Πολλοί Έλληνες θυμούνται τις ομιλίες στα αγγλικά-γεμάτες ελληνικές λέξεις και φράσεις-που έδωσε ο οικονομολόγος και πολιτικός Ξενοφών Ζολώτας στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Ο Ζολώτας ήταν διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος όταν εμφανίστηκε μπροστά σε κοινό σε μια διάσκεψη της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη το 1959.
Έκανε δύο ομιλίες στα αγγλικά χρησιμοποιώντας ελληνικές λέξεις για να τονίσει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και το γεγονός ότι αμέτρητες ελληνικές λέξεις εμπλουτίζουν τα αγγλικά.
Τα ελληνικά παραμένουν μια γλώσσα που εμπλουτίζει πολύ τον διεθνή επιστημονικό λόγο. περισσότερο από κάθε άλλη, είναι η γλώσσα που αναπτύχθηκε, διαμόρφωσε και εξέφρασε την αρχή των περισσότερων επιστημονικών θεωριών , φιλοσοφικών σκέψεων και λογοτεχνίας στις περισσότερες σύγχρονες γλώσσες του δυτικού κόσμου.
Η ομιλία του Ζολώτα εκφωνήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1959
Kύριε,
Είναι το ανάθεμα του Δία στην εποχή μας και η αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και πολιτικών που πρέπει να αγωνιζόμαστε για τη Σκύλλα της νομισματικής πληθώρας και τη Χάρυβδη της οικονομικής αναιμίας.
Δεν είναι η ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός, αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθοριστές. Αν και στιγματίζουν εμφατικά τη νομισματική πληθώρα, την ενεργοποιούν μέσω της τακτικής και των πρακτικών τους. Οι πολιτικές μας θα πρέπει να βασίζονται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Το gnomon μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικών στρατηγικών και φιλανθρωπικών πεδίων.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς και πολυμορφικές ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογικές, αλλά αυτό δεν πρέπει να μεταμορφωθεί σε πλειτοροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.
Η νομισματική συμμετρία δεν πρέπει να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Η μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική.
Παράλληλα με αυτό, πρέπει να συγχρονίζουμε και να εναρμονίζουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πολιτικές πανεθνικά. Αυτά τα πεδία είναι πιο εφικτά τώρα, όταν οι προγνωστικοί παράγοντες του πολιτικού τελικού οικονομικού βαρομέτρου είναι χαλκυονικοί.
Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσής μας σε αυτόν τον τομέα ήταν διδακτική και οι γνωστικές πρακτικές τους θα είναι πάντα τονωτικές για τις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνοτικές οικονομίες. Η γένεση του προγραμματισμένου οργανισμού θα δυναμώσει αυτές τις πολιτικές.
Ως εκ τούτου, συμπάσχω, αν και όχι χωρίς κριτική ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους και την ιεραρχία των οργάνων μας στο ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.
Ζητώ συγγνώμη που σας τυραννούσα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου υπογραμμίζω τη δοξολογία μου στα φιλόξενα αϊτόχτοντα αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης και το εγκώμιό μου σε εσάς Κύριε, τους στενογράφους.
Γεννημένος στην Αθήνα στις 26 Απριλίου 1904, ο Ζολώτας σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας στη Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού στη Γαλλία
Ο Ζολώτας ήταν διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος το 1944–1945, 1955–1967 (όταν παραιτήθηκε ως διαμαρτυρία για το καθεστώς) και 1974–1981. Δημοσίευσε πολλά έργα για ελληνικά και διεθνή οικονομικά θέματα. Wasταν Κεϋνσιανός και δραστηριοποιούνταν στους σοσιαλιστικούς κύκλους με τον στενό του φίλο, καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο.
Ο Ζολώτας πέθανε στις 10 Ιουνίου 2004 σε ηλικία 100 ετών. Κηδεύεται στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Το αυθεντικό κείμενο:
Kyrie,
It is Zeus’ anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.
Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.
Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.
The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.
Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.
I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.
greekreporter.com
إرسال تعليق