Αγίας Ιεράς Εξομολογήσεως, του Μέγιστου Αχράντων Μυστηρίου, τους κατηχούμενους ανθρώπους δια του Ποιμνίου του, εις την Ουράνιο Άνω Ιερουσαλήμ, συμπεριφερόμενοι ως κατεξοχήν Ουρανοπολίτες, της Βασιλείας του Θεού. Δυστυχώς όμως, αυτός ο Άγιος Άνθρωπος του Θεού, ο σεμνός και διακριτικά ταπεινός, δεν έχει πλέον θέση εις τον τόπο μας, ούτε και με ένα ταπεινό και απέριττο καλύβη να τον στεγάσει, και ας ανόρθωσε ολόκληρα Εκκλησιαστικά Μέγαρα, της Μοναστικής Πολιτείας, και ας έπραξε όλα αυτά, τα πολλαπλά Θεολογικά υπερβατικά, θεόπνευστα ευεργετήματα, νοήματα, των πρωτοποριακών κατορθωμάτων. Καθώς όποια πέτρα των Κουφαλίων και εάν σηκώσεις, σε Ανώτερο Ορθόδοξο Θεολογικό επίπεδο, θα βρίσκεται μπροστά σας θέλοντας και μη, το Όνομα του, θα το βρείτε από κάτω και ο νοών νοείτω. Διότι ο καθείς για τους δικούς του πολυποίκιλους λόγους, είτε των κοσμικών συκοφαντικών πολιτικών, είτε των εσωτερικών, ζηλόφθονων θεολογικών, τον εκδίωξαν κακήν κακώς αγρίως δημαγωγικώς, υπονομευτικά δολίως.

 

Υστερόγραφο και δεν μας τιμάει καθόλου, μα απολύτως καθόλου, όταν κάποιοι συμπολίτες μας καλοπροαίρετοι, καθώς τους ελέγχει κατάφορα, η Ορθόδοξη Χριστιανική τους συνείδηση, εν γένει της μνήμης, ενώ δεν δέχονται την εμφανή άμβλυνση, του Θεολογικού τους Πιστεύω, δια της εσκεμμένης ευνουχισμένης, και συνάμα σκόπιμη συσκότισης, της καθάριας ιστορικής διαδρομής. Εν ολίγοις όταν τον ενθυμούνται εν πολλοίς, καθώς όλα, μα απολύτως όλα, τον ενθυμίζουν Περίτρανα και Αγέρωχα, το πέρασμα του, της Σταυρικής του θυσίας δια της Προσφοράς, από τον τόπο μας, τα Κουφάλια. Εν προκειμένω οι υποτιθέμενοι αρμόδιοι θρησκευτικώς, αυτοί που ευεργετήθηκαν τα μέγιστα από δαύτον, να τους λένε εμφανώς ψευδώς, υποτιμώντας την επιμέρους νοημοσύνη τους, ότι γέρασε πλέον, και δεν μπορεί να έρθει πια. Όπως επίσης υποβαθμίζοντας την Πολυποίκιλη Τεραστία Θεολογική Προσφορά, εις τον τόπο μας, λέγοντας ακαλαίσθητα και απερίσκεπτα, δια της σαφής επιπολαιότητας τους, πως εάν δεν ήταν αυτός, θα ήταν κάποιος άλλος. Υποσημείωση ότι, σε όποιο Μοναστήρι του Αγίου Όρους και εν γένει εν Ελλάδι, ή όποια απόμακρη Καλύβή ή Σκήτη επισκεφθείτε, ως προσκυνητές, το Πρώτο Πράγμα που θα σας τονίσουν, οι σεβάσμιοι Πατέρες και Γεροντάδες, της Ιεράς Μονής, θα είναι, το Ποιος είναι ο Κτήτορας και Πνευματικός Καθοδηγητής, δηλαδή Αυτός που το ανόρθωσε, δηλώνοντας όλοι οι Υπόλοιποι Μοναχοί, που στεγάζονται διακονώντας, δια της σωτήριας Μετάνοιας τους, στο εν λόγω Ιερό Μοναστήρι, εσαεί Υπακοή, προς τον σεβάσμιο Γέροντα τους, ο νοών νοείτω. Παράλληλα όταν μία τοπική και πλήρως συντηρητική, καθεστωτική ιδιοτελώς, συμφεροντολογική Κοινωνία, διότι εάν δεν υπάρχει συμφέρον, δεν υπάρχει ενδιαφέρον, όπως της γενέτειρας μου, των αχάριστων και πλήρως απνευμάτιστων, άγευστων εν πολλοίς, από Πατροπαράδοτη Θεία Χάρι των Κουφαλίων. Ως εκ τούτου διέθετε εις τους ημέτερους Θεολογικούς Κόλπους της, έναν Πανελλαδικώς εμπειρικώς, διαχρονικώς καταξιωμένο, Σεβάσμιο Γέροντα Αρχιμανδρίτη Πατήρ Ιωαννείκιο Κοτσώνη, και δεν γνωρίζει να τον περιφρουρήσει ως όφειλε, την υστεροφημία του, κατεξοχήν σαν κόρη οφθαλμού, ενώ τον απομακρύνει πλαγίως, πλην εμμέσως και σαφώς υπονομευτικά δολίως. Εν κατακλείδι τότε δυστυχώς είμαστε φανερά φτωχοί πνευματικώς, άξιοι της μοίρας μας εν πολλοίς, καθώς δεν διαθέτουν όλοι το ιδιαίτερο χάρισμα, οι ημέτερα Εκκλησιαστικοί κύκλοι, την εμφανή Θεολογική υπέρβαση, να τους διακονούσε ένας Πανελλαδικώς Εμπειρικώς Καταξιωμένος, Αρχιμανδρίτης Γέροντας Πατήρ Ιωαννείκιος Κοτσώνης. Εν τω μεταξύ για αυτό σας προτρέπω ανεπιφύλακτα, να αναγράψετε εις το διαδικτυακό κανάλι του youtbe, Αρχιμανδρίτης Πατήρ Ιωαννείκιος Κοτσώνης, και τότε θα διαπιστώσετε περίτρανα, εάν βεβαίως είστε εν μέρει λίγο καλλιεργημένοι, πνευματικοί άνθρωποι, της μη τοπικής κοσμικής ακανθώδης, ζηλόφθονης κακίας, δια της συνωμοτικής κομματικής καχυποψίας. Εν γένει το τι Πνευματικό Κρυστάλλινο Διαμάντι, του Κάλλους Θησαυρού διαθέταμε, χάσαμε στερούμενοι, μέσα από τα χέρια μας δυστυχώς, και για αυτό μας λείπει κατάφορα, η αναντικατάστατη επιβεβλημένη παρουσία του. Διότι όταν χάνεις κάτι, τότε διαπιστώνεις περίλαμπρα, την τεράστια απουσία του, λέγοντας και το ρητό, Στερνή μου Γνώση να σε είχα πρώτα. Τα άγρια άλογα της φύσης, τα άφρων απερίσκεπτα νεότερα, δια της επιπολαιότητας τους, όταν γεράσουν τα υπερήλικα, δεν τα επιθυμούνε καθόλου, και τα σπρώχνουν αγρίως κακήν κακώς, να απομακρυνθούνε από δαύτα, θεωρώντας τα, ως κατεξοχήν βαρίδιο, εναργώς ενθυμούμενος το εκάστοτε λεμόνι, που όταν το στείψουμε, μετέπειτα το πετάμε στο καλάθι των αχρήστων. Εν αντιθέσει τα αποδημητικά πουλιά των Πελαργών, ως καλοπροαίρετα σώφρον συναισθηματικά κινούμενα, τους γέρικους Πελαργούς, τους φορτώνονται μετά χαράς, στους νεανικούς τους ώμους, και τους κάνουν βόλτες, εις στους απόμακρους αιθέρες, ώστε να ενθυμηθούνε τα νιάτα τους. Δυστυχώς η ημετέρα τοπική Κοινωνία των Κουφαλίων, μετά βαθύτατης λύπης μου το λέγω, καθώς καθημερινώς το διαπιστώνω θέλοντας και μη, δια της εμφανέστατης αμετανοησίας και σκληρόκαρδης, αχαριστίας που επιδεικνύουμε, συμπεριφερόμαστε εναργώς δυστυχώς, όπως τα άγρια άλογα, ο νοών νοείτω.

 

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου, και όταν σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός, και θα έχεις τα πρωτεία στη σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Μην κάνετε παρέα με λύκους θα σας μάθουν να ουρλιάζετε, να κάνετε παρέα με Αετούς, να σας μάθουν να πετάτε.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς, αλλιώς δεν τη αξίζεις.

Θεριά οι άνθρωποι, το Φως δεν το Σηκώνουν. Χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε Σταυρώνουν. Κώστας Βάρναλης.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού, Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.