Γράφει ο ανάξιος δούλος του Θεού ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλιων.
Ρωμιοσύνη του Δήμου Χαλκηδόνας, ΕΛΛΆΔΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΉ ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, ως Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων, Δήμος για Όλους, πάμε για την Νέα Ρώμη, του Κωνσταντίνου την Πόλη, ακολουθώντας τα βήματα της χαμένης και συνάμα ξεχασμένης Πατροπαράδοτης Ρωμιοσύνης, μέσω του Μαρμαρωμένου Βασιλιά του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη του Ελεήμον Δούκα Γ 1193-1254.
Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται
προς διαχρονικό παραδειγματισμό.
Πολύ μεγάλη ημέρα για τον σύγχρονο
Ελληνισμό, δια της ένδοξης διαχρονικής πατροπαράδοτης Ρωμιοσύνης, αξιοπρεπώς
κινούμενης, ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως μας, θεωρείται κατεξοχήν η 1
Απριλίου του 1955, εις το μαρτυρικό νησί της Μεγαλονήσου της Αφροδίτης, του
λεγόμενου καταπράσινου φύλλου ριγμένου στο πέλαγος, όπως εναργώς μας κανοναρχεί
και ο Ποιητής, εν ολίγοις της Ελληνικότατης Κύπρου μας. Επιπροσθέτως και όχι
ασφαλώς λόγω της προκλητικής υποτιθέμενης μονομερώς, επιλεκτικώς ευμάρειας
δημοκρατικώς, φυσικά υπέρ του δέοντος ως είθισται, ώστε να θεωρείται η μέρα που
νομιμοποιείται να λέμε ψέματα, της λεγόμενης καθώς πρέπει, ως πρωταπριλιάς,
δείγμα προφανώς κατάπτυστης συμπεριφοράς, δια της εν γένει ανθελληνικής
ανιστόρητης ολικής νοοτροπίας μας. Διότι αφενός μεν, εμφανώς πρωτοακούστηκε
πλην εμμέσως και σαφώς, η φωνή του Αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα, του
επονομαζόμενου ως Διγενή, αρχηγού και επικεφαλής της Εθνικής αντάρτικης-αντιστασιακής
Οργανώσεως, Ενωτικής εν πολλοίς, της θρυλικής ΕΟΚΑ-Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών
εν έτη 1955. Παράλληλα καθώς αγωνίζονταν σθεναρώς, ώστε να εκδιώξουνε Εθνικά
αξιοπρεπώς, τον Άγγλο αποικιοκράτη τύραννο δυνάστη, βιαίως κακήν κακώς βεβαίως,
εκ του ιστορικού διαχρονικού γίγνεσθαι, κατόπιν από το 1878. Επειδή εκείνη την
χρονιά, κατέλαβαν τον νησί της Κύπρου, οι Άγγλοι αποικιοκράτες κατακτητές, ενώ
τους το μεταβίβασαν οικειοθελώς, οι σύμμαχοι τους Οθωμανοί Τούρκοι κατακτητές,
που το κατείχαν επί πολλαπλά έτη. Αφετέρου δε ορθολογιστές εις το έπακρον, δια
της προφανής δυτικής τους αιρετικής εσπερίας, ώστε να τους συνοδεύει, και εν
γένει φραγκολεβαντίνους τοις πάσι, με εμφανή τα σημάδια της νοησιαρχίας τους,
ενώ τους παραχωρήθηκε η Ελληνικότατη Νήσος της Κύπρου μας, από τους Τούρκους
Οθωμανούς σφετεριστές, στους Βρετανούς αποικιοκράτες, κατόπιν της έντονης
συνεργασίας τους, στον εν λόγω Ρωσοτουρκικό Πόλεμο ως δείγμα ευγνωμοσύνης. Ως
εκ τούτου, η Θρυλική ΕΟΚΑ της Κύπρου του 1955, αγωνίσθηκε εν μέρει Εθνικά
αξιοπρεπώς, ώστε να Ενώσει την κόρη Κύπρο, με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα και
μόνο. Επομένως ούτε για κολοβές ανεξαρτησίες δεν θυσιάστηκαν μαρτυρικώς, οι
αγωνιστές σύγχρονοι ήρωες της ΕΌΚΑ, ούτε και για δήθεν αυτονομίες
αυτοδιαθέσεως, της υποτιθέμενης Πρώτης Κυπριακής Δημοκρατίας, δια μέσω της
κατάπτυστης Ανθελληνικής Συνθήκης, Ζυρίχης Λονδίνου τον Φεβρουάριο του 1959.
Διότι αυτός και μόνο ήταν ο εμφανής
σκοπός τους, και για αυτό άλλωστε όλοι οι αγωνιστές της, κυρίως νεαρά και
αμούστακα ακόμη παιδιά της εφηβείας, του Γυμνασίου και του Λυκείου, προερχόμενα
από Χριστιανικά κατηχητικά της νήσου. Εν προκειμένω δια μέσω της εμφανέστατης
απειρίας, που τους συνόδευε θέλοντας και μη, δεν δίστασαν και αντιστάθηκαν εν
πολλοίς, με ότι πενιχρά μέσα διέθεταν, με επίκεντρο κυρίως την νεανική τους
φλόγα, του αυθορμητισμού της λευτεριάς, καθώς για αυτήν αγωνίζονταν. Εν τούτοις
ερχόμενοι αντιμέτωποι με μία ολόκληρη και συνάμα πανίσχυρη Βρετανική
Αποικιοκρατία, και πλήρως εξοπλισμένη πάνοπλη Αυτοκρατορία, των αιμοσταγών
μισελλήνων στρατάρχη Τζόρτς Χάρτιγκ, αλλά και του Φούτ. Παράλληλα εν δυνάμει
μιας και ορκίσθηκαν Επισήμως, στον λεγόμενο Όρκο της Εκκλησίας Φανερωμένης, για
Ένωση και μόνο Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, εναργέστατα όπως το 1821. Εν
αντιθέσει ασχέτως βεβαίως, εάν μετέπειτα τον νόθευσαν ως είθισται, υπονομευτικά
δολίως, μη τηρώντας τον, για ιδιοτελέστατους κομματικούς, συμφεροντολογικούς
τοπικούς σκοπούς ως γνωστών, εναργώς όπως ο Αρχιεπίσκοπος αλλά και Πρόεδρος
Μακάριος ο Γ, προφανώς ξεχνώντας τον, ο προκλητικά προβεβλημένος ως τοπικός
τους Εθνάρχης. Επειδή τα επόμενα χρόνια, ιδίως την περίοδο της βάρβαρης
εισβολής και κατοχής του 1974, λόγω του τρισκατάρατου επονείδιστου και
κατάπτυστου Τουρκικού Αττίλα της Κύπρου, μέσα στην αίθουσα του συμβουλίου
Ασφαλείας του ΟΗΕ, εις την Νέα Υόρκη, στις 19/7/1974, δεν δίστασε να ομολογήσει
ευθαρσώς ανερυθρίαστα αλγεινώς, κυνικώς ομολογώντας. Εν ταύτα ώστε να καλέσει
γονυπετής παρακαλώντας τους, τους Τούρκους και τους Άγγλους, ως υποτίθεται
εγγυήτριες δυνάμεις της Συνθήκης Ζυρίχης και Λονδίνου, που υπεγράφη τον
Φεβρουάριο του 1959, για να εκδιώξουν την χούντα των Αθηνών, της ΕΟΚΑ Β. Διότι
κατά τα λεγόμενα του, έπραξε πραξικόπημα και εν ολίγοις, κινούνται
αντιδημοκρατικά, ως στρατεύματα κατοχής οι Έλληνες στρατιώτες, μέσα στο
ανεξάρτητο νησί της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επομένως αναρίθμητοι Ήρωες εκ Κύπρου
ορμώμενοι, αγωνιστές αξιοπρεπώς κινούμενοι, πολέμησαν σθεναρώς, στον επικό
τριετή αγώνα την Εθνικής τους ανεξαρτησίας, εν έτη 1955-59, ως σύγχρονοι Ήρωες
του 1821 εναργέστατα, στις Εθνικές επάλξεις του προσκλητηρίου του αγώνος, και
μάλιστα κάποιοι εξ αυτών Ηρωικώς κινούμενα, απαγχονίστηκαν στα λεγόμενα
Φυλακισμένα Μνήματα της Λευκωσίας, του πιο Ηρωικού τόπου και σημείου της Κύπρου.
Επιπροσθέτως μετέπειτα θα πρέπει να
θεωρούνται αναμφίβολα, οι πιο ηρωικοί χώροι, ίσως και εφάμιλλοι στον Ηρωισμό
και στην αυτοθυσία, δια της Εθνικής τους αυταπαρνήσεως και ανδραγαθίας, με
αυτών των Φυλακισμένων Μνημάτων, άλλωστε του Ανδρειωμένου ο Θάνατος, Θάνατος
δεν Λογιέται όπως αναγράφει. Εν προκειμένω των λεγόμενων Στρατιωτικών
Κοιμητηρίων της Λακατάμιας, πέριξ της Λευκωσίας, εκεί που βρίσκονται ομαδικώς
θαμμένοι κοιμώμενοι, οι σύγχρονοι Ήρωες του μπαρουτοκαπνισμένου Στρατοπέδου της
ΕΛΔΥΚ, Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, εν έτη ημέτερα προδομένου πολέμου του 1974, περίπου
105 στον αριθμό. Εν γένει του τραγικού ημέτερα προδομένου Πολέμου της Κύπρου το
1974, δια του εμφυλίου εσωτερικού σπαραγμού, αλλά και το Σημείο της Τύμβου της
Μακεδονίτισσας, με την τραγική κατάρριψη του αεροπλάνου τύπου Νοράτλας, και την
εν ψυχρώ δολοφονία των 29 Ελλαδιτών καταδρομέων και των 4 πιλότων του
πληρώματος, καθώς κατέπεσε και συνετρίβη από υποτιθέμενα φίλια καταλάθος πυρά.
Εν συνεχεία έτσι τουλάχιστον μας είπανε ενημερώνοντας, προπαγανδίζοντας
επιλεκτικώς μονομερώς. Εν αντιθέσει όμως την περίοδο εκείνη ως γνωστόν
αλγεινώς, τις 21 Ιουλίου του 1974, υπήρχε σε εξέλιξη ακόμη, ένας πρόσφατος
εμφύλιος σπαραγμός στην Κύπρο, μεταξύ των λεγομένων ανθενωτικών, του
Αρχιεπισκόπου και συνάμα Πρόεδρου Μακαρίου του Γ, του Εφεδρικού του σώματος,
εναντίον των Ελλαδιτών, Στρατιωτικών Ενωτικών, της Ενωτικής οργανώσεως της ΕΟΚΑ
Β. Επομένως ας επανέλθουμε στα της ΕΟΚΑ του 1955, θέλοντας και μη, Ηρωικά
ονόματα όπως των Μιχαλάκη Καραολή 23 ετών και Ανδρέα Δημητρίου 22, ως των
πρώτων Μαρτύρων του Ενωτικού Αγών του Έθνους, καθώς αστραπιαία βιαίως
απαγχονίστηκαν στις 10/5/1956, εις τα Φυλακισμένα Μνήματα της Λευκωσίας. Ενώ
μετέπειτα έντονες αντιδράσεις Εθνικής Αξιοπρεπής διαμαρτυρίας, παλλαϊκές ως
γνωστόν, διεξήχθησαν στους δρόμους των Αθηνών της Πρωτευούσης, ως αντιστάθμισμα
εκτόνωσης του λαού. Παράλληλα ξεχύθηκαν στις Κεντρικές Πλατείες των Αθηνών
διαμαρτυρόμενοι, και μάλιστα για να τις καταπνίξει τις επιμέρους ειρηνικές
διαμαρτυρίες των αντιδράσεων τους, δια των εμφανών αποτροπών τους, δεν δίστασε
κυνικά και βάρβαρα εν πολλοίς κινούμενα, η Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή
του Πρεσβύτερου, επί Κυβερνήσεως ΕΡΕ, Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση, του εμφανώς
προκλητικά προβεβλημένου, μονομερώς επιλεκτικώς Εθνάρχη. Εν τούτοις να τους
δολοφονήσει μέσω της αστυνομίας, ανοίγοντας εν ψυχρώ πυρ, ώστε να τους
απομακρύνει, έναντι των διαδηλωτών, η αστυνομία της Κυβερνήσεως ΕΡΕ τότε, με
αποτέλεσμα περίπου 10 εις τον αριθμό, να κείτονται αιμόφυρτοι νεκροί, και
πολλαπλοί αναρίθμητοι τραυματίες, περισσοτέρων των 110, να προσπαθούνε να
βρούνε επιμέρους άσυλο προστασίας στο εγγύτερα νοσοκομεία, εκ της διαχρονικώς
απαγορευμένης βεβαίως, υποτιθέμενης δημοκρατικής καθώς πρέπει ιστορίας.
Μετέπειτα ακολούθησαν οι, Χαρίλαος
Μιχαήλ 21 ετών, Ανδρέας Ζάκος 24 και Ιάκωβος Πατάτσος 23 ετών, στις 9/8/1956,
και συνάμα οι, Μιχαήλ Κουτσόφτας 22 ετών, Ανδρέας Παναγίδης 22 ετών πατέρας
τριών τέκνων, και Στέλιος Μαυρομάτης 23 ετών στις 21/9/1956, και εν τέλει ο πιο
μικρός ήρωας, ο μόλις 18χρονός Θρυλικός Ευαγόρας Παλληκαρίδης στις 14/3/1957. Εν
ολίγοις, μόλις ενηλικιώθηκε, κατευθείαν και απαγχονίσθηκε ακαριαία βιαίως, στις
18 και μία ημέρα, δίχως απολύτως κανένα νεανικό ελαφρυντικό να τον συνοδεύει,
ανερυθρίαστα κυνικώς κινούμενα, κατάπτυστα και βάρβαρα εν πολλοίς, η σημερινή
υπερήλικη Πριγκίπισσα Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ, του πέρασε πλην εμμέσως
και σαφώς, την θηλιά στο λαιμό της αποκρουστικής αγχόνης, ως τον δήμιο του. Εν
τω μεταξύ τότε μόλις είχε ανέλθει στον Αυτοκρατορικό θρόνο της Μεγάλης
Βρετανίας, κατόπιν της Παλλαϊκής έντονης πιέσεως των διαμαρτυριών, που δέχθηκε
από όλο τον Οικουμενικό Εθνικά σκεπτόμενο χώρο. Παράλληλα μέχρι και από Τον
Βασιλιά της Ελλάδος, τον Παύλο εκείνη της Περίοδο, την προτάθηκε να τον δώσει
αμνηστία επιείκειας, λόγω του νεαρού της ηλικία του, και εν γένει, δεχότανε
πιέσεις αποτροπής, αλλά δυστυχώς δεν ενέδωσε δίνοντας τόπο στην οργή, στους
σπαρακτικούς σπαραγμούς, της μη εκτελέσεως του απαγχονισμού, ενώ αποκρίθηκε
κυνικώς, μόλις ενηλικιωθεί θα απαγχονισθεί δια παραδειγματισμό. Συνάμα ο
Υπαρχηγός της Θρυλικής και Ενωτικής ΕΟΚΑ, ο Θρυλικός μπαρουτοκαπνισμένος
Γρηγόρης Αυξεντίου ή Ζήδρος ή Αίαντας αλλά και ονομαζόμενος Άρης πολλαπλώς,
καθώς τον πυρπόλησαν έγκλειστο εκ του μακρόθεν ασφαλώς λόγω φόβου, μέσα στο
μπαρουτοκαπνισμένο κρησφύγετο του, πέριξ στην Ιερά Μονή του Μαχαιρά, καθώς
αντιστέκονταν Ηρωικώς αξιοπρεπώς σθεναρώς, έναντι μίας ολόκληρης και πλήρως εξοπλισμένης
Βρετανικής επίλεκτης καταδρομικής Μονάδας, στις 3/3/1957. Εν τω μεταξύ αλλά και
οι συναγωνιστές του, σκοτώνονταν ηρωικώς στο αιώνιο καθήκον της τιμής και της
αυτοθυσίας, όπως ο Μάρκος Δράκος στις 18/1/1957, Στυλιανός Λένας στις 28/3/1957,
Κυριάκος Μάτσης κάπου τον Νοέμβριο του 1958, τον πυρπόλησαν και αυτόν
εναργέστατα σαν τον Γρηγόρη Αυξεντίου, έγκλειστο μέσα στο Κρησφύγετο του, κάπου
εις την Κερύνεια, άλλωστε υπήρξε ο Τομεάρχης της. Εν ταύτα ο συγκεκριμένος εν
λόγω Ήρωας, όταν τον έπιασαν αιχμάλωτο και τον κρατούσαν στα εμφανώς απάνθρωπα
στρατόπεδα της Κοκκινοτριμιθιάς, μέσα σε βάρβαρες συνθήκες υγιεινής, εφάμιλλα
εναργώς και αντίστοιχα του Άουσβιτς και του Νταχάου, δια των Γερμανικών
Θηριωδιών του Β ΠΠ, δεν δίστασε και κατέβηκε ο ίδιος ο Στρατάρχης Χάρτιγκ, στα
απάνθρωπα κρατητήρια, ώστε να τον συναντήσει αυτοπροσώπως, και να τον δελεάσει
με την προσφορά του.
Διότι ενημερώθηκε πως ένα ανώτερο
στέλεχος και συνάμα πολύ μορφωμένος της ΕΟΚΑ, υποτίθεται τρομοκράτης όπως τους
αποκαλούσαν, κατά την Αγγλική καθεστωτική νοσηρή νοοτροπία, που μετέπειτα
αλγεινώς εν μέρει αδιακρίτως εναργέστατα, την οικειοποιήθηκε και ο ίδιος ο
καθεστωτικώς και συνάμα συμβιβασμένος υποτονικά, Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος
Μακάριος ο Γ, διότι επί των δημοκρατικών ημερών του, υπήρχανε πολιτικοί
κρατούμενοι έγκλειστοι στις φυλακές, απλώς σας το υπενθυμίζω. Επανερχόμαστε
στον Ήρωα Κυριάκο Μάτση της ΕΌΚΑ, εν δυνάμει αγωνίζονταν για την Λευτεριά τους,
ώστε να αποτινάξουν τον Αγγλικό ζυγό, βρίσκεται έγκλειστος ανάμεσα στους αιχμαλώτους.
Τότε θεώρησε σκόπιμο να τον επισκεφθεί, ο ίδιος ο Στρατάρχης Τζον Χάρτιγκ, τον
αιχμάλωτο Ήρωα Κυριάκο Μάτση, γεωπόνο στο Επάγγελμα, καθώς σπούδασε στην
Θεσσαλονίκη το 1953, και μάλιστα η Προτομή του της σήμερον, βρίσκεται έμπροσθεν
της γεωπονικής σχολής της Θεσσαλονίκης των Πανεπιστημίων, βέβαια σε άθλια
κατάσταση ως γνωστόν, λόγω των καθημερινών βεβηλώσεων που δέχεται δυστυχώς, από
τους ως είθισται, εθνομηδενιστικούς αριστερούς τρομοκρατικούς ανθελληνικούς
κύκλους. Εν συνεχεία ώστε να τον δελεάσει δια της γνώριμης ως είθισται
πεπατημένης οδούς, των πολλαπλών προδομένων αργυρίων. Εν αντιθέσει όμως το
Ατρόμητο Ηρωικό Παλικάρι, αγέρωχα και σιδηροδέσμιος καθώς τον είχαν, του
απάντησε θαρρετά, όταν τον πρότεινε ανερυθρίαστα, πως του προσφέρει μία αμύθητη
προσφορά περιουσίας χρυσών λυρών, και μάλιστα να μεταφερθεί μετέπειτα, και στο
Λονδίνο για περισσή ασφάλεια σιγουριάς, εάν τον ενημερώσει επακριβώς, που
βρίσκεται ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο επονομαζόμενος Γρίβας Διγενής. Τότε του
απάντησε αγέρωχα και εύτολμα θαρρετά, αυτό το Παλικάρι το Ηρωικό, λεγόμενος
Κυριάκος Μάτσης, αποκρινόμενος τον, Στρατάρχη Χάρτιγκ κοιτώντας τον κατάματα,
ου περί χρημάτων ο αγών ποιούμεθα, αλλά περί αρετής, και τον γύρισε εμφανώς
περιφρονητικά την πλάτη κατάφωρα. Εν κατακλείδι οι υποτιθέμενοι μονομερώς
επιλεκτικώς, σύμμαχοι μας οι Άγγλοι-Βρετανοί, στείρα αιρετικοί ορθολογιστές
κατά βάση, εις το δόγμα της έντονης νοησιαρχίας τους, που επί κατοχής 1941-44
αλγεινώς, τους κρύβαμε στα σπίτια μας, νομίζοντας αδαώς ως γνωστόν, ότι θα μας
βοηθήσουνε μετέπειτα την περίοδο του πολέμου, όπως επίσης και στα ανούσια και
ανέξοδα, κούφια μεγάλα λόγια μόνο, δια των εντυπωσιακών εντυπώσεων του κατεξοχήν
στείρου θεαθήναι. Εν μέρει ώστε να μας εμψυχώσουνε ποικιλοτρόπως, για να
πολεμούμε για τα ακραιφνώς δικά τους προφανώς, ιδιοτελώς συμφέροντα τοις πάσι,
ελέω του Πρωθυπουργού τους, του Ουίνστολ Τσώρτσιλ, λέγοντας πως από εδώ και στο
εξής, δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούνε σαν Ήρωες, αλλά ότι οι Ήρωες,
πολεμούνε σαν Έλληνες.
Εκ του αποτελέσματος της χειροπιαστής
ουσίας, τους Ήρωες της Ενωτικής Οργανώσεως της ΕΟΚΑ, Της Κύπρου εν έτη 1955-59,
για ΈΝΩΣΗ και Μόνο ΈΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΈΡΑ ΕΛΛΆΔΑ, οι βάρβαροι και υποτιθέμενοι
καθώς πρέπει, δυτικοί πολιτισμένοι της Ευρώπης, δια της αιρετικής τους εσπερίας,
Εγγλέζοι του λεγόμενου διαφωτισμού τους, και της προόδου των επιστημών. Ως εκ
τούτου δεν δίσταζαν τους Ήρωες μας, μετέπειτα του βάρβαρου και κατάπτυστου απαγχονισμού
τους, δια των αιμοσταγών βασανιστηρίων τους, μην λυπόντουσαν ούτε τα δροσερά
τους νιάτα. Διότι επρόκειτο για νεαρά ως επί το πλείστο άτομα, αλλά εν
αντιθέσει, τους έριχναν επονείδιστα κυνικώς, λούζοντας τα και με επιπρόσθετη
καυστική ύλη, εμφανώς βάρβαρα, στα νεκρά τους κορμιά, ώστε να τους
αποτελειώσουνε εξολοκλήρου μιας δια παντός, μη αναγνωρίζοντας μετέπειτα τα
ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους, μόνο που του Ανδρειωμένου ο Θάνατος, Θάνατος δεν
λογιέται, όπως αναγράφει επιφανώς, εις τα Φυλακισμένα Μνήματα της Λευκωσίας. Εν
τέλει τιμή και δόξα αιωνίως παντοτινά, σε όλους τους διαχρονικούς Ήρωες, του
προφανώς τιμημένου Κυπριακού Ελληνισμού, είτε πρόκειται για την ΕΝΩΤΙΚΉ ΘΡΥΛΙΚΉ
ΕΟΚΑ, Της ΚΎΠΡΟΥ ΕΝ ΈΤΗ 1955-59, αλλά είτε για τους Ηρωικούς πεσόντες 110 εις
τον αριθμό, της εμφανώς μπαρουτοκαπνισμένης ΕΛΔΥΚ, τον ημέτερα τραγικό
προδομένο Πόλεμο του 1974, καθώς ευρίσκονται Ηρωικά πεσόντες κοιμώμενοι
ομαδικώς, στα Στρατιωτικά Κοιμητήρια της Λακατάμιας, πέριξ της Λευκωσίας. Εν
συνεχεία στην Α Μοίρα Καταδρομών της Κρήτης, που κατέπεσε το Ηρωικό τους
Αεροπλάνο, τύπου Νοράτλας, στον τύμβο της Μακεδονίτισσας, ενώ υπερασπίστηκαν
Εθνικά αξιοπρεπώς ασυμβίβαστα υπερβατικά, και το Πολιτικό Αεροδρόμιο της
Λευκωσίας, και εν γένει σε όλη την Ηρωική Εθνική Φρουρά της Κύπρου, μηδενός
εξαιρουμένου. Προσωπικώς τιμώ αναμφίβολα, όλους τους Ηρωικούς άνδρες αλλά και
γυναίκες, Ενωτικούς πεσόντες εν πολλοίς στο φρόνημα, οι οποίοι αγωνίστηκαν
Εθνικά αξιοπρεπώς σθεναρώς, για την πολυπόθητη Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα
Πατρίδα Χριστιανική Ορθόδοξη Ελλάδα, ασχέτως εάν δεν επετεύχθη το όραμα της
επικείμενης Ενώσεως. Διότι κάποιοι κομματικοποιημένοι καλοβολεμμένοι ως
είθισται, τοποθετούσαν εξ αρχής εμφανώς, τις εγωιστικές καιροσκοπικές
επιφανέστατες, τοπικιστικές πολιτικές κατά βάση, συμφεροντολογικές καρέκλες,
των μονομερών εξουσιών, των επιδιώξεων τους φιλοδοξιών, πάνω από το συλλογικό
καλό, του γενικού Πατριωτικού εμείς, επειδή άλλο πράγμα είναι η κοινή Πατρίδα,
και άλλο η ατομική εγωιστική συμφέρουσα παρτίδα. Έτσι λοιπόν απεχθάνομαι μετά
βδελυγμίας, όλους αυτούς τους ιδιοτελώς κινούμενους, επιλεκτικώς μονομερώς
αμετροεπώς φανατικώς, τοπικούς στείρους, ακανθώδεις λαϊκιστές, συντηρητικούς
καθεστωτικούς, συμφεροντολόγους τοις πάσι, δια της Κυπριακής Δημοκρατίας,
κομματικούς κηφήνες ως επί το πλείστο. Όπως επίσης εν μέρει ηπίως διακριτά
ισορροπημένα, και επαχθέστατα στρατιωτικούς, της λεγόμενης χούντας των Αθηνών,
καθώς δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, των τόσο ιδιαίτερων ιστορικών
στιγμών που διαχειρίστηκαν. Καθώς αυτοί τα προκάλεσαν ως ένα σημείο, και
μετέπειτα έβαλαν την ουρά στα σκέλια, ενώ αποχώρησαν εν τάχει κακήν κακώς, στην
απόμακρη έξωθεν, σιγουριά της ασφάλειας, των 20κμ του κρησφύγετου της Μαλούντας,
που δεν πολέμησαν όπως κανονικώς θα έπρεπε, και επιβαλλόταν οφειλόμενοι, στο
αιώνιο καθήκον της τιμής. Ως εκ τούτου ενώ εγκατέλειψαν άρον, άρον, κακήν
κακώς, τον ανυπεράσπιστο Κυπριακό Ελληνισμό εις την τύχη του. Εν προκειμένω
άλλωστε εξ αρχής, αυτοί τους φούσκωναν αφρόνως τα μυαλά τους, περί αναίμακτης
Ενώσεως, δια της έωλης προστασίας του ΝΑΤΟ, στις βάρβαρες ορέξεις των
επιδιώξεων, του Τούρκου εισβολέα Αττίλα κατακτητή, κινούμενοι ως μωροί
πατριδοκάπηλοι, μη σεβόμενοι διόλου, τα πολλαπλά παράσημα που βρίσκονταν στα
στρατιωτικά στήθη τους, και ο νοών νοείτω. Τελικώς η Κύπρος κείται μακράν;
ΖΉΤΩ Η 1 ΑΠΡΙΛΊΟΥ ΤΟΥ 1955, ΕΝ
ΟΛΊΓΟΙΣ Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΌΣ ΑΓΏΝ ΤΗΣ ΘΡΥΛΙΚΉΣ ΕΌΚΑ, ΓΙΑ ΈΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΈΝΩΣΗ, ΤΗΣ
ΘΥΓΑΤΈΡΑΣ ΚΎΠΡΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΈΡΑ ΠΑΤΡΊΔΑ ΕΛΛΆΔΑ, ΔΙΑ ΜΈΣΩ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΉΣ
ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΠΡΟΦΑΝΏΣ ΓΙΑ ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΑΔΈΣΜΕΥΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΌ ΚΡΆΤΟΣ.
Πέτα την ανθρωπιά σου, και από τον
αφέντη πιάσου, και όταν σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός, και θα έχεις τα
πρωτεία στην σάπια πολιτεία.
Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι
ψιθυρίζουν.
Μην κάνετε παρέα με λύκους θα σας
μάθουν να ουρλιάζετε, να κάνετε παρέα με Αετούς να σας μάθουν να πετάτε.
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους
μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.
Θεριά οι άνθρωποι το φως δεν το
σηκώνουν, χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε Σταυρώνουν Κώστας Βάρναλης.
Ο ανάξιος Δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων
ΕΚ ΜΈΡΟΥΣ ΤΟΥ ΈΝΘΕΟΥ ΚΙΝΉΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ ΤΟΥ ΔΉΜΟΥ ΧΑΛΚΗΔΌΝΑΣ-ΕΛΛΆΔΑ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΉ ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, ΩΣ ΔΉΜΟΣ ΑΓΊΩΝ ΚΑΙ ΔΉΜΟΣ ΗΡΏΩΩΝ, ΔΉΜΟΣ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ, ΠΆΜΕ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΝΈΑ ΡΏΜΗ, ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ ΤΗΝ ΠΌΛΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΏΝΤΑΣ ΤΑ ΒΉΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΑΜΈΝΗΣ ΚΑΙ
ΣΥΝΆΜΑ ΞΕΧΑΣΜΈΝΗΣ ΠΑΤΡΟΠΑΡΆΔΟΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ ΜΈΣΩ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΈΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΆ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ
ΙΩΆΝΝΟΥ ΒΑΤΆΤΖΗ ΤΟΥ ΕΛΕΉΜΩΝ ΔΟΎΚΑ Γ 1193-1254.
إرسال تعليق